ΟΛΑ ΟΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΩ

...τα έμαθα στο νηπιαγωγείο

Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
      Τα σχολεία άνοιξαν. Χιλιάδες μαθητές μικροί και μεγάλοι έτρεξαν στο σχολειό τους. Κάποια μικρά για πρώτη φορά στο δημόσιο σχολείο. Το σχολείο και ο δάσκαλος,ο γνήσιος δάσκαλος, μικρών και μεγάλων παιδιών ας μου επιτραπεί να έχω την γνώμη, ότι είναι φως.
Τα προσχολικά και σχολικά χρόνια είναι αποφασιστικά για το παιδί και κάθε ανεπάρκεια του μπορεί να προληφθεί σ’αυτή την ηλικία. Κατά τον ψυχολόγο Άντλερ κανένα παιδί δεν είναι αδιόρθωτο. Εξ άλλου όλη τη γνώση του το παιδί την παίρνει κατά τη διάρκεια της προσχολικής και πρωτοβάθμιας σχολικής ζωής.
Στα μετέπειτα χρόνια τα ίδια πράγματα διδάσκεται επιστημονικότερα.
Κατά τον Αμερικανό συγγραφέα Ρόμπερτ Φούλτζαμ μέσα στο νηπιαγωγείο το παιδί έχει μάθει όλα όσα πρέπει να μάθει και είναι χρήσιμα για τη ζωή. Και είναι τόσο απλά τα πράγματα αυτά και συνάμα τόσο δύσκολα, όπως φαίνεται.
Γράφει, λοιπόν ο Φούλτζαμ στο βιβλίο του «Όλα όσα πρέπει να ξέρω τα έμαθα στο νηπιαγωγείο»: Η σοφία δεν βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά στα βουναλάκια από άμμο εκεί στο νηπιαγωγείο. Ας τον ακούσομε κι ας ξεκαθαρίσουμε τι πρέπει να μάθομε στα παιδιά μας:
             Να μοιράζεσαι τα πάντα.
             Να παίζεις τίμια.
             Να μη χτυπάς τους άλλους.
             Να βάζεις τα πράγματα εκεί που τα βρήκες.
             Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.
             Να μη παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.
             Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.
             Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.
             Να κοκκινίζεις. (να ντρέπεσαι λίγο)
             Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό το πρωί.
             Να ζεις ισορροπημένη ζωή: να σου αρέσει να μαθαίνεις λίγο να ακούς λίγο, να σκέπτεσαι λίγο.
             Να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα λίγο.
             Να παίρνεις ένα υπνάκο το απόγευμα.
             Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο να προσέχεις την κίνηση,  να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους.

            Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα γύρω σου.
     Αυτές τις προϋποθέσεις βρίσκοντας ο δάσκαλος θα φυτέψει τη γνώση και θα  καλλιεργήσει ευκολότερα το μυαλό και την ψυχή του παιδιού. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το ιερό και δύσκολο λειτούργημα του του δασκάλου και τη μεγάλη του διαχρονική προσφορά, Εξ άλλου η κοινωνία είναι η μόνη ιδιότητα που το χρησιμοποιεί σαν προσφώνηση χωρίς το κύριε και το όνομα λέγοντας απλά «Δάσκαλε», καθώς επίσης κάνει και για το γιατρό, λέγοντας «γιατρέ». Η εκκλησία μας τον τοποθετεί πλάι στους γονείς και μνημονεύει: «των γονέων και διδασκάλων ημών…