Η "ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ" ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Γράφει ο Κώστας Σ. Χαρτζουλάκης
Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας, στην ανώτατη εκπαίδευση εισάγονται 80.696 νέοι φοιτητές από τους 103.963 υποψηφίους, περίπου το 80%. Από τους επιτυχόντες οι 74.161 προέρχονται από τα γενικά λύκεια και οι 6.535 από τα επαγγελματικά λύκεια. Από τους επιτυχόντες από τα γενικά λύκεια πάνω από το 25% (περίπου 18.500) εισήχθηκαν σε σχολές με συνολική βαθμολογία κάτω από τη βάση, ενώ σε αυτούς που προέρχονται από τα επαγγελματικά λύκεια το ποσοστό είναι πάνω από 40%!
Για παράδειγμα στο νεοσύστατο Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο με τις 20 σχολές, μόνο σε 3 σχολές η βάση εισαγωγής είναι πάνω από τα 10.000 μόρια, ενώ εισάγονται φοιτητές με 1.082 μόρια! Ακόμα και σε σχολές του Πολυτεχνείου Κρήτης εισάγονται φοιτητές με λιγότερα από 5.000 μόρια. Τα στοιχεία για άλλη μια χρονιά επιβεβαίωσαν ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα νοσεί σοβαρά. Η λογική της "ελάχιστης προσπάθειας" που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία 30 χρόνια ισχύει δυστυχώς και στην Παιδεία.
Δεν ξέρω πως αισθάνονται με αυτά τα αποτελέσματα οι πολιτικοί που ψηφίζουν τέτοιους νόμους, οι εκπαιδευτικοί που διδάσκουν και αξιολογούν τους μαθητές ή οι πανεπιστημιακοί που θα εμβαθύνουν το γνωστικό αντικείμενο στους νέους φοιτητές. 
Τα θύματα όμως είναι οι περισσότεροι από αυτούς τους νέους φοιτητές (πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις), που πιθανό να χάσουν τα πιο παραγωγικά χρόνια σε μια αδιέξοδη διαδικασία. Και οι οικογένειές τους, που σε χρόνια οικονομικής κρίσης, δίνουν και αυτά που δεν έχουν για τις σπουδές των παιδιών τους. Και τελικά η εθνική οικονομία, αφού πολλοί από αυτούς δεν θα τελειώσουν τις σπουδές και στην παραγωγική ηλικία θα είναι ανειδίκευτοι, όπως και πολλοί από τους πτυχιούχους που οδηγούνται στην ανεργία, αφού δεν υπάρχει ζήτηση.
Η βάση του προβλήματος, χωρίς να είμαι ειδικός, αρχίζει από το σημερινό σχολείο, από το Δημοτικό μέχρι και το Λύκειο, που ένας μαθητής περνάει τις τάξεις μόνο και μόνο με την απλή παρουσία του στο μάθημα. Έχει μάθει συνεπώς (κακώς) ότι δεν χρειάζεται προσπάθεια για να εκπαιδευτείς. Τι κέρδος έχει όμως ο εκπαιδευόμενος από τέτοιου είδους «εκπαίδευση»;
Φοβάμαι πως αν συνεχισθεί η υποβάθμιση της παιδείας τα αποτελέσματα για το έθνος θα είναι οδυνηρά. Και προβληματίζομαι γιατί αφού υπάρχουν επιτυχημένα συστήματα στις χώρες της Ε.Ε. και όχι μόνο, εμείς προσπαθούμε να ανακαλύψουμε την … πυρίτιδα!