Χάρε ποια στράτα διάλεξες κι ήντα κονάκι εβρήκες,
και διαγουμίζεις μια σπιθιά και τη γεμώζεις πίκρες.
Σύννεφα μαύρα εσκέπασαν, τον κόλπο της Κισάμου,
Γιατ’ έφυγ’ ένας μερακλής, που ‘ναι δικολογιά μου.
Χάρε και δεν εδείλιασες, άντρα τέθοιο να πάρεις,
που δεν υπήρχε στο ντουνιά, λεβέντης διωματάρης.
Σαν κυπαρίσσι έστεκε κι όμορφη η θωριά ντου,
σαν του παλιού του κρητικού, ήτο η πορπατηξιά ντου.
Και το τραγούδι του γλυκύ, τ' αηδονιού τη χάρη,
μα ογλήγορα ντου έφυγε, άντρας και παλικάρι.
Φεύγεις κι αφήνεις δυο παιδιά, εγγόνια κι απογόνους,
που τ' όνομα σου θα κρατούν, αθάνατο στσι χρόνους.
Καλοστραθιά σου μερακλή, Νικόλα Μαρεντάκη
και μες στο Άδη μην ξεχνάς, να στρίβεις το μουστάκι.
Αφιερωμένο στη μνήμη του Νικολάου Εμμανουήλ Μαρεντάκη, εξαίρετου οικογενειάρχη και ενός ανθρώπου, που είχε αγάπη για τον τόπο του, για όλη την Κρήτη και ιδιαίτερα για την γενέτειρά του, την Κίσαμο. Το παράστημα κι η θωριά ντου, ήταν ενός γνήσιου παλιού Κρητικού, βγαλμένο από τα βάθη των χρόνων. Μερακλής, γλεντιστής, τραγουδιστής, χορευτής, καλαμπουριτζής και πολύ ετυμόλογος, με γνήσια κρητική διάλεχτο, που τόσο λάτρευε. Ο Νικολής Εμμανουήλ Μαρεντάκης ήταν ένας άνθρωπος που θαύμαζα από μικρό παιδί, ήταν ένα πρότυπο για μένα, σαν άνθρωπος και σαν φυσιογνωμία... Καλοστραθιά σου ... Με ευλαβική εκτίμηση και αγάπη, συλλυπητήρια σε όλη την οικογένεια Νικολάου Εμμανουηλ Μαρεντάκη.
Χαρχαλιανα Κισσάμου,
18 Σεπτεμβρίου 2020
Αντώνιος Γεωργίου Μαρτσάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου