Ο ΝΤΑΓΚΟΥΝΟΓΙΑΝΝΗΣ

Ο Nταγκουνόγιαννης, ήταν ίσως ο ποιο παραδοσιακός Λοιυσακιανοκαστελιανός του περασμένου αιώνα, τον θυμάμαι πιτσιρίκι να μας κυνηγάει που του κόβαμε τα ρόδια από το σπίτι που έμενε. Παραδοσιακός κρητικός σαν τον προπάππου μου τον Παπαδοκωστή, ποτέ δεν αποχωρίστηκε τις βράκες του και τ' άσπρα του στιβάνια!!
Στα νιάτα του ήταν ένας γεροδεμένος εργάτης που όλοι τον ήθελαν στην δούλεψη τους. Φοβερός τύπος, με τρομερή δύναμη και απίθανες ιστορίες.

- Κάποτε έσκαβε το αμπέλι ενός Καστελλιανού, του Καμηλοχαραλάμπη, κατά το μεσημεράκι ο ιδιοκτήτης του αμπελιού του πήγε φαγητό και λίγο κρασί για να φάει! Εκείνη όμως την στιγμή περνούσε από εκεί ο Μανολιός Κ. που είχε διαφορές με τον ιδιοκτήτη και με το που αντάμωσαν άρχισαν να λογοφέρουν σαν τα κοκόρια .... η μια κουβέντα έφερε την άλλη, ώσπου στο τέλος πιάστηκαν στα χέρια!
Ο Νταγκουνόγιαννης που καιροφυλακτούσε παραπέρα, με μια κίνηση βουτά τον Μανολιό και τον κάνει μαύρο στο ξύλο. Τρεις μέρες ήταν κατάκοιτος από το ξύλο που του έδωσε ο Νταγκουνόγιαννης. Όταν συνήλθε βέβαια ο Μ. πήγε στην αστυνομία και έκανε μήνυση στον Νταγκουνόγιαννη. Δεν πέρασε πολύς καιρός και έγινε η δίκη στο ντόπιο ειρηνοδικείο, εκεί ο πρόεδρος αφού διάβασε την μήνυση είπε στον Νταγκουνόγιαννη:
- Είναι αλήθεια όλα αυτά;
Και ο Νταγκουνόγιαννης με πάσα ειλικρίνεια απάντησε:
- Κύριε πρόεδρε εγώ απάνω στο μεροκάματο μου είτε δέρνω, είτε σκάβω το ίδιο μου κάνει!
Και ο πρόεδρος
- Αθώος ο κατηγορούμενος....