Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ

Συνέχεια VΙ

Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη

Η  ΠΟΛΙΤΙΚΗ
************
Τα τελευταία χρόνια ο ιεράρχης Ειρηναίος κάποιες φορές, τόσο στον προφορικό λόγο όσο  και στο γραπτό του εκφράζει αγανάκτηση. Επαναστατεί για την αλλοτρίωση του ανθρώπου που προκαλείται από τους ρόλους που παίζονται στην κοινωνία λανθασμένα, κατευθύνουν τις τύχες του κόσμου, αγνοώντας τον παράγοντα άνθρωπο. Με ειλικρίνεια υπογραμμίζει στο έργο του «Μηνύματα ευθύνης και αφύπνισης» ότι αρκετοί παράγοντες ακόμη και από την εκκλησία ασχολήθηκαν μόνο με τη βασιλεία των ουρανών και ξέχασαν τη φράση «ως εν ουρανώ και επί της γης» και στη γη έμεινε να βασιλεύει η βία και το αλόγιστο κέρδος. Συχνά θλίβεται γιατί η σύγχρονη διανόηση και πολιτική δεν αναφέρονται σε βαθύτερες αναπλαστικές δυνάμεις μπολιασμένες με το πνεύμα του χριστού για να ξεπεραστούν οι τυχόν κρίσεις, και εδώ πιστεύει ότι η εκκλησία ανανεωμένη και εκσυγχρονισμένη  μπορεί να παίξει κάποιο σοβαρό ρόλο. Διερωτάται γιατί στις μέρες μας καταργούμε τον κλασσικό όρο  «πνευματικός»  και τον αντικαθιστούμε με τον όρο «πολιτιστικός» :πολιτιστικές εκδηλώσεις, πολιτιστική ζωή….Δε διστάζει να καταγγείλει αυτούς που στο όνομα τάχα της ελευθερίας και της δημοκρατίας απογυμνώνουν την ψυχή των παιδιών από την πίστη και την αρετή για να γίνουν στυγνοί αμφισβητίες κι εύκολα θηράματα εμπόρων και πρακτόρων.
 Τέλος με αφορμή το απόσπασμα από  το Ευαγγέλιο που διαβάζεται κατά την Αποκαθήλωση «Ελθών ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ευσχήμων βουλευτής τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιησού» ερωτά:
«Αλήθεια πότε οι δικοί μας βουλευτές θα τολμήσουν να πάνε αντίθετα στο ρεύμα που μας παρασύρει και μας πνίγει; Πότε θα τολμήσουν  να μετρήσουν τις αρχές και τις αξίες που είχε και χάνει ο λαός μας; Πότε θα μετρήσουν και το κατά καρδίαν εισόδημα και όχι μόνο το κατά κεφαλήν; Πότε θα πάψουν να  στηρίζουν την ελληνική παιδεία στη μεθοδολογία γνώσεων και να αγνοούν τους βαθύτερους στόχους που είναι η ανθρωποποίηση του ανθρώπου; Χωρίς να είμαστε στην πρώτη γραμμή των πλουσίων λαών της γης οι Έλληνες δεν έχομε υλική πείνα, γυρίζομε και εμείς όμως στους μύλους της καταναλωτικής κοινωνίας που αλέθουν και συνθλίβουν το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Η ΕΥΘΥΝΗ
**********

Μέσα σε αυτή του την ανησυχία ο Δεσπότης καταλήγει με ποιητικό τρόπο σε μια σύσταση προς τον καθένα μας. Ας την ακούσομε και ας την κρατήσομε.: «Φίλε και αδερφέ μου. Η κοινωνία σε χρειάζεται στο κοπάδι της. Σου δίνει ένα όνομα σε ανεβάζει σε μια θέση και σε τραβά στο μεγάλο τσίρκο της, να παίζεις νούμερα, να κραυγάζεις και να θορυβείς. Να κάνεις εκείνο το μεγάλο θόρυβο που θα σκεπάσει το μεγάλο κενό της καρδιάς και της ζωής εκείνων που αρνηθήκανε ή και χάσανε την αλήθεια της ζωής και την ουσία του ανθρώπου.
Η μοίρα σου όμως και η αποστολή σου δεν είναι αυτή και δεν πρέπει να πιστέψεις πως είναι αυτή ακόμα και όταν ο κόσμος σου το φωνάζει από όλες τις μεριές. Όπου και αν είσαι στην πλατεία ή στη ερημιά στάσου μια φορά πίσω από το θόρυβο κι άκουσε. Άκουσε όπως άκουγαν πάντοτε οι ταπεινοί και οι απλοί, οι σοφοί και οι άγιοι. Έτσι όπως άκουε πάντα ο γνήσιος άνθρωπος. Άκουσε την ωραία συναυλία που παίζει το δοξάρι του Θεού πάνω στο όργανο του κόσμου και πάνω στις ιερές χορδές της ψυχής σου. Άκουσε γιατί μέσα σε αυτό το άκουσμα έγκειται όλη η ουσία και η γοητεία της ζωής σου».