"Νικόλας Καββαδίας"
- Είπανε ότι ωραιοποιήσατε τη ζωή του ναυτικού.
- Άκου, λοιπόν κυρά μου..... την άλλη μέρα πας στο Σωματείο και μπαίνεις τελευταίος κάτου από διακόσους άλλους που περιμένουνε γιά μπαρκάδο. Δουλεμένος σου λέει ο άλλος....σκατά σου μείναν, τρείς κι εξήντα..!
Ο ξέμπαρκος είναι ένα σκουπίδι την άλλη μέρα μόλις αλαργέψει ένα μίλι από τη θάλασσα..!
Κάθεσαι μήνες στο παγκάκι κανενός κήπου στό λιμάνι και λυώνεις το βρακί σου εκιά, κόβεις το τσιγάρο μισό, τον καφέ ολάκαιρο καί σου μένει το κομπολόι μόνο, στό τέλος σπάει κι αυτό και χάνεις τσή μισές χάντρες του. Καλύτερα σε ένα ξένο τόπο χωρίς δουλειά γιά νά μη σε βλέπουνε οι γνωστοί και κουνάνε το κεφάλι τους ,καί για να μη σε βαρεθούνε καί οι δικοί σου.
'Ερχεται αδερφέ μου καί η μέρα να φύγεις, εχεις αποκάμει ν`ανεβοκατεβαίνεις τσή σκάλες,πας παίρνεις ένα χαρτί και τότενες αρχινάει το μαρτύριο...πάς στό σπίτι του Ναύτη, αποδημία, ασφάλεια, γιατρός, Λιμεναρχείο... θα με βρούνε σε τάξη ούλοι τους; Νετάρεις...και μετά παίρνεις την μπροστάντζα για να πληρώσεις τα χρέη σου.
Ανεβαίνεις την ανεμόσκαλα κι είσαι ένα ψοφίμι..!!.
Σαλπάρεις ταξιδεύεις και ζεις πάντα με την αγωνία πως θα σε βγάλουνε απ΄τό παπόρο..!
Λόξα θα μου πεις....μπορεί...!!
Νικόλας Καββαδίας 1972
- Άκου, λοιπόν κυρά μου..... την άλλη μέρα πας στο Σωματείο και μπαίνεις τελευταίος κάτου από διακόσους άλλους που περιμένουνε γιά μπαρκάδο. Δουλεμένος σου λέει ο άλλος....σκατά σου μείναν, τρείς κι εξήντα..!
Ο ξέμπαρκος είναι ένα σκουπίδι την άλλη μέρα μόλις αλαργέψει ένα μίλι από τη θάλασσα..!
Κάθεσαι μήνες στο παγκάκι κανενός κήπου στό λιμάνι και λυώνεις το βρακί σου εκιά, κόβεις το τσιγάρο μισό, τον καφέ ολάκαιρο καί σου μένει το κομπολόι μόνο, στό τέλος σπάει κι αυτό και χάνεις τσή μισές χάντρες του. Καλύτερα σε ένα ξένο τόπο χωρίς δουλειά γιά νά μη σε βλέπουνε οι γνωστοί και κουνάνε το κεφάλι τους ,καί για να μη σε βαρεθούνε καί οι δικοί σου.
'Ερχεται αδερφέ μου καί η μέρα να φύγεις, εχεις αποκάμει ν`ανεβοκατεβαίνεις τσή σκάλες,πας παίρνεις ένα χαρτί και τότενες αρχινάει το μαρτύριο...πάς στό σπίτι του Ναύτη, αποδημία, ασφάλεια, γιατρός, Λιμεναρχείο... θα με βρούνε σε τάξη ούλοι τους; Νετάρεις...και μετά παίρνεις την μπροστάντζα για να πληρώσεις τα χρέη σου.
Ανεβαίνεις την ανεμόσκαλα κι είσαι ένα ψοφίμι..!!.
Σαλπάρεις ταξιδεύεις και ζεις πάντα με την αγωνία πως θα σε βγάλουνε απ΄τό παπόρο..!
Λόξα θα μου πεις....μπορεί...!!
Νικόλας Καββαδίας 1972
Από την σελίδα του φίλου Θεόδωρου Τσελεντή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου