ΣΑΝ ΤΑΙΝΙΑ.....

Το 1938 έγινε μια κλοπή στο Μουσείο Ηρακλείου τόσο τέλεια στην οργάνωση και εκτέλεση που εξέπληξε τους πάντες. Στη συνέχεια ήρθαν στο φως στοιχεία που συσχέτιζαν την αρχαιοκαπηλία με παραγωγή κίβδηλων αντικειμένων.
Τα στοιχεία αυτά, που διατηρήθηκαν στο αρχείο Σπυρίδωνος Μαρινάτου,  παρουσιαστηκαν για πρώτη φορά φέτος από την Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Illinois, Νανώ Μαρινάτου, σε ομιλία της στο κτίριο του Ιστορικού Αρχείου της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.

 "Η κλοπή ανακαλύφθηκε από τον Νικόλαο Πλάτωνα ο οποίος έλυσε το μυστήριο σε συνεργασία με τον Μαρινάτο (ο οποίος τότε κατοικούσε στην Αθήνα) και την αστυνομία. Τα αρχαία βρέθηκαν σχεδόν όλα αλλά χάθηκε ένα χρυσό ελάφι (δορκάς)."
Πέρα από το ενδιαφέρον που παρουσιάζει η ιστορία για την τύχη των αρχαίων την εποχή του μεσοπολέμου, η σχεδόν διαβολική συνωμοσία πολλών ειδικών ρίχνει φως στη φύση της τοπικής κοινωνίας του Ηρακλείου. Μερικοί χρησιμοποίησαν την κλοπή για να κατηγορήσουν τους αρχαιολόγους και να τους κάνουν τον βίο αβίωτο, ενώ άλλοι υπέφεραν για να τους υποστηρίξουν. Άκρως θετικό ρόλο έπαιξε ο γιατρός και συλλέκτης αρχαίων Στυλιανός Γιαμαλάκης, προσωπικός φίλος του Μαρινάτου και ο Ζαχαρίας Κανάκης, συντηρητής και πιστός συνεργάτης του Μαρινάτου. Και οι δύο τού μετέφεραν τακτικά τα νέα για την υπόθεση καθώς εξελισσόταν στο Ηράκλειο.