ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΤΕ !!

Σε ισχύ τίθεται και στην Ελλάδα, σήμερα Κυριακή 29 Μαρτίου, το μέτρο της θερινής ώρας, φέρνοντας έτσι πιο κοντά το καλοκαίρι. Στις 03.00, οι δείκτες των ρολογιών μετακινήθηκαν μία ώρα μπροστά, δηλαδή στις 04.00. Το μέτρο αυτό θα ισχύσει μέχρι το τελευταίο Σάββατο του Οκτωβρίου (24/10/2009), και εφαρμόζεται ταυτόχρονα σε όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με την οδηγία 2000/84/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 19ης Ιανουαρίου
2001. Βασίζεται σε ένα σύστημα που σκοπό έχει την καλύτερη αξιοποίηση του φωτός της ημέρας για εξοικονόμηση ενέργειας. Η Ελλάδα βρίσκεται δύο ωριαίες ζώνες (Time Zones) ανατολικά του Μεσημβρινού του Γκρίνουϊτς (Αγγλία), ο οποίος αποτελεί το σημείο
αναφοράς για την εύρεση της ώρας οπουδήποτε πάνω στη Γη. Η «κανονική» ώρα Ελλάδας βρίσκεται, λοιπόν, προσθέτοντας δύο ώρες στην Ώρα Γκρίνουϊτς Κανονικά, όταν στο Λονδίνο έχουμε π.χ. 9 το πρωί στην Ελλάδα έχουμε 11 το πρωί. Όπως είναι όμως γνωστό, για λόγους εξοικονόμησης ενέργειας (κυρίως στους ηλεκτρικούς λαμπτήρες) τη θερινή περίοδο - που ξημερώνει πιο νωρίς και σκοτεινιάζει πιο αργά - προχωράμε συμβατικά τα ρολόγια μας
μπροστά κατά μία ώρα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα π.χ. να πηγαίνουμε τότε μία ώρα νωρίτερα για ύπνο και να ζούμε έτσι περισσότερο χρόνο στο φως της ημέρας και λιγότερο χρόνο στο σκοτάδι της νύχτας. Συνολικά κατά τους επτά μήνες της θερινής ώρας εξοικονομούμε 210 ώρες ηλεκτρικής ενέργειας εκμεταλλευόμενοι τον ήλιο.
Σημειώνεται ότι δύο χρόνια μετά την ενεργειακή κρίση που ξέσπασε στην Ευρώπη το 1974 αποφασίστηκε η υιοθέτηση του μέτρου της θερινής ώρας από μεγάλο μέρος των κρατών της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Πριν το 1996 η Θερινή Ώρα στην Ελλάδα διαρκούσε μέχρι την τελευταία Κυριακή του Σεπτεμβρίου.
Ιστορία του μέτρου
Είναι λίγοι εκείνοι που γνωρίζουν ότι η «θερινή» ώρα δεν είναι µια πρόσφατη ανακάλυψη. Για την ιστορία πρέπει να πούμε πως ο Βενιαµίν Φραγκλίνος, που ανακάλυψε το αλεξικέραυνο, είχε προτείνει στα 1784 µε ένα δηµοσίευµά του, τη θερινή ώρα, πάντοτε µε σκοπό την εξοικονόμηση ενέργειας. Αλλά τότε δεν τον πήρε κανείς στα σοβαρά.
Όμως, στα 1907 ένα Άγγλος φυσικός, ο William Willet, το πρότεινε και πάλι στη διεθνή κοινότητα. Την πρότασή του την υιοθέτησε η Βουλή των Κοινοτήτων στα 1916, οπότε και εφαρμόστηκε το «Βρετανικό θερινό ωράριο» όπως ονομάστηκε, σύμφωνα µε το οποίο οι δείκτες των ρολογιών προχωρούσαν κατά µία ώρα μπροστά κατά το καλοκαίρι. Ήταν η εποχή του 1ου Παγκοσμίου πολέμου και επειδή όλες τις χώρες τις ενδιέφερε η εξοικονόμηση ενέργειας, υιοθέτησαν το βρετανικό σχέδιο. Αργότερα το εγκατέλειψαν, αλλά επανέρχονταν κάθε λίγο και λιγάκι, ωσότου υιοθετήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση στα 1966, την εποχή της πετρελαϊκή κρίσης, και από τότε, έστω και µε παραλλαγές βρίσκεται σε ισχύ μέχρι σήμερα.
Για παράδειγμα, η Ιταλία υιοθέτησε το σύστημα αυτό μέχρι το έτος 1920 και επανήλθε και αργότερα, θεσμοθετώντας το κατά την περίοδο 1940-1948 και πάλι το 1966 και μετά. Σήμερα βρίσκεται σε ισχύ σε πολλά, αλλά όχι σε όλα, τα κράτη του κόσμου και υπάρχουν τόσο οι υπέρ, όσο και οι κατά του τρόπου αυτού να μετρούµε τις ώρες της ζωής µας... http://www.kirikas.net/news/content/view/2411/1/lang,/