ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ = ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ;

- Δεν είναι περίεργος ο τίτλος; Όταν τον διάβασα σε μια εφημερίδα χαμογέλασα. Ακούς εκεί δικαίωμα στο νερό; Χαμογέλασα αλλά μετά κατάλαβα την πικρή αλήθεια που κρύβει ο τίτλος. Φτάσαμε στο σημείο αγαπητοί μου να παλεύουμε για να έχουμε το δικαίωμα πρόσβασης στο πιο σημαντικό και απαραίτητο στοιχείο της φύσης μας. Το νερό, που καλύπτει πάνω από το 70% του πλανήτη μας αλλά μόνο το 1% αυτού του να είναι δυστυχώς πόσιμο. Σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν στην διάθεση τους αυτό το πολύτιμο αγαθό, όπως και εκατομμύρια άλλοι που διαθέτουν παροχή νερού ή παροχές νερού, αλλά αγνοούν την πραγματική αξία του. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουμε και μεις. Αποτελεί κοινή διαπίστωση όλων μας ότι το νερό είναι ένα πολυτιμότατο αγαθό, που μέρα με τη μέρα γίνεται παγκοσμίως ολοένα και πιο έντονη η ανεπάρκειά του.

Ο Μανώλης Γκλέζος γράφει στο βιβλίο του Ύδωρ Αύρα Νερό : «Το ύδωρ έγινε νερό και ξανάρθε στη ζωή μας ως υδραγωγείο και υδροφόρος ορίζοντας και ως υδραγωγός, για να μας ξεδιψάσει, όταν κορακιάζουμε από τη δίψα και λέμε το νερό νεράκι. Τι απέγιναν άραγε ο "υετός"*, η "πηγή" και η "κρήνη";»

Σήμερα ο υδροφόρος ορίζοντας χάθηκε και όπου υπάρχει μόνο κάτι νερόλαδα αναβλύζουν, οι γεωτρήσεις στερεύουν, τα πηγάδια έγιναν βόθροι, μερικοί υδραγωγοί είναι ακόμα από αμίαντο και οι παλιές πηγές, όσες απόμειναν μυρίζουν φυτοφάρμακα. Αφήστε την βροχή, όπως πέφτει έτσι πάει και στην θάλασσα, τι θα την κρατήσει πια στο έδαφος, τα κάψαμε όλα !!!! Φυσιολογικό επακόλουθο λοιπόν να υπάρχει μείωση της προσφερόμενης, αύξηση της ζητούμενης ποσότητας νερού, έτσι αναπόφευκτα η αξία του νερού μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά να τραβά μεγάλη ανηφόρα.

Στην γειτονιά μας τώρα, μπορεί να μην κορακιάζουμε από δίψα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μεγάλα προβλήματα. Ένα από αυτά είναι το παλιό και σάπιο δίκτυο ύδρευσης που χρειάζεται γρήγορη αντικατάσταση. Οι παλιοί και σκουριασμένοι σωλήνες, που συνεχώς σπάνε και δημιουργούν προβλήματα, δεν προσφέρονται για τη μεταφορά πόσιμου νερού, παρότι όλοι μας σχεδόν, επιμένουμε ακόμη να πίνουμε από κει.

Φυσικά ούτε λόγος για το αν υπάρχει ανταποδοτικότητα των υπηρεσιών υδροάδρευσης προς τους πολίτες και αυτό φαίνεται πεντακάθαρα εκτός από την ποιότητα τις υπηρεσιών και από την αδικαιολόγητη όσο και άνιση μεταξύ των δημοτικών διαμερισμάτων αύξηση του νερού ύδρευσης και άρδευσης.

Υ.Σ Στην πόλη μας όλοι μας νομίζουμε ότι αφού τρέχει από την βρύση μας μπόλικο νερό σημαίνει ότι υπάρχει και θα υπάρχει πάντα, λάθος και μάλιστα μεγάλο και αυτό θα το βρούμε μπροστά μας στα επόμενα χρόνια.

Μπορεί εύκολα να δεσμευτεί κάποιος ότι θα αντικαταστήσει ή θα βελτιώσει όσο μπορεί το παλιό και άχρηστο δίκτυο, δεν μπορεί όμως κανείς να μας δεσμευτεί ότι θα βρει νέες πλούσιες πηγές αν στερέψουν οι υπάρχοντες.
670.000 Ε είναι το χρέος των δημοτών προς τον δήμο από το νερό. Κάποιων το χρέος πήγε στην εφορία, και αναγκαστικά θα το πληρώσουν, βέβαια είναι ελάχιστοι, οι υπόλοιποι ποιούν την πάπια, και μάλιστα κράζοντας αδιάφορα.