ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΟΣ

Γράφει η Αλεξανδράκη-Κουρτάκη Βασιλική*
Ο Νίκος Γιαννακάκις γεννημένος στην Καλυβιανή είναι ένας από τους σημαντικότερους αγιογράφους της εποχής μας, ευρωπαϊκής πλέον αναγνώρισης, που υπηρέτησε και υπηρετεί με τρόπο θεόπνευστο και απαράμιλλο τη ζωγραφική της ορθοδοξίας, καταδεικνύοντας στις θείες συλλήψεις του πνευματικό και θεολογικό βάθος, σε ένα κάλεσμα εκκλησιαστικής ενότητας και συμπόρευσης. Άνθρωπος σεμνός, ταπεινός, γεννημένος και μεγαλωμένος σε μία εποχή που τίποτα δεν ήταν δεδομένο και που για το αυτονόητο για μας σήμερα έπρεπε κάποιος να παλέψει πολύ προκειμένου να το διεκδικήσει. Κοντά σε ανθρώπους αυθεντικούς μα και κοντά στη φύση, στα δέντρα, στα βουνά, στη θάλασσα, αφουγκράστηκε τη εσωτερική φωνή που τον καθοδηγούσε, γι αυτό και δεν άργησε να βρει το δρόμο του μέσω της τέχνης της αγιογραφίας. Όμως, ένας δρόμος, όπως λέει κι ο ίδιος, δεν αρκεί για να σταματήσεις, γι αυτό και συνεχίζει δημιουργώντας αγιογραφίες προσεγγίζοντας έτσι το νόημα της ίδιας του της ζωής.
Οι αγιογραφίες του ομιλούν απευθείας στις καρδιές μας, κι ενσταλάζουν μέσα μας πίστη, δύναμη ψυχική κι εσωτερική πληρότητα!
Η αγιογραφία του Νίκου Γιαννακάκη δεν είναι απλά μία τέχνη, είναι ιερή τέχνη. Δεν είναι απλή ζωγραφική είναι θεολογία και στάση ζωής που βρίθει άπειρων προεκτάσεων, συλλήψεων και προβληματισμών. Δεν είναι απλά μία καλλιτεχνική έκφραση είναι προσδοκία σωτηρίας και κατάφαση ζωής. Δεν είναι στολίδι, είναι συνάντηση με το θείο. Δεν είναι φωτογραφία είναι εις Χριστόν παιδαγωγία. Δεν είναι αντικείμενο, είναι ιερό σκεύος με συμβολική και πνευματική αξία! Δεν είναι απλά μια δημιουργία.είναι υπέρβαση.Τέλος δεν είναι ούτε συλλεκτικό είδος, είναι παρηγοριά, παραμυθία, κι ανάπαυση των Ορθοδόξων χριστιανών κοντά στον Τριαδικό θεό! Τίποτα δεν είναι τυχαίο στις αγιογραφίες του Νίκου Γιαννακάκη.Ούτε οι συμβολισμοί, ούτε τα χρώματα, ούτε η τεχνική. Όλα είναι δοσμένα αρμονικά, συνταιριασμένα με έμπνευση, κάλλος κι αρτιότητα. Πρωτίστως, όμως, έχουν εκείνη την ομορφιά και το σφρίγος που πηγάζει από την ίδια την προσωπικότητα και το ήθος του δημιουργού τους. Μπολιασμένες με το μεράκι, με τον ασίγαστο πόθο της δημιουργίας, εκείνης της φωτισμένης και της ταγμένης να υπηρετεί το θείο ακούραστα με ευλαβική προσήλωση και με πλήρη ενσυναίσθηση ότι επιτελεί θείο έργο.
Ο Νίκος Γιαννακάκης, εκπρόσωπος της νεοβυζαντινής σχολής όπως λένε χαρακτηριστικά οι κριτικοί του έργου του υπηρετεί τη ζωντανή τέχνη. Αυτή που μπορεί να συγκινήσει, να εμπνεύσει, να προβληματίσει αλλά και να οδηγήσει μέχρι και τον αυτοπροσδιορισμό. Πρόκειται για έναν θησαυρό ανεκτίμητο, θρησκευτική και πνευματική παρακαταθήκη που πρέπει όχι μόνο να διαφυλαχθεί αλλά και παραδοθεί αλώβητη στις επόμενες γενεές.
Στα πλαίσια μιας τέτοιας προσπάθειας συμβάλλει αποφασιστικά κι αυτό το βιβλίο του κυρίου Γιάννη Φίλη. Στο βιβλίο αυτό σκιαγραφείται η ζωή κι πάλη του κυρίου Γιαννακάκη να βρει καινούρια έκφραση στην τέχνη της αγιογραφίας και να μείνει πιστός στις αρχές που τον εμπνέουν. Το βιβλίο είναι κατάμεστο από εικόνες ζωντανές κι αυθεντικές που αποδίδουν ένα διαφορετικό τρόπο ζωής μιας εποχής που παρόλο που μας χωρίζουν μόλις λίγες δεκαετίες είναι δυνατό να διακρίνουμε μία άλλη φιλοσοφία ζωής, ένα διαφορετικό πνεύμα. Αυτό που δεν αναλώνεται με τα φθαρτά ,αυτό που δεν που δεν εντυπωσιάζεται από τα δήθεν, αυτό που δε θα το βρούμε βουτηγμένο στη ματαιότητα και στη αμετροεπή φιλοδοξία, αλλά αυτό που αγωνίζεται να επιβιώσει κάτω από αντίξοες συνθήκες, αυτό που δεν προκαλεί αλλά βαδίζει με αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό.

Ο Χέρμαν Μέλβιλ έλεγε χαρακτηριστικά ότι για να δημιουργήσεις ένα δυνατό βιβλίο πρέπει να διαλέξεις ένα δυνατό θέμα. Και ο κύριος Φίλης δημιούργησε ένα πολύ καλό βιβλίο, μεστό, γεμάτο εικόνες σκέψεις, προβληματισμούς που αποπνέει άρωμα ζωής επειδή ακριβώς το θέμα του ήταν ο Νίκος Γιαννακάκις. Προς την ίδια, επίσης, κατεύθυνση κινείται και μία άλλη ρήση: Όταν το βιβλίο που διαβάζεις ανεβάζει το ηθικό σου και γεμίζει την καρδιά σου με αισθήματα ευγενικά τότε μη ζητάς να κρίνεις με άλλο τρόπο το έργο. Είναι καλό και γραμμένο από αριστοτέχνη της πένας. Αριστοτέχνης, λοιπόν, της πένας αναδεικνύεται και ο κύριος Φίλης, αφού διαβάζοντας το βιβλίο του κυριευόμαστε από εκείνη τη γλυκιά αίσθηση της ανθρώπινης προσέγγισης που μας γεμίζει ευγενικά συναισθήματα κι ενσταλάζει βαθιά στις ψυχές μας τόσο το σεβασμό προς τον άνθρωπο όσο και το σεβασμό προς την ίδια τη ζωή.
Στο βιβλίο του, Νίκος Γιαννακάκις: είμαι ένας αγιογράφος βρίσκουμε την ψυχή του χρόνου που πέρασε,τη διατυπωμένη ηχώ του παρελθόντος που παίρνει σάρκα και οστά μέσα από την έμπνευση του κυρίου Φίλη με σημείο αναφοράς το Νίκο Γιαννακάκη και το αποτέλεσμα εντυπωσιάζει. Σύζευξη άρτια κι αρμονική που μας εμψυχώνει προς υψηλές και γενναίες κατευθύνσεις. Πόνημα πνευματικό με ερείσματα ανθρώπινα αλλά και με ευδιάκριτο ιστορικό υπόβαθρο, ενδεικτικό των επιστημονικών αλλά και των λογοτεχνικών καταβολών του δημιουργού του.   
Και ως επίλογο της αποψινής βραδιάς θα χρησιμοποιήσω τα λόγια του κυρίου Γιαννακάκη "Η τέχνη δεν αντιγράφει τον κόσμο. Τον ανακαλύπτει και τον αποκαλύπτει χωρίς περιττές ερμηνείες. Αν τον ερμηνεύσεις τον έχασες. Πώς να εξηγήσεις την έκσταση, το πάθος, την πέτρα, τη θάλασσα. Μου πήρε καιρό να μπω στον κόσμο με την τέχνη. Οι εμμονές μου βρίσκονται σε όλη την υφήλιο. Δεν έχω τρόπο να μιλήσω."
Κι όντως ο Νίκος με την αγιογραφία μας μίλησε κι εμείς γοητευτήκαμε από την τέχνη του γι αυτό και τον επιβραβεύομαι και τον συγχαίρουμε. Ευχαριστούμε λοιπόν θερμά τον κύριο Γιαννακάκη για τις δημιουργίες του, την τέχνη του και τη μετουσίωση της τέχνης του σε ζωή.
Ευχαριστούμε θερμά και τον κύριο Φίλη για την επιτυχή και καρποφόρο συνάντηση που είχε με τον κύριο Νίκο, για την αυθεντική κατάθεση ψυχής που μας επιφύλαξε αλλά και για την ώριμη συναισθηματική προσέγγιση της ιστορίας του Νίκου. Επίσης τον ευχαριστούμε θερμά για την ποιότητα της δικής του συγγραφικής πέννας αλλά και για το πολυσχιδές και πολυβραβευμένο επιστημονικό του έργο και του ευχόμαστε να δρέψει καρπούς κι από άλλες πνευματικές δημιουργίες.

*Φιλόλοφος