....Μα πάλι επολεμήσανε
Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
«Χίτλερ να μην το καυχηθείς πως πάτησες την Κρήτη
Ξαρμάτωτη την ηύρηκες και λείπαν τα παιδιά της
Στα ξένα πολεμούσανε πάνω στην Αλβανία
Μα πάλι επολεμήσανε...........»
Μόνο το ριζίτικο, το δημοτικό τραγούδι της Κρήτης, που χαρακτηρίζεται απο λιτότητα, ακρίβεια, περιεκτικότητα και λυρισμό συνάμα, θα μπορούσε να αποδώσει τη μεγάλη σημασία της πιο παράδοξης μάχης της ιστορίας, της Μάχης της Κρήτης.
Παράδοξη γιατί η Κρήτη κατελήφθη απο αέρος, καθώς η Γερμανία επιστράτευσε αλεξιπτωτιστές, προκειμένου να ξεπεράσει στρατηγικές των Εγγλέζων.
Ξαρμάτωτη η Κρήτη, χωρίς στρατό, γιατί εκείνο το Μάη του 1941 οι στρατιώτες μας, ράκη του Αλβανικού μετώπου δεν είχαν επιστρέψει ακόμη.
Μα πάλι επολεμήσανε.
Παράδοξη η μάχη, γιατί πρώτη φορά άμαχος πληθυσμός με όποιο όπλο είχε ή κάνοντας όπλα τα σύνεργα της καθημερινότητας βρέθηκε στο πεδίο της μάχης και πολέμησε για την πατρίδα, υπακούοντας στην εσωτερική φωνή της συνείδησης και στις προγονικές προσταγές. Ήταν η ώρα του χρέους.
Αυτοί και μόνο είναι οι λόγοι που καθιστούν σημαντική και παράδοξη τη Μαχη της Κρήτης και που μειώνουν την έπαρση για νίκη του εχθρού. «Μόνο οι πέτρες δε σηκώθηκαν απο το χώμα να μας πολεμούν, ομολογούν οι Γερμανοί στρατιώτες».
Η Κρήτη μαυροφορέθηκε απ άκρη σε άκρη, θηριωδίες και γενοκτονίες, δεκάδες τα μαρτυρικά χωριά επίσημα αναγνωρισμένα.
Και όταν πέρασε η λαίλαπα του πολέμου, έγιναν απολογισμοί και δίκες. Ένοχοι αθωώθηκαν με την αιτιολογία, ότι «έτσι πρόσταζε ο Νόμος του Ναζισμού». Κάποιοι καταδικάστηκαν. Οι χιλιάδες των σκοτωμένων και των εκτελεσμένων δεν γύρισαν στη ζωή.
Οι ζωντανοί, κυρίως γυναίκες τράβηξαν την ανηφόρα της ζωής, χωρίς να ξεχάσουν ποτέ. Ο νους της Κρήτης συλλογάται πως οι άνθρωποι μέσα απο την τυφλή υποταγή σε ιδεολογίες καταλήγουν θύματα στα γρανάζια της πολεμικής μηχανής.
Η Κρητική ψυχή, αρχόντισσα φιλόξενη, συναισθάνεται τον πόνο για τους αδικοσκοτωμένους, εθρούς και φίλους και το ριζίτικο τραγούδι μας λιτά και απέριττα την απεικονίζει.
«Γροικάται ίντα παράγγελνε η Κρήτη των (μ)παιδιών τζι
Μετρήσετε τα μνήματα των (ε)δικώ και ξένω.
Σ’ ούλα να ανάψετε κερί, καντήλι και λιβάνι
Κι αν έρθουν και δικολογιές των ξένω σκοτωμένω
Να τσι φιλοξενήσετε.......
Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
Ξαρμάτωτη την ηύρηκες και λείπαν τα παιδιά της
Στα ξένα πολεμούσανε πάνω στην Αλβανία
Μα πάλι επολεμήσανε...........»
Μόνο το ριζίτικο, το δημοτικό τραγούδι της Κρήτης, που χαρακτηρίζεται απο λιτότητα, ακρίβεια, περιεκτικότητα και λυρισμό συνάμα, θα μπορούσε να αποδώσει τη μεγάλη σημασία της πιο παράδοξης μάχης της ιστορίας, της Μάχης της Κρήτης.
Παράδοξη γιατί η Κρήτη κατελήφθη απο αέρος, καθώς η Γερμανία επιστράτευσε αλεξιπτωτιστές, προκειμένου να ξεπεράσει στρατηγικές των Εγγλέζων.
Ξαρμάτωτη η Κρήτη, χωρίς στρατό, γιατί εκείνο το Μάη του 1941 οι στρατιώτες μας, ράκη του Αλβανικού μετώπου δεν είχαν επιστρέψει ακόμη.
Μα πάλι επολεμήσανε.
Παράδοξη η μάχη, γιατί πρώτη φορά άμαχος πληθυσμός με όποιο όπλο είχε ή κάνοντας όπλα τα σύνεργα της καθημερινότητας βρέθηκε στο πεδίο της μάχης και πολέμησε για την πατρίδα, υπακούοντας στην εσωτερική φωνή της συνείδησης και στις προγονικές προσταγές. Ήταν η ώρα του χρέους.
Αυτοί και μόνο είναι οι λόγοι που καθιστούν σημαντική και παράδοξη τη Μαχη της Κρήτης και που μειώνουν την έπαρση για νίκη του εχθρού. «Μόνο οι πέτρες δε σηκώθηκαν απο το χώμα να μας πολεμούν, ομολογούν οι Γερμανοί στρατιώτες».
Η Κρήτη μαυροφορέθηκε απ άκρη σε άκρη, θηριωδίες και γενοκτονίες, δεκάδες τα μαρτυρικά χωριά επίσημα αναγνωρισμένα.
Και όταν πέρασε η λαίλαπα του πολέμου, έγιναν απολογισμοί και δίκες. Ένοχοι αθωώθηκαν με την αιτιολογία, ότι «έτσι πρόσταζε ο Νόμος του Ναζισμού». Κάποιοι καταδικάστηκαν. Οι χιλιάδες των σκοτωμένων και των εκτελεσμένων δεν γύρισαν στη ζωή.
Οι ζωντανοί, κυρίως γυναίκες τράβηξαν την ανηφόρα της ζωής, χωρίς να ξεχάσουν ποτέ. Ο νους της Κρήτης συλλογάται πως οι άνθρωποι μέσα απο την τυφλή υποταγή σε ιδεολογίες καταλήγουν θύματα στα γρανάζια της πολεμικής μηχανής.
Η Κρητική ψυχή, αρχόντισσα φιλόξενη, συναισθάνεται τον πόνο για τους αδικοσκοτωμένους, εθρούς και φίλους και το ριζίτικο τραγούδι μας λιτά και απέριττα την απεικονίζει.
«Γροικάται ίντα παράγγελνε η Κρήτη των (μ)παιδιών τζι
Μετρήσετε τα μνήματα των (ε)δικώ και ξένω.
Σ’ ούλα να ανάψετε κερί, καντήλι και λιβάνι
Κι αν έρθουν και δικολογιές των ξένω σκοτωμένω
Να τσι φιλοξενήσετε.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου