22 Μαρτίου Παγκόσμια μέρα του νερού

Οι Ινδιάνοι έχουν μια σοφή ρήση για το νερό, στο οποίο είναι αφιερωμένη η 22α Μαρτίου κάθε έτους, αυτή που ορίσθηκε από τον O.H.E. το 1992 ως η «Παγκόσμια ημέρα για το νερό». Λέει λοιπόν ότι «Το νερό το δανειστήκαμε και οφείλουμε να το παραδώσουμε στα εγγόνια μας όπως το παραλάβαμε». Βέβαια αυτά τα λένε οι Ινδιάνοι, εμείς που το παίζομαι και λίγο καουμπο-σερίφηδες λέμε άλλα και οι οδηγίες που δίνουμε στα εγγόνια μας είναι τελείως διαφορετικές, αλλά δεν είναι ανάγκη να τις αναλύσουμε τώρα.

Η ευρωπαϊκή ένωση τα τελευταία χρόνια έχει καθορίσει ένα πλαίσιο για την υδάτινη πολιτική της, που αναφέρει ρητά: «Το νερό δεν είναι εμπορικό προϊόν, αλλά αποτελεί κληρονομιά που πρέπει να προστατεύεται». Φυσικά έχει και μια οδηγία με μικρά γράμματα που ζητά «ανάκτηση του κόστους των υπηρεσιών ύδατος» δηλαδή κοστολόγηση του νερού, ώστε να μπορεί να ανακτηθεί η δαπάνη κατασκευής όλων των έργων και όλων των υπηρεσιών που απαιτούνται για την παραγωγή του.

Aυτά τα γενικά για το αγαθό, τώρα σε οτι συμβαίνει στην γειτονιά μας....

- Μια άλλη παράγραφος της κοινοτικής οδηγίας πολύ σοβαρή και εδώ πρέπει η δημοτική αρχή μας να ρίξει το βάρος, είναι ότι «ο καταναλώνων πληρώνει», και «ο ρυπαίνων διπλο-πληρώνει»

Οι αυξήσεις στα νερά που πάρθηκαν στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο και που κατά την γνώμη τους !!!!! δεν είναι και τεράστιες, μάλλον αποσκοπούσαν στην κάλυψη των ταμειακών αναγκών των υπηρεσιών ύδρευσης και άρδευσης. Αυτό όμως έρχεται σε αντίθεση με την ανταποδοτικότητα. Εισπράττουμε περισσότερα όχι για να καλύψουμε τις ανάγκες μας αλλά για να κάνουμε καλύτερη την διαβίωση των πολιτών μας, να κάνουμε καλύτερη την ποιότητα του νερού, να επεκτείνουμε το δίκτυο, ώστε να είναι το νερό ένα αγαθό για όλους μας!!! Αν θέλουμε λοιπόν να καλύψουμε τα έξοδα μας, κάνουμε μια άλλη πιο δημοκρατική πολιτική, εισπράττουμε τα χρωστούμενα από ΟΛΟΥΣ !!!! Από ΟΛΟΥΣ !!!

Τα ανταποδοτικά τέλη πρέπει να πληρούν δύο προϋποθέσεις, αφενός να αποτελούν αντάλλαγμα και αφετέρου το ύψος τους να είναι ανάλογο προς το ύψος της αντιπαροχής, της οποίας μπορεί να κάνει χρήση ο πολίτης !!!

Επειδή είναι δύσκολο να πληρούνται αυτές οι προϋποθέσεις αλλά και επειδή συχνά τα τέλη επιβάλλονται αιφνιδιαστικά για κάλυψη αναγκών, μάλλον αποτελούν........ φορολογία.

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ = ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ;

- Δεν είναι περίεργος ο τίτλος; Όταν τον διάβασα σε μια εφημερίδα χαμογέλασα. Ακούς εκεί δικαίωμα στο νερό; Χαμογέλασα αλλά μετά κατάλαβα την πικρή αλήθεια που κρύβει ο τίτλος. Φτάσαμε στο σημείο αγαπητοί μου να παλεύουμε για να έχουμε το δικαίωμα πρόσβασης στο πιο σημαντικό και απαραίτητο στοιχείο της φύσης μας. Το νερό, που καλύπτει πάνω από το 70% του πλανήτη μας αλλά μόνο το 1% αυτού του να είναι δυστυχώς πόσιμο. Σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν στην διάθεση τους αυτό το πολύτιμο αγαθό, όπως και εκατομμύρια άλλοι που διαθέτουν παροχή νερού ή παροχές νερού, αλλά αγνοούν την πραγματική αξία του. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουμε και μεις. Αποτελεί κοινή διαπίστωση όλων μας ότι το νερό είναι ένα πολυτιμότατο αγαθό, που μέρα με τη μέρα γίνεται παγκοσμίως ολοένα και πιο έντονη η ανεπάρκειά του.

Ο Μανώλης Γκλέζος γράφει στο βιβλίο του Ύδωρ Αύρα Νερό : «Το ύδωρ έγινε νερό και ξανάρθε στη ζωή μας ως υδραγωγείο και υδροφόρος ορίζοντας και ως υδραγωγός, για να μας ξεδιψάσει, όταν κορακιάζουμε από τη δίψα και λέμε το νερό νεράκι. Τι απέγιναν άραγε ο "υετός"*, η "πηγή" και η "κρήνη";»

Σήμερα ο υδροφόρος ορίζοντας χάθηκε και όπου υπάρχει μόνο κάτι νερόλαδα αναβλύζουν, οι γεωτρήσεις στερεύουν, τα πηγάδια έγιναν βόθροι, μερικοί υδραγωγοί είναι ακόμα από αμίαντο και οι παλιές πηγές, όσες απόμειναν μυρίζουν φυτοφάρμακα. Αφήστε την βροχή, όπως πέφτει έτσι πάει και στην θάλασσα, τι θα την κρατήσει πια στο έδαφος, τα κάψαμε όλα !!!! Φυσιολογικό επακόλουθο λοιπόν να υπάρχει μείωση της προσφερόμενης, αύξηση της ζητούμενης ποσότητας νερού, έτσι αναπόφευκτα η αξία του νερού μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά να τραβά μεγάλη ανηφόρα.

Στην γειτονιά μας τώρα, μπορεί να μην κορακιάζουμε από δίψα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μεγάλα προβλήματα. Ένα από αυτά είναι το παλιό και σάπιο δίκτυο ύδρευσης που χρειάζεται γρήγορη αντικατάσταση. Οι παλιοί και σκουριασμένοι σωλήνες, που συνεχώς σπάνε και δημιουργούν προβλήματα, δεν προσφέρονται για τη μεταφορά πόσιμου νερού, παρότι όλοι μας σχεδόν, επιμένουμε ακόμη να πίνουμε από κει.

Φυσικά ούτε λόγος για το αν υπάρχει ανταποδοτικότητα των υπηρεσιών υδροάδρευσης προς τους πολίτες και αυτό φαίνεται πεντακάθαρα εκτός από την ποιότητα τις υπηρεσιών και από την αδικαιολόγητη όσο και άνιση μεταξύ των δημοτικών διαμερισμάτων αύξηση του νερού ύδρευσης και άρδευσης.

Υ.Σ Στην πόλη μας όλοι μας νομίζουμε ότι αφού τρέχει από την βρύση μας μπόλικο νερό σημαίνει ότι υπάρχει και θα υπάρχει πάντα, λάθος και μάλιστα μεγάλο και αυτό θα το βρούμε μπροστά μας στα επόμενα χρόνια.

Μπορεί εύκολα να δεσμευτεί κάποιος ότι θα αντικαταστήσει ή θα βελτιώσει όσο μπορεί το παλιό και άχρηστο δίκτυο, δεν μπορεί όμως κανείς να μας δεσμευτεί ότι θα βρει νέες πλούσιες πηγές αν στερέψουν οι υπάρχοντες.
670.000 Ε είναι το χρέος των δημοτών προς τον δήμο από το νερό. Κάποιων το χρέος πήγε στην εφορία, και αναγκαστικά θα το πληρώσουν, βέβαια είναι ελάχιστοι, οι υπόλοιποι ποιούν την πάπια, και μάλιστα κράζοντας αδιάφορα.

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ

- Δεν είναι περίεργος ο τίτλος; Όταν τον διάβασα σε μια εφημερίδα χαμογέλασα. Ακούς εκεί δικαίωμα στο νερό; Χαμογέλασα αλλά μετά κατάλαβα την πικρή αλήθεια που κρύβει ο τίτλος. Φτάσαμε στο σημείο αγαπητοί μου να παλεύουμε για να έχουμε το δικαίωμα πρόσβασης στο πιο σημαντικό και απαραίτητο στοιχείο της φύσης μας. Το νερό, αυτό που καλύπτει πάνω από το 70% του πλανήτη μας αλλά μόνο το 1% αυτού του να είναι, δυστυχώς, πόσιμο.
Σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν στην διάθεση τους αυτό το πολύτιμο αγαθό, όπως και εκατομμύρια άλλοι που διαθέτουν παροχή νερού ή παροχές νερού, αλλά αγνοούν την πραγματική αξία του. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουμε και μεις.
Αποτελεί κοινή διαπίστωση όλων μας ότι το νερό είναι ένα πολυτιμότατο αγαθό, που μέρα με τη μέρα γίνεται παγκοσμίως ολοένα και πιο έντονη η ανεπάρκειά του.
Ο Μανώλης Γκλέζος γράφει στο βιβλίο του Ύδωρ Αύρα Νερό : «Το ύδωρ έγινε νερό και ξανάρθε στη ζωή μας ως υδραγωγείο και υδροφόρος ορίζοντας και ως υδραγωγός, για να μας ξεδιψάσει, όταν κορακιάζουμε από τη δίψα και λέμε το νερό νεράκι. Τι απέγιναν άραγε ο "υετός"*, η "πηγή" και η "κρήνη";»
Σήμερα ο υδροφόρος ορίζοντας χάθηκε και όπου υπάρχει μόνο κάτι νερόλαδα αναβλύζουν, οι γεωτρήσεις στερεύουν, τα πηγάδια έγιναν βόθροι, μερικοί υδραγωγοί είναι ακόμα από αμίαντο και οι παλιές πηγές, όσες απόμειναν μυρίζουν φυτοφάρμακα. Αφήστε την βροχή, όπως πέφτει έτσι πάει και στην θάλασσα, τι θα την κρατήσει πια στο έδαφος, τα κάψαμε όλα !!!!
Φυσιολογικό επακόλουθο λοιπόν να υπάρχει μείωση της προσφερόμενης, αύξηση της ζητούμενης ποσότητας νερού, έτσι αναπόφευκτα η αξία του νερού μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά να τραβά μεγάλη ανηφόρα.
………………………………………………………
Στην γειτονιά μας τώρα, μπορεί να μην κορακιάζουμε από δίψα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μεγάλα προβλήματα. Ένα από αυτά είναι το παλιό και σάπιο δίκτυο ύδρευσης που χρειάζεται γρήγορη αντικατάσταση. Οι παλιοί και σκουριασμένοι σωλήνες συνεχώς σπάνε και δημιουργούν προβλήματα, δεν προσφέρονται για τη μεταφορά πόσιμου νερού παρότι όλοι μας σχεδόν επιμένουμε ακόμη να πίνουμε από κει.
Υπάρχουν ακόμα κάποια χωριά ένα γύρω, που πίνουν νεράκι από αμιαντοσωλήνες, παρόλο που υπάρχει σχετική οδηγία για επιδοτούμενο ξήλωμα αυτών των καρκινογόνων αγωγών.
- Ποια είναι αλήθεια η ποιότητα του νερού μας;
- Ποιος μέτρησε και πότε ήταν η τελευταία φορά που πάρθηκαν και αναλύθηκαν δείγματα από τις βρύσες μας, επαναλαμβάνω από τις βρύσες μας και όχι από τις δεξαμενές;
Κάποιος που για πολλά χρόνια βρίσκεται στα κοινά μου είπε, το Καστέλι χρειάζεται Α κυβικά την ημέρα και σήμερα έρχονται και καταναλώνονται 4Α .
-Που πάνε άραγε τόσα πολλά κυβικά;
-Υπάρχουν τόσες διαρροές και σπασίματα που χάνεται το τετραπλάσιο από αυτό που χρειάζεται για κατανάλωση;
-Δεν είναι ανάγκη να μας το πουν, οι περισσότεροι το βλέπουμε και το ζούμε με τα χιλιάδες μπαλώματα που αναγκάζονται να κάνουν καθημερινά οι τεχνικοί του δήμου. Τρέχουν και δεν φτάνουν.
Στην πόλη μας όλοι μας νομίζουμε ότι αφού τρέχει από την βρύση μας μπόλικο σημαίνει ότι υπάρχει και θα υπάρχει πάντα, λάθος και μάλιστα μεγάλο και αυτό θα το βρούμε μπροστά μας στα επόμενα χρόνια. Ήδη για όσους δεν το ξέρουν από την ίδια πηγή που παίρνουμε και μεις νερό παίρνει και ο δήμος Κολυμβαρίου.
Μπορεί εύκολα να δεσμευτεί κάποιος ότι θα αντικαταστήσει ή θα βελτιώσει όσο μπορεί το παλιό και άχρηστο δίκτυο, δεν μπορεί όμως κανείς να μας δεσμευτεί ότι θα βρει νέες πλούσιες πηγές αν στερέψουν οι υπάρχοντες.
- 670.000 Ε είναι το χρέος των δημοτών προς τον δήμο από το νερό. Κάποιων το χρέος πήγε στην εφορία και αναγκαστικά θα το πληρώσουν, βέβαια είναι ελάχιστοι, οι υπόλοιποι ποιούν την πάπια και μάλιστα κράζοντας αδιάφορα.
Ας ανάψουν κανένα καντήλι οι χρεώστες στον Δαφέρμο, γιατί σε άλλες εποχές θα μαθαίναμε και ονόματα. Από τα λεγόμενα της δημοτικής αρχής υπάρχουν και εκλεγμένοι σύμβουλοι που χρωστάνε μερικά εκατομμύρια !!! Άραγε πως γίνετε αυτό ;