ΠΕΣΑΜΕ (ΑΚΟΜΑ) ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ

Μα γιατί; Τα μέσα ενημέρωσης της Ελλάδας είναι τα πλέον αντικειμενικά του κόσμου! Επιτρέπουν στους δημοσιογράφους να γράφουν ελεύθερα τις απόψεις τους και να κάνουν ρεπορτάζ σε βάθος…
Οι κακοπροαίρετοι τύποι της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα» που καταρτίζουν τη λίστα με τις χώρες (179) σε παγκόσμιο επίπεδο για την ελευθερία του τύπου έριξαν την Ελλάδα κατά 14 θέσεις…
Το γεγονός ότι κατεβήκαμε μισή σελίδα στην τελική λίστα, έχει και μια άλλη σοβαρή παράμετρο: πρόκειται για στοιχεία του 2012, μια χρονιά που στη χώρα μας έσκασαν σκάνδαλα, κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις, κουρέματα χρέους, χρεοκοπία κτλ. Μην απορούν κάποιοι που ο κόσμος τους έχει γυρίσει την πλάτη και ενημερώνονται μόνο από το διαδίκτυο και τα blogs.
Για την ετήσια αυτή κατάταξη οι Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα θέτουν έξι κριτήρια για κάθε χώρα: τον πλουραλισμό, ....
....... την ανεξαρτησία των μέσων ενημέρωσης, τις έννοιες του περιβάλλοντος και της αυτολογοκρισίας, το νομικό πλαίσιο, τη διαφάνεια και τέλος τις υποδομές πληροφόρησης. Κάθε χώρα παίρνει ένα “βαθμό” από 0 έως 100, με το μηδέν να αντιστοιχεί σε μια “ιδανική κατάσταση”.
Η Φινλανδία, η Ολλανδία και η Νορβηγία κατέχουν την πρωτιά όσον αφορά το σεβασμό της ελευθερίας του Τύπου στον παγκόσμιο ετήσιο κατάλογο των χωρών που καταρτίζει κάθε χρόνο η μη κυβερνητική οργάνωση Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα, με τελευταίες στην κατάταξη την Ερυθραία, τη Βόρεια Κορέα και το Τουρκμενιστάν.
Η Συρία και η Σομαλία, το Ιράν, η Κίνα, το Βιετνάμ, η Κούβα, το Σουδάν και η Υεμένη συμπληρώνουν τον κατάλογο των χωρών που σέβονται λιγότερο την ελευθερία του Τύπου στα 179 κράτη που εξετάστηκαν.
Στις χώρες που σημείωσαν “ιλιγγιώδεις πτώσεις” περιλαμβάνεται το Μαλί που είναι στην 99η θέση (-74 θέσεις σε σχέση με το 2011) κυρίως μετά το πραξικόπημα της 22ας Μαρτίου στο Μπαμακό, σύμφωνα με την έκθεση της μκο που δημοσιοποιήθηκε σήμερα.
Όσον αφορά την Τουρκία (154η, -6 θέσεις) “είναι σήμερα η πρώτη φυλακή παγκοσμίως για τους δημοσιογράφους, κυρίως αυτούς που ασκούν κριτική στις αρχές για το κουρδικό ζήτημα”.