Πάντα πίστευα ότι η δημοσιογραφία είναι ένα πολύ ενδιαφέρον και μαχητικό λειτούργημα. Οι παλαιότεροι σίγουρα θυμούνται καλά δημοσιογραφικά ονόματα, τότε που η τηλεόραση ήταν ασπρόμαυρη και η εφημερίδα 10φυλλη, τότε που οι ειδήσεις ήταν 30λεπτες. Τότε που όλοι τρέχαμε για να μάθουμε και όχι όπως συμβαίνει σήμερα για να γελάσουμε, τότε που όλοι μας είχαμε και ένα μικρό περιθώριο επιλογής, τότε που φτιάχναμε δικές μας απόψεις και δεν αντιγράφομαι τυποποιημένες ανούσιες και πολύ πρόστυχες γκλαμουροεκφράσεις.
..............................................................................................
Μια νέα αλλά πολύ υποσχόμενη δημοσιογράφος γράφει στην προσωπική της σελίδα, «Θέλω να είμαι στο πλήθος με ανεπιτήδευτο τρόπο και ρομαντική διάθεση, να γυρνάω στο σπίτι και να είμαι χορτάτη από τις εικόνες που έδωσα στον κόσμο που με διαβάζει ή με ακούει, να μην φτιάχνω μύθους αλλά να βρίσκω αυτούς που υπάρχουν ανάμεσα μας. Θέλω να εμπλουτίζω συνειδήσεις, όχι να τις χτίζω και να τις κατευθύνω.»
..............................................................................................
Μια νέα αλλά πολύ υποσχόμενη δημοσιογράφος γράφει στην προσωπική της σελίδα, «Θέλω να είμαι στο πλήθος με ανεπιτήδευτο τρόπο και ρομαντική διάθεση, να γυρνάω στο σπίτι και να είμαι χορτάτη από τις εικόνες που έδωσα στον κόσμο που με διαβάζει ή με ακούει, να μην φτιάχνω μύθους αλλά να βρίσκω αυτούς που υπάρχουν ανάμεσα μας. Θέλω να εμπλουτίζω συνειδήσεις, όχι να τις χτίζω και να τις κατευθύνω.»
Σοφά λόγια αλλά πόσοι άραγε αυτοαποκαλούμενοι δημοσιογράφοι τα πιστεύουν; Ελάχιστοι ως απειροελάχιστοι.
Ο τηλεοπτικός δημοσιογράφος σήμερα έχει τεράστια δύναμη που σίγουρα τα σημεία των καιρών του την έδωσαν, όμως ισορροπεί σε μαχαίρι δίκοπο, κι αν χάσει τον έλεγχο, κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά, χάνουν τον έλεγχο και οι αναγνώστες του, αυτοί που τον στηρίζουν, τον διαβάζουν, τον πιστεύουν.
Οι ειδήσεις σήμερα είναι μια πολύ καλοστημένη παράσταση μόλις δεκαπέντε λεπτών, μετά ακολουθεί το ημερήσιο πανηγυράκι και όποιος αντέξει.
Αηδίας το ανάγνωσμα να βλέπεις δυο καθώς πρέπει μέχρι πρότινος φωτεινούς παντογνώστες (δημοσιογράφους) να αλληλοβρίζονται τιμώντας τα πλουσιοπάροχα συμβόλαια τους.
Χυδαιότητας το ανάγνωσμα να βλέπεις την γλαστροπαρουσιάστρια και αυτοαποκαλούμενη πρωινή δημοσιογράφο, να μας αναλύει με πειστικότητα τον πόνο μιας 55χρονης που πήγε με τον υπάλληλο της θείας του κουμπάρου του μπατζανάκη της για να εκδικηθεί τον άντρα της που ήταν κρυφή «αδελφή» και πήγε με τον αδελφό της ξαδέρφης του νονού του γείτονα της.
................................................................................................
Έχω (και σίγουρα δεν είμαι μόνος μου) την εντύπωση ότι οι δημοσιογράφο
ι ασχολούνται σήμερα με λάθος θέματα. Έτσι για αυτά που καθορίζουν πραγματικά την ζωή μας και την καθημερινότητα μας, δίνουν πολύ μικρή βαρύτητα, ενώ επιμένουν να δείχνουν το ξεκατίνιασμα πολιτικών, τραγουδιστών, ηθοποιών λες και ο κόσμος είναι πλασμένος να ακούει μόνο για αυτούς.
Φαίνεται ότι αδυνατούν με λίγα λόγια να πιάσουν την δυναμική μιας κοινωνίας και ενός κόσμου που θέλει να αλλάξει προς το καλύτερο, ή μήπως τελικά το κάνουν εσκεμμένα ;
Ευχή όλων μας είναι η δημοσιογραφία να παραμένει ονειροπόλα και ο δημοσιογράφος να καθιερωθεί στην συνείδηση μας σαν λειτουργός που σέβεται και εκτιμά την δουλειά που κάνει.
Ευχή όλων μας ακόμα, οι εφημερίδες που είναι το τελευταίο προπύργιο της πραγματικής και ουσιαστικής δημοσιογραφίας να αντέξουν στο κομματικό σφυροκόπημα.
Όπως όλοι γνωρίζεται σε κάθε κοινωνία υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι, έτσι και στην δημοσιογραφική κοινωνία υπάρχουν, καλοί και κακοί δημοσιογράφοι, το θέμα όμως είναι, ότι σήμερα οι κακοί είναι πολύ περισσότεροι.
Ο τηλεοπτικός δημοσιογράφος σήμερα έχει τεράστια δύναμη που σίγουρα τα σημεία των καιρών του την έδωσαν, όμως ισορροπεί σε μαχαίρι δίκοπο, κι αν χάσει τον έλεγχο, κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά, χάνουν τον έλεγχο και οι αναγνώστες του, αυτοί που τον στηρίζουν, τον διαβάζουν, τον πιστεύουν.
Οι ειδήσεις σήμερα είναι μια πολύ καλοστημένη παράσταση μόλις δεκαπέντε λεπτών, μετά ακολουθεί το ημερήσιο πανηγυράκι και όποιος αντέξει.
Αηδίας το ανάγνωσμα να βλέπεις δυο καθώς πρέπει μέχρι πρότινος φωτεινούς παντογνώστες (δημοσιογράφους) να αλληλοβρίζονται τιμώντας τα πλουσιοπάροχα συμβόλαια τους.
Χυδαιότητας το ανάγνωσμα να βλέπεις την γλαστροπαρουσιάστρια και αυτοαποκαλούμενη πρωινή δημοσιογράφο, να μας αναλύει με πειστικότητα τον πόνο μιας 55χρονης που πήγε με τον υπάλληλο της θείας του κουμπάρου του μπατζανάκη της για να εκδικηθεί τον άντρα της που ήταν κρυφή «αδελφή» και πήγε με τον αδελφό της ξαδέρφης του νονού του γείτονα της.
................................................................................................
Έχω (και σίγουρα δεν είμαι μόνος μου) την εντύπωση ότι οι δημοσιογράφο
ι ασχολούνται σήμερα με λάθος θέματα. Έτσι για αυτά που καθορίζουν πραγματικά την ζωή μας και την καθημερινότητα μας, δίνουν πολύ μικρή βαρύτητα, ενώ επιμένουν να δείχνουν το ξεκατίνιασμα πολιτικών, τραγουδιστών, ηθοποιών λες και ο κόσμος είναι πλασμένος να ακούει μόνο για αυτούς.Φαίνεται ότι αδυνατούν με λίγα λόγια να πιάσουν την δυναμική μιας κοινωνίας και ενός κόσμου που θέλει να αλλάξει προς το καλύτερο, ή μήπως τελικά το κάνουν εσκεμμένα ;
Ευχή όλων μας είναι η δημοσιογραφία να παραμένει ονειροπόλα και ο δημοσιογράφος να καθιερωθεί στην συνείδηση μας σαν λειτουργός που σέβεται και εκτιμά την δουλειά που κάνει.
Ευχή όλων μας ακόμα, οι εφημερίδες που είναι το τελευταίο προπύργιο της πραγματικής και ουσιαστικής δημοσιογραφίας να αντέξουν στο κομματικό σφυροκόπημα.
Όπως όλοι γνωρίζεται σε κάθε κοινωνία υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι, έτσι και στην δημοσιογραφική κοινωνία υπάρχουν, καλοί και κακοί δημοσιογράφοι, το θέμα όμως είναι, ότι σήμερα οι κακοί είναι πολύ περισσότεροι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου