Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ RASKOLNIC

Στου Κουφού την Πόρτα…

Πανηγυρίζει  ο «δημοσιογράφος» που πιάστηκε με την κλεμμένη γίδα στον ώμο, αλλά αθωώθηκε με πανηγυρικό απαλλακτικό βούλευμα, όχι γιατί ήταν πανηγυρικά αθώος, αλλά επειδή η ελληνική «δικαιοσύνη» είναι για τα πανηγύρια:  
“Με τρεις νέες αποφάσεις του, το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών έρχεται να βάλει τέλος στην παράνοια του να βγάζει η Εφορία φοροφυγά όποιον δεν έχει κρατήσει σημειώσεις (αφού δεν είχε καν τέτοια υποχρέωση) για να δώσει μετά από δεκαετίες εξηγήσεις για τον τρόπο προέλευσης κάθε κατάθεσης που είχε κάνει στο παρελθόν.”, αναφέρει το δημοσίευμα της κιτρινοφυλλάδας. 
Παράνοια είναι λοιπόν να καλείσαι να δώσεις εξηγήσεις όταν δεν συνάδουν οι καταθέσεις σου με τις φορολογικές σου δηλώσεις! Παράνοια είναι να τιμωρείσαι όταν κλέβεις από τα δημόσια ταμεία αυτά που οφείλεις να καταβάλλεις, λέει ο αναίσχυντος… Λες και χρειάζεται να αποκαλύψεις τις σημειώσεις που κρατάς ή δεν κρατάς, ...
.όταν ο συσσωρευμένος πλούτος σου υπερβαίνει τα δηλωμένα σου εισοδήματα!
Και η μικρή αυτή φρασούλα για το “τέλος στην παράνοια του να βγάζει η Εφορία φοροφυγά όποιον δεν έχει κρατήσει σημειώσεις“, προς δόξαν της ελληνικής «δικαιοσύνης» αναπαράγεται με γεωμετρική πρόοδο στον ρυθμό που δίνει από τη φυλλάδα του ο κιτρινιάρης απατεώνας…
Έτσι, με την πιο πρόσφατη ανόσια πράξη της, η ελληνική «δικαιοσύνη», εμποδίζει με τη βούλα της τον έλεγχο όλων όσων πλούτιζαν παράνομα για δεκαετίες και ρήμαζαν τα δημόσια ταμεία κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, περιορίζοντας  τον δυνητικό έλεγχο, μόνο σε όσους δεν έχουν φροντίσει να καλύψουν τα ίχνη τους, από την 30ή Σεπτεμβρίου 2010 και μετά. Αλλά πόσοι μπορεί να είναι τόσο ανόητοι, ώστε να μην πονηρεύτηκαν μετά που άρχισε να ξυπνάει το τέρας της οικονομικής κρίσης, ώστε να καλύπτουν τα ίχνη τους? Προφανώς ελάχιστοι.
Ήταν στραβό το αμπέλι, το έφαγε κι ο γάιδαρος της «δικαιοσύνης», ετούτο το τέρας που κατά τη νεοελληνική μας μυθολογία, συνελήφθη από την άνομη ένωση του Κράτους με τη Διαπλοκή.
Τα έργα και οι ημέρες αυτού του τέρατος με την γαϊδουρινή μορφή, που λέγεται ελληνική «δικαιοσύνη» είναι τόσα πολλά και η βιοτεχνία των απαλλακτικών βουλευμάτων τόσο παραγωγική, που έχει πια σταματήσει να μας κάνει εντύπωση η αντικοινωνική αποτελεσματικότητα αυτής της φάμπρικας των βουλευμάτων που, όταν αφορούν στους λαμογιότερους των λαμογιότατων, εκ θαύματος είναι πάντα απαλλακτικά και ποτέ παραπεμπτικά! 
Απαλλακτικό βούλευμα, γι’ αυτόν που έχει κατηγορηθεί και στη λαϊκή συνείδηση έχει καταχωριστεί ως ο μέγας πλαστογράφος των στατιστικών στοιχείων, αυτός ο προπομπός του ονείδους που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου κατά της κοινωνίας μας, χωρίς να μπορεί να φτάσει ποτέ στο ακροατήριο αυτή η κρίσιμη υπόθεση, σπουδαίου εθνικού ενδιαφέροντος.  
Απαλλακτικά βουλεύματα παντού, από τα ύποπτα τρωκτικά της τοπικής αυτοδιοίκησης  ίσαμε τα σεσημασμένα αρπακτικά στον χώρο της δημόσιας υγείας και τους δεδηλωμένους μαυραγορίτες του πόνου…  
Απαλλακτικά βουλεύματα παντού και για τα πάντα σου λέω: απαλλακτικό βούλευμα και για τον Πρόεδρο –ένας είναι ο Πρόεδρος– της ελληνικής ποδοσφαιρική παράγκας.  
Θα μου πεις, ξεκαπίστρωτο είναι αυτό το μυθικό τέρας της νεοελληνικής «δικαιοσύνης», που πάει να πει ότι έχει την ασυδοσία -ανεξαρτησία τη λέμε υποκριτικά- να κλωτσάει στα μούτρα τους ανήμπορους, να δαγκώνει όπου βρίσκει τους φτωχούς και να κουβαλάει στην ξεσαμάρωτη πλάτη του τους ισχυρούς. 
Αλλά δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το βιολί -κι αφού ο ίδιος ο θεσμός δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των δραματικών περιστάσεων, την ώρα που η θηλιά της υποταγής σφίγγει τον λαιμό της κοινωνίας μας όλο και πιο βασανιστικά, κάπως αλλιώς πρέπει να γίνει αυτή η δουλειά. Ας ξεκινούσε βρε αδερφέ, αν ήθελε η εκτελεστική εξουσία, από τον εντοπισμό του περιβόητου παναθηναϊκάκια, που κάποτε έπαιρνε οδηγίες από τον αλήστου μνήμης σφουγγοκωλάριο, στην όχι και τόσο μακρινή εποχή που μας είχε κατσικωθεί στους σβέρκους και παρίστανε τον πρωθυπουργό.  Ή ας ελέγξει κάποιος το πόθεν έσχες για τις βίλες και για τις καταθέσεις των άτιμων που, εν μέσω ανθρωπιστικής κρίσης, αποφασίζουν την φορολογική ασυλία των ίδιων και των ομοίων τους.
Ξέρω, θα μου πεις ότι κάτι τέτοιο θα ήταν πια παράνομο! Αλλά για πες μου: δεν είναι παράνομο και αντισυνταγματικό να πεθαίνουν οι γριές κι οι γέροι με τις κουτσουρεμένες συντάξεις, επειδή δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο κόστος της φαρμακευτικής τους αγωγής? Μήπως δεν είναι παράνομο και αντισυνταγματικό να χάνουν οι άνθρωποι τα σπίτια τους, επειδή βρίσκονται σε αδυναμία να πληρώσουν το λογαριασμό των φορολωποδυτών και των άλλων αγυρτών που από προχθές μπορούν να κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου? Τάχα δεν είναι παράνομο και αντισυνταγματικό να μην αντέχουν οι άνεργοι και οι επισφαλώς ημιαπασχολούμενοι να γεννήσουν τα παιδιά τους? Ή λες εσύ ότι δεν είναι παράνομο και αντισυνταγματικό να καταρρέουν οι προνοιακές δομές και να βουλιάζουν τα δημόσια νοσοκομεία?
Γρηγορείτε, κυρίες και κύριοι, τους λέμε τόσον καιρό, αλλά στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα!