Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
Μια λέξη που όλο και πιο συχνά ακούγεται από τους γονείς, κυρίως τις μητέρες και αφορά τα παιδιά από την τρυφερή ηλικία της προσχολικής αγωγής. του δημοτικού σχολείου και φτάνει μέχρι την εφηβεία. Οι δραστηριότητες αφορούν μαθήματα πέρα από το σχολικό πρόγραμμα. Περιλαμβάνουν, μουσική, γυμναστική, στίβο, χορό, δεύτερη και τρίτη ξένη γλώσσα, καράτε, σκάκι, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, τένις, κολύμβηση, βοηθητικά μαθήματα για το σχολείο. Ο χρόνος μέσα στον οποίο ασκούνται οι δραστηριότητες, είναι το απόγευμα,το οποίο να σημειωθεί το χειμώνα έχει πολύ λίγη ώρα φως και το Σάββατο το πρωί. Τα παιδιά από νωρίς το απόγευμα με το αυτοκίνητο της οικογένειας μεταφέρονται από την μία δραστηριότητα στην άλλη. Πολλές φορές η δραστηριότητα δεν είναι επιλογή τους αλλά των γονέων. Κάποιες δραστηριότητες σχετίζονται βέβαια με παιχνίδι πλην όμως είναι σχεδιασμένες και κατευθυνόμενες, χωρίς την αυτενέργεια του παιδιού και δεν έχουν καμιά σχέση με το ελεύθερο παιχνίδι, της παιδικής συντροφιάς που τα ίδια τα παιδιά θα οργανώσουν. Έτσι όπως γίνονταν στις αυλές, στις πλατείες, στις αλάνες παλιότερα, ή ακόμη και σήμερα και αποτελούσε μορφή κοινωνικοποίησης και μάθησης. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τα παιδικά πάρτυ και γιορτές, όπου ο κλόουν θα οργανώσει τα παιδιά, θα μοιράσει μπογιές, θα τα βάλει να ζωγραφίσουν και την ώρα του φαγητού θα τους βάλει βίντεο να δουν παιδική ταινία.
Αλήθεια μέσα σε όλα αυτά βλέπομε να υπάρχει κάποια ελευθερία στο παιδί; Έχει καθόλου ελεύθερο χρόνο; Έχει δικαίωμα στην υγιή τεμπελιά; Να μείνε στο σπίτι να χαλαρώσει ή να παίξει ελεύθερα με το τη φίλη, σε παιχνίδι που αυτά θα οργανώσουν;
Τα σχολεία μας πιστεύω με τους δασκάλους τους και τα όμορφα βιβλία που σήμερα υπάρχουν και τα αναλυτικά προγράμματα, κατά πλειοψηφία μπορούν να καλύψουν τις τρυφερές ηλικίες. Ας μη φορτώνομε τα παιδιά με εξετάσεις για ξενόγλωσσα πτυχία και ωδεία από το δημοτικό σχολείο. Ας το αναβάλλομε αυτό γι αργότερα. Ας σκεφτούμε μήπως και αυτό όλο το πανηγύρι είναι μέσα στα πλαίσια του καταναλωτισμού και του ανταγωνισμού.
Με όλα αυτά το σχολείο παραμερίζεται, στην αντίληψη των γονιών. Πολλές φορές γονείς παρεμβαίνουν στο έργο του δασκάλου, πράγμα ανεπίτρεπτο, σύλλογοι οργανώνουν ψυχαγωγικές εκδηλώσεις, σύμφωνα με τα δικά τους γούστα μέσα στο σχολείο, επίσης ανεπίτρεπτο και γενικά μπερδεύεται ο ρόλος του γονιού με του δασκάλου.
Με όλη αυτή την πίεση ψυχολόγοι αναφέρουν ότι όλο και περισσότερο τα παιδιά εμφανίζουν κόπωση, αϋπνία, νευρικότητα, αδυναμία συγκέντρωσης, ευερεθιστικότητα. (Καθημερινή της Κυριακής 18-9-18). Και συμπληρώνουν «ότι σε όσο περισσότερες δραστηριότητες τρέχομε τα παιδιά μας, τόσο δύσκολο είναι να συγκεντρωθούν σε μία»
Επιτέλους ας καταλάβουν οι γονείς, ότι ούτε δάσκαλοι των παιδιών είναι, ούτε φίλοι. Δασκάλους έχουν και φίλους θα επιλέξουν. Οι γονείς πρέπει να είναι γονείς με συνέπεια, με τη στοργική και αγαπητική σχέση και τον ποιοτικό χρόνο που θα διαθέτουν για τα παιδιά τους. Μια σχέση που θα δίδει στο παιδί ασφάλεια, αυτοπεποίθηση και σημείο στήριξης για τη ζωή του. Μια σχέση που θα του δώσει δύναμη να πετάξει με τα δικά του φτερά και θα κάνει τις δικές του επιλογές και θα βρίσκει τις δικές του λύσεις. Και βέβαια με την προϋπόθεση ότι πρέπει να συνυπάρχει ειρηνικά με άλλους.
Αλήθεια μέσα σε όλα αυτά βλέπομε να υπάρχει κάποια ελευθερία στο παιδί; Έχει καθόλου ελεύθερο χρόνο; Έχει δικαίωμα στην υγιή τεμπελιά; Να μείνε στο σπίτι να χαλαρώσει ή να παίξει ελεύθερα με το τη φίλη, σε παιχνίδι που αυτά θα οργανώσουν;
Τα σχολεία μας πιστεύω με τους δασκάλους τους και τα όμορφα βιβλία που σήμερα υπάρχουν και τα αναλυτικά προγράμματα, κατά πλειοψηφία μπορούν να καλύψουν τις τρυφερές ηλικίες. Ας μη φορτώνομε τα παιδιά με εξετάσεις για ξενόγλωσσα πτυχία και ωδεία από το δημοτικό σχολείο. Ας το αναβάλλομε αυτό γι αργότερα. Ας σκεφτούμε μήπως και αυτό όλο το πανηγύρι είναι μέσα στα πλαίσια του καταναλωτισμού και του ανταγωνισμού.
Με όλα αυτά το σχολείο παραμερίζεται, στην αντίληψη των γονιών. Πολλές φορές γονείς παρεμβαίνουν στο έργο του δασκάλου, πράγμα ανεπίτρεπτο, σύλλογοι οργανώνουν ψυχαγωγικές εκδηλώσεις, σύμφωνα με τα δικά τους γούστα μέσα στο σχολείο, επίσης ανεπίτρεπτο και γενικά μπερδεύεται ο ρόλος του γονιού με του δασκάλου.
Με όλη αυτή την πίεση ψυχολόγοι αναφέρουν ότι όλο και περισσότερο τα παιδιά εμφανίζουν κόπωση, αϋπνία, νευρικότητα, αδυναμία συγκέντρωσης, ευερεθιστικότητα. (Καθημερινή της Κυριακής 18-9-18). Και συμπληρώνουν «ότι σε όσο περισσότερες δραστηριότητες τρέχομε τα παιδιά μας, τόσο δύσκολο είναι να συγκεντρωθούν σε μία»
Επιτέλους ας καταλάβουν οι γονείς, ότι ούτε δάσκαλοι των παιδιών είναι, ούτε φίλοι. Δασκάλους έχουν και φίλους θα επιλέξουν. Οι γονείς πρέπει να είναι γονείς με συνέπεια, με τη στοργική και αγαπητική σχέση και τον ποιοτικό χρόνο που θα διαθέτουν για τα παιδιά τους. Μια σχέση που θα δίδει στο παιδί ασφάλεια, αυτοπεποίθηση και σημείο στήριξης για τη ζωή του. Μια σχέση που θα του δώσει δύναμη να πετάξει με τα δικά του φτερά και θα κάνει τις δικές του επιλογές και θα βρίσκει τις δικές του λύσεις. Και βέβαια με την προϋπόθεση ότι πρέπει να συνυπάρχει ειρηνικά με άλλους.
Καλή σχολική χρονιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου