Η ευρωπαϊκή ένωση τα τελευταία χρόνια έχει καθορίσει ένα πλαίσιο για την υδάτινη πολιτική της, που αναφέρει ρητά: «Το νερό δεν είναι εμπορικό προϊόν, αλλά αποτελεί κληρονομιά που πρέπει να προστατεύεται». Φυσικά έχει και μια οδηγία με μικρά γράμματα που ζητά «ανάκτηση του κόστους των υπηρεσιών ύδατος» δηλαδή κοστολόγηση του νερού, ώστε να μπορεί να ανακτηθεί η δαπάνη κατασκευής όλων των έργων και όλων των υπηρεσιών που απαιτούνται για την παραγωγή του.
Aυτά τα γενικά για το αγαθό, τώρα σε οτι συμβαίνει στην γειτονιά μας....
- Μια άλλη παράγραφος της κοινοτικής οδηγίας πολύ σοβαρή και εδώ πρέπει η δημοτική αρχή μας να ρίξει το βάρος, είναι ότι «ο καταναλώνων πληρώνει», και «ο ρυπαίνων διπλο-πληρώνει»
Οι αυξήσεις στα νερά που πάρθηκαν στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο και που κατά την γνώμη τους !!!!! δεν είναι και τεράστιες, μάλλον αποσκοπούσαν στην κάλυψη των ταμειακών αναγκών των υπηρεσιών ύδρευσης και άρδευσης. Αυτό όμως έρχεται σε αντίθεση με την ανταποδοτικότητα. Εισπράττουμε περισσότερα όχι για να καλύψουμε τις ανάγκες μας αλλά για να κάνουμε καλύτερη την διαβίωση των πολιτών μας, να κάνουμε καλύτερη την ποιότητα του νερού, να επεκτείνουμε το δίκτυο, ώστε να είναι το νερό ένα αγαθό για όλους μας!!! Αν θέλουμε λοιπόν να καλύψουμε τα έξοδα μας, κάνουμε μια άλλη πιο δημοκρατική πολιτική, εισπράττουμε τα χρωστούμενα από ΟΛΟΥΣ !!!! Από ΟΛΟΥΣ !!!
Τα ανταποδοτικά τέλη πρέπει να πληρούν δύο προϋποθέσεις, αφενός να αποτελούν αντάλλαγμα και αφετέρου το ύψος τους να είναι ανάλογο προς το ύψος της αντιπαροχής, της οποίας μπορεί να κάνει χρήση ο πολίτης !!!
Επειδή είναι δύσκολο να πληρούνται αυτές οι προϋποθέσεις αλλά και επειδή συχνά τα τέλη επιβάλλονται αιφνιδιαστικά για κάλυψη αναγκών, μάλλον αποτελούν........ φορολογία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου