Χρειάστηκε μόνο λίγη ώρα για να καταρριφθούν τέσσερις μύθοι για το προϊστορικό Αιγαίο:
Ο μινωικός πολιτισμός στην Κρήτη δεν καταστράφηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, ανάκτορα αντίστοιχα με της Κρήτης δεν υπήρχαν στη Θήρα, οι Κυκλάδες δεν ήταν μινωικές αποικίες υπό την ηγεμονία της Κρήτης και κατά τη Μέση Εποχή του Χαλκού δεν είχαν περιπέσει σε παρακμή.
Όπως αποκάλυψε σε ομιλία του στην Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία ο Χρίστος Ντούμας, ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διευθυντής της ανασκαφής στο Ακρωτήρι της Θήρας από το 1974, οι ανασκαφικές έρευνες στο χώρο δίνουν πλέον ξεκάθαρες απαντήσεις για τη σχέση της Σαντορίνης με τη μινωική Κρήτη.
Ο πρώτος, και σημαντικότερος μύθος που καταρρίπτεται, είναι αυτός που ήθελε τον μινωικό πολιτισμό στην Κρήτη να καταστράφηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας. Τη θεωρία αυτή υποστήριζε ο Σπ.Μαρινάτος και για να την επιβεβαιώσει ξεκίνησε τις ανασκαφές στο Ακρωτήρι.
Σύμφωνα με τον κ. Ντούμα, «οι τεράστιες ποσότητες τέφρας που εκτινάχτηκαν από το ηφαίστειο κινήθηκαν προς τα ανατολικά, αφήνοντας την Κρήτη σχεδόν έξω από την ακτίνα διασποράς τους». Αυτό επιβεβαιώνεται από αρχαιολογικές μαρτυρίες στη Ρόδο, στην Κω και στη Μικρά Ασία. Επίσης, οι καταστροφές στην Κρήτη χρονολογούνται με βάση τον ραδιενεργό άνθρακα, σε περίοδο πολύ μεταγενέστερη της ηφαιστειακής έκρηξης.
Μύθος δεύτερος: Ο Σπ.Μαρινάτος έψαχνε στο Ακρωτήρι ένα ανάκτορο αντίστοιχο με αυτά της Κρήτης. Κάτι τέτοιο όμως δεν υπάρχει, αφού όπως εξήγησε ο κ. Ντούμας «τα λεγόμενα ανάκτορα στην Κρήτη λειτουργούσαν ως κέντρα συγκέντρωσης και διαχείρισης του αγροτικού πλεονάσματος. Τα μικρά νησιά, μη έχοντας τέτοιες δυνατότητες πλούτου, δεν βρέθηκαν ποτέ στην ανάγκη να αναπτύξουν τέτοιους μηχανισμούς και να δημιουργήσουν ανάκτορα».
Μύθος τρίτος: Οι Κυκλάδες ήταν μινωικές αποικίες υπό την ηγεμονία της Κρήτης. «Αυτός ο μύθος ανατράπηκε στο Ακρωτήρι. Οι Κυκλάδες διατήρησαν την πολιτισμική αυτονομία τους, γιατί ο πλούτος τους ήταν προϊόν ναυτικών δραστηριοτήτων, τις οποίες είχαν ανάγκη ακόμη και οι αυτάρκεις στεριανοί» ξεκαθάρισε ο κ. Ντούμας.
Μύθος τέταρτος: Οι Κυκλάδες κατά τη Μέση Εποχή του Χαλκού είχαν περιπέσει σε παρακμή. Σύμφωνα με τον καθηγητή, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Όπως εξήγησε, οι πόλεις αυτής της εποχής διέθεταν διώροφα κτίρια με επιμελημένη κατασκευή, ενώ οι Θηραίοι αγγειογράφοι εισάγοντας την πολυχρωμία στην τέχνη τους έγιναν οι πρωτοπόροι της εικονιστικής ζωγραφικής σε ολόκληρο το Αιγαίο -περιλαμβανομένης και της Κρήτης- προετοιμάζοντας το έδαφος για μεγάλη τέχνη της τοιχογραφίας.
TA NEA
Όπως αποκάλυψε σε ομιλία του στην Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία ο Χρίστος Ντούμας, ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διευθυντής της ανασκαφής στο Ακρωτήρι της Θήρας από το 1974, οι ανασκαφικές έρευνες στο χώρο δίνουν πλέον ξεκάθαρες απαντήσεις για τη σχέση της Σαντορίνης με τη μινωική Κρήτη.
Ο πρώτος, και σημαντικότερος μύθος που καταρρίπτεται, είναι αυτός που ήθελε τον μινωικό πολιτισμό στην Κρήτη να καταστράφηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας. Τη θεωρία αυτή υποστήριζε ο Σπ.Μαρινάτος και για να την επιβεβαιώσει ξεκίνησε τις ανασκαφές στο Ακρωτήρι.
Σύμφωνα με τον κ. Ντούμα, «οι τεράστιες ποσότητες τέφρας που εκτινάχτηκαν από το ηφαίστειο κινήθηκαν προς τα ανατολικά, αφήνοντας την Κρήτη σχεδόν έξω από την ακτίνα διασποράς τους». Αυτό επιβεβαιώνεται από αρχαιολογικές μαρτυρίες στη Ρόδο, στην Κω και στη Μικρά Ασία. Επίσης, οι καταστροφές στην Κρήτη χρονολογούνται με βάση τον ραδιενεργό άνθρακα, σε περίοδο πολύ μεταγενέστερη της ηφαιστειακής έκρηξης.
Μύθος δεύτερος: Ο Σπ.Μαρινάτος έψαχνε στο Ακρωτήρι ένα ανάκτορο αντίστοιχο με αυτά της Κρήτης. Κάτι τέτοιο όμως δεν υπάρχει, αφού όπως εξήγησε ο κ. Ντούμας «τα λεγόμενα ανάκτορα στην Κρήτη λειτουργούσαν ως κέντρα συγκέντρωσης και διαχείρισης του αγροτικού πλεονάσματος. Τα μικρά νησιά, μη έχοντας τέτοιες δυνατότητες πλούτου, δεν βρέθηκαν ποτέ στην ανάγκη να αναπτύξουν τέτοιους μηχανισμούς και να δημιουργήσουν ανάκτορα».
Μύθος τρίτος: Οι Κυκλάδες ήταν μινωικές αποικίες υπό την ηγεμονία της Κρήτης. «Αυτός ο μύθος ανατράπηκε στο Ακρωτήρι. Οι Κυκλάδες διατήρησαν την πολιτισμική αυτονομία τους, γιατί ο πλούτος τους ήταν προϊόν ναυτικών δραστηριοτήτων, τις οποίες είχαν ανάγκη ακόμη και οι αυτάρκεις στεριανοί» ξεκαθάρισε ο κ. Ντούμας.
Μύθος τέταρτος: Οι Κυκλάδες κατά τη Μέση Εποχή του Χαλκού είχαν περιπέσει σε παρακμή. Σύμφωνα με τον καθηγητή, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Όπως εξήγησε, οι πόλεις αυτής της εποχής διέθεταν διώροφα κτίρια με επιμελημένη κατασκευή, ενώ οι Θηραίοι αγγειογράφοι εισάγοντας την πολυχρωμία στην τέχνη τους έγιναν οι πρωτοπόροι της εικονιστικής ζωγραφικής σε ολόκληρο το Αιγαίο -περιλαμβανομένης και της Κρήτης- προετοιμάζοντας το έδαφος για μεγάλη τέχνη της τοιχογραφίας.
TA NEA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου