Η επίσκεψη στην Κίσαμο είναι μοναδική εμπειρία. Η γνωριμία με την επαρχία δεν έχει να κάνει μονάχα με το ζεστό και φωτεινό ήλιο, την κρυστάλλινη θάλασσα, τα φαράγγια, την παρθένα γη, την μεγάλη χρονική διάρκεια διακοπών σας στην περιοχή. Η γνωριμία με την επαρχία Κισάμου είναι ταυτόχρονα κι ένα ταξίδι στην μακραίωνη ιστορία της, τον πολιτισμό, την παράδοση, τα ήθη και έθιμα, την φιλόξενη ψυχή των ανθρώπων της....Όσοι δεν μπορείτε να το ζήσετε... απλά κάντε μια βόλτα στο ιστολόγιο αυτό και αφήστε την φαντασία σας να σας πάει εκεί που πρέπει...μην φοβάστε έχετε οδηγό.... τις ανεπανάληπτες φωτογραφίες του καταπληκτικού Ανυφαντή.





Σάββατο 18 Μαρτίου 2017

ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΛΕΞΙΟ

Σε μια πανοραμική νοικοκυρεμένη λοφοπλαγιά του Λαρδά Κισάμου με θέα όλη την από κάτω περιοχή βρίσκεται κτισμένο εδώ και πολλά χρόνια το μικρό εξωκλήσι του Αγίου Αλεξίου το οποίο πανηγυρίζει κάθε χρόνο, το πρώτο Σάββατο μετά την 17η του μήνα Μαρτίου που είναι η εορτή του, λόγω της Μεγάλης Τεσσαρακοστής σύμφωνα με τους Ιερούς κανόνες της Εκκλησίας.
Στη φετινή, όμως εορτή του Αγίου μετά τη  Θεία Λειτουργία που θα τελεστεί αύριο 18 Μαρτίου χωρίς πανηγυρικό χαρακτήρα  θ’ ακολουθήσει το τρίμηνο μνημόσυνο στη μνήμη του σεβαστού και αγαπητού σε όλους τους Κισαμίτες και όχι μόνο, προέδρου του Συλλόγου Προβολής Κισσάμου «Η Γραμπούσα», λαογράφου, λαϊκού ποιητή και συγγραφέα Αθανασίου Δεικτάκη που έφυγε τον περασμένο Δεκέμβριο από τη ζωή και  αναπαύεται στο νοτιοδυτικό άκρο της αυλής του μικρού εξωκλησιού. Ένα εξωκλήσι, το οποίο ανήκει στην τοπική Ενορία, αλλά άρχισε να κτίζεται έχοντας πρωτοστάτη τον μακαριστό Θανάση, ο οποίος, εν ζωή, σε παλαιότερο ρεπορτάζ είχε τονίσει τα εξής: «Ο Άγιος Αλέξιος, ο άνθρωπος του Θεού, όπως ονομάζεται, γεννήθηκε στην Παλαιά Ρώμη» και συνεχίζοντας επεσήμανε ότι « έχουν περάσει πάνω από 30 χρόνια που αποφάσισα να κτίσω αυτή τη μικρή εκκλησία και να την αφιερώσω στη μνήμη της μάνας μου. Η αποπεράτωση της τελείωσε σύντομα γιατί στήριξαν οικονομικά την προσπάθεια αυτή και αρκετοί άλλοι ευλαβείς χριστιανοί. Πανηγύρι κάνουμε κάθε χρόνο και έρχεται αρκετός κόσμος. Τα πρώτα χρόνια δεν υπήρχε δρόμος και οι προσκυνητές ήταν πιο λίγοι».
Γιάννης Η. Κάκανος

Δεν υπάρχουν σχόλια: