ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ

Ευαγγελισμός -   Ελληνισμός-  Χαιρετισμοί
Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
Οι δύσκολοι καιροί που περνούμε και η ποικιλότροπη χρεοκοπία μας δεν εμποδίζουν την ψυχή και το νου μας να γυρίσει νοσταλγικά πίσω στα παιδικά χρόνια, τότε που γιορτάζαμε την Πατρίδα και να θυμηθεί πώς τραγουδούσαμε, έφηβοι, μαθητές, το «Εωθινό» γυρνώντας τους δρόμους της πόλης, πριν χαράξει η μέρα της 25ης του Μάρτη, με το γυμναστή μας και το φιλόλογο μας:
Ξυπνάτε με τ΄άγέρι της αυγής
κι η μούσα μας χαρούμενη προσμένει 
να ψάλλομε μαζί σ' αυτή τη γη τη δόξα 
τη δαφνοστεφανωμένη
Όλο δόξα όλο χάρη άγια μέρα ξημερώνει
και τη μνήμη σου το έθνος χαιρετάει γονατιστό
Τα τελευταία χρόνια αυτά τα τραγούδια πρωί- πρωί επιμένει να μας τα θυμίζει η μπάντα της πόλης μας που με το μεράκι του ο εκλεκτός συντοπίτη μας Σπύρος Κουτσογιαννάκης χρόνια ...
....τώρα διδάσκει τα παιδιά μας μουσική, διευθύνει και ζωντανεύει τον τόπο.   
Αλλά οι δύσκολοι καιροί που ζούμε επιβάλουν να σκεφτούμε το γέρο Μακρυγιάννη που τότε έλεγε
"Τούτη την πατρίδα τη φτιάξαμε όλοι μαζί και να μη λέει ο καθείς εγώ. Μόνο άμα δουλέψει και φτιάξει κάτι μόνος του να λέει εγώ. Είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ."
Σήμερα άραγε μαντεύομε τι θα μας έλεγε; Πως ...Τούτη την πατρίδα τη χαλάσαμε όλοι μαζί.

Στην καρδιά της άνοιξης και οι χαιρετισμοί του Ακάθιστου Ύμνου, ένα δημιούργημα της εκκλησιαστικής μας ποίησης, στενά συνδεδεμένο με το έθνος μας. Ένας ευχαριστήριος ύμνος προς την Υπέρμαχο Στρατηγό Θεοτόκο που σε δύσκολες ώρες  Σκέπασε το Έθνος.
Πέντε Παρασκευές, στις εκκλησιές με το που βραδιάζει.
Ένας ύμνος προς την Θεοτόκο μητέρα που γέννησε το Σωτήρα των ψυχών.
Συγκατανεύοντας η Παρθένος στα λόγια του Αγγέλου αναφωνεί:
«Γένοιτο μοι νυν όπως το ρήμα σου και τέξομαι τον άσαρκον, σάρκα εξ εμού δανεισάμενον, όπως αναγάγει τον άνθρωπον»
(=ας γίνει όπως λες, θα γεννήσω αυτόν που δεν έχει σάρκα αφού δανειστεί από τη δική μου, με σκοπό να ανυψώσει τον άνθρωπο.)
Χαίρε το φως αρρήτως γεννήσασα
Χαίρε γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν
Χαίρε ανόρθωσις των ανθρώπων
Χαίρε δι ης ελύθη παράβασις ,
χαίρε δι ης ηνοίχθη παράδεισος.
Χαίρε στολή γυμνών παρρησίας
Χαίρε στοργή πάντα πόνον νικώσα.
Χαίρε δι' ής εγείρονται τρόπαια
χαίρε δι'ής οι εχθροί καταπίπτουσι

Για την τοπική μας κοινωνία φέτος θα είναι χαρά που με τους Δεύτερους Χαιρετισμούς θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου Ο Ακάθιστος ύμνος (Χαιρετισμοί) και ο Κανόνας του φιλόλογου Εμμανουήλ Μαλαθράκη
Ο αγαπητός φίλος και συνάδελφος παραδίδει στο κοινό μια θαυμάσια επιστημονική εργασία γύρω από τους παραπάνω ύμνους με ανάλυση σε βάθος και σε πλάτος και προσθέτει ένα ακόμη σοβαρό έργο στη βιβλιογραφία του Ακάθιστου!
Πολλά έχει να ωφεληθεί η ψυχή και ο νους του αναγνώστη, του παραπάνω πονήματος: Θεολογικά, ιστορικά, γλωσσολογικά, φιλοσοφικά. Να σημειωθεί ότι διαβάζεται εξ ίσου άνετα και από τον απαιτητικό και τον απλοϊκό αναγνώστη.
«Ο συγγραφέας επιτυγχάνει να δώσει τη δυνατότητα στον πιστό, αλλά και στον κάθε ενδιαφερόμενο να καταλάβει πρωτίστως το περιεχόμενο και το νόημα του ύμνου και να συναισθανθεί ακολούθως το μεγαλείο και το άρωμα και τη συγκίνηση που αποπνέει, όπως και την ψυχική ανάταση που επιφέρουν τα δύο αυτά αριστουργήματα οι δημιουργοί των οποίων από θεία μανία και θείο ζήλο ελαύνονται και κινούνται»
Ο Μανώλης ο Μαλαθράκης, διακεκριμένος κλασικός φιλόλογος από τους λίγους στο νομό μας δίδαξε για τριανταπέντε χρόνια Αρχαία Ελληνικά και φιλοσοφία την εφηβεία του τόπου μας, πιο απλά έμαθε ελληνικά στα παιδιά μας. Σαν Λυκειάρχης στήριξε την παιδεία του τόπου και σηματοδοτεί μια εποχή το πέρασμα του από τα σχολεία μας.
Σήμερα ακμαίος, «ψυχή τε και σώματι» παραδίδει στην κοινωνία την αξιόλογη αυτή συγγραφή, μέσα  από ένα μικρό καλαίσθητο τόμο, με μια πλούσια αντίστοιχη των κειμένων εικονογραφία.
Φίλε και συνάδελφε και σε πολλά συνοδοιπόρε, Μανώλη πάντα γερός και δυνατός με προσωπική και οικογενειακή ευτυχία, καλοτάξιδο το βιβλίο σου στον κόσμο της ανάγνωσης.
Πολλών την ψυχή θα γλυκάνει.