Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΑ ΚΟΡΑΛΛΙΑ

Ένας κήπος από κοράλλια, που δημιουργήθηκε πριν από εκατοντάδες χρόνια, ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά σε βάθος μεγαλύτερο από 500 μ., στη θαλάσσια περιοχή ανοιχτά της Ιεράπετρας στην Κρήτη.
Είναι τα κοράλλια των βαθιών θαλασσών και στην Ελλάδα δεν είχαν εντοπιστεί ποτέ ξανά. Ένα από αυτά μάλιστα είχε αναπτυχθεί στον πυθμένα, σε βάθος 600 μ. δίπλα από έναν αρχαίο αμφορέα. Σε αυτή τη θαλάσσια περιοχή, κοντά στο νησί Χρυσή, υπήρχε όπως φαίνεται τη μινωική εποχή ένα «μονοπάτι» που ακολουθούσαν τα πλοία των αρχαίων Κρητών όταν πήγαιναν στις αντικρινές ακτές της Αφρικής και κυρίως της Αιγύπτου.
Κάποιο από τα πλοία βούλιαξε και το ξύλινο σκαρί του αποσαθρώθηκε από τη διαβρωτική δράση της θάλασσας. Όμως ένας από τους αμφορείς που μετέφερε, κατακάθισε πάνω στον βυθό, παρασύρθηκε δεκάδες μέτρα από τα ρεύματα και κάποια στιγμή τον «είδε» ένα κοράλλι και τον διάλεξε για να στεριώσει πάνω τις «ρίζες» του. «Μερικά από τα κοράλλια που βρήκαμε, είχαν ύψος ενός μέτρου ενώ κάποια άλλα δεν ξεπερνούσαν σε μέγεθος τα 15 εκατοστά. Ήταν ένα σπάνιο εύρημα γιατί σε τόσο μεγάλα βάθη, το περιβάλλον δεν θεωρείται πως είναι πάντα πλούσιο σε θρεπτικές ουσίες ώστε να τροφοδοτήσει με τα απαραίτητα συστατικά την ανάπτυξη των κοραλλιών».

Ο διευθυντής ερευνών του Ινστιτούτου Θαλάσσιων Βιολογικών Πόρων του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών και επικεφαλής της ομάδας υποβρύχιων δραστηριοτήτων του ΕΛΚΕΘΕ, Δρ. Chris Smith, μιλάει για το πρόγραμμα «Δαναός» και τα μέχρι σήμερα αποτελέσματά του. Ο ερευνητής κατάγεται από την Αγγλία αλλά εργάζεται στην Κρήτη τα τελευταία 20 χρόνια, πρώτα στο ΙΘΑΒΙΚ και στη συνέχεια στο ΕΛΚΕΘΕ.
«Βρήκαμε κοράλλια ενώ ψάχναμε για αρχαιολογικά υπολείμματα στην διαδρομή που ακολουθούσαν τα πλοία για να φτάσουν από την Κρήτη στην Αίγυπτο. Ο βυθός ήταν κυρίως μαλακό ίζημα και οι αναζητήσεις στην περιοχή έγιναν με τη χρήση πολύπλοκων συστημάτων sonar, τα οποία εντόπιζαν «στόχους» που στην αρχή θεωρούσαμε ότι επρόκειτο για αρχαιολογικά υπολείμματα», αναφέρει. Με τη χρήση, όμως, του διθέσιου υποβρυχίου Thetis και του ρομπότ Max Rover, οι ερευνητές πλησίασαν το στόχο για να τον αναγνωρίσουν. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο στόχος ήταν σκόπελος ή κρούστες. Το ίζημα είναι συνήθως «γυμνό», σαν την έρημο και οι βράχοι ήταν όπως η όαση στη μέση της ερήμου. «Οι βράχοι έχουν έναν περιορισμένο αριθμό ειδών αλλά πολύ υψηλή βιομάζα, ιδιαίτερα γαρίδες και ψάρια. Μερικά είδη κοραλλιών αναγνωρίστηκαν, άλλα παραμένουν άγνωστα. Προκαλούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον διότι αποτελούν νέα ευρήματα στην περιοχή και είναι πολύ σημαντικά, διότι συνεπάγεται ότι ανήκει στις περιοχές με μεγαλύτερη βιοποικιλότητα, όπου τα είδη αναζητούν τροφή, καταφύγιο ή ένα μέρος για αναπαραγωγή», εξηγεί.