Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ RASKOLNICK

Ένα σχόλιο με αφορμή ένα εξαιρετικό άρθρο του Λένιν που διάβασα στο Κόκκινο Σημειωματάριο.
Στα δικά μας θα μείνω, δε θα ταξιδέψω στη μακρινή Ρωσία του 1913, παρατηρώντας το εξοργιστικό που συμβαίνει τώρα σε όλους εμάς  Εμάς, με τους μεγαλομπακάληδες που καταδυναστεύουν τις ζωές τις δικές μας ολονών και των παραγωγών της επαρχίας και των καταναλωτών των αστικών κέντρων κι όλων. Οι μεγαλομπακάληδες που δρώντας υπό καθεστώς “demi-monde” κρατικής προστασίας, κάνουν κυριολεκτικά ό,τι γουστάρουν, κατά το κοινώς λεγόμενο.
Είναι γεγονός πώς ό,τι υποχρεωτικά θα κατέληγε στα σκουπίδια από όπου θα μπορούσε ένας εξαθλιωμένος –με δική του ευθύνη- να το πάρει δωρεάν, τώρα θα πρέπει να το πληρώσει [!] –απλώς - φθηνότερα και να το βρει στα ράφια του μεγαλομπακάλη κι όχι απέξω, στα σκουπίδια.

Μα, θα πει κάποιος, δεν τα ανακυκλώνουνε, κάπως αυτά τα προϊόντα? Άλλα, ίσως ναι, άλλα ίσως όχι, δεν ξέρω λεπτομέρειες. Αν τα ληγμένα πάνε στα σκουπίδια ή αν είναι δραστήριος ο παπάς της ενορίας και πηγαίνουνε στην ενίσχυση των συσσιτίων ή γίνονται ζωοτροφές, δεν το ξέρω ούτε αυτό. Αλλά όσο μεγαλώνει το μεταφορικό κόστος -και τα περισσότερα να μην ξεχνάμε ότι είναι εισαγόμενα-, τόσο αυξάνεται η πιθανότητα να ζημιωθούν οι μεγαλομπακάληδες από τη φύρα. Μέγα αμάρτημα, και το έχομε εμπεδώσει πια: ότι είναι νόμιμο, είναι ηθικό!
Είναι, εξαιρετικά εξοργιστικό αυτό που συμβαίνει υπό την καθοδήγηση των μαυραγοριτών, ντόπιων και ξένων, δηλαδή, να μετατρέπεται σε πλούτο για τους μεγαλομπακάληδες το τελευταίο καπίκι από την τσέπη του συνταξιούχου, του απολυμένου υπάλληλου, του γείτονα, της γιαγιάς σου που φυτοζωεί με τη περικομμένη σύνταξη του μακαρίτη...
Πρέπει να γίνει καθολική απαίτηση ο κοστολογικός έλεγχος όλων αυτών που απομυζώντας την κοινωνία ολόκληρη, λυμαίνονται τα δίκτυα διανομής.
Μαυραγορίτες!