«Με την ευκαιρία των εορτασμών τού 2021 για τα 200 χρόνια από τη Επανάσταση τού ’21, επιβάλλεται η ανάδειξη τής προσφοράς της Κισάμου στον Αγώνα της Κρήτης ιδιαίτερα μετά τον παγκρήτιο ρόλο που διαδραμάτισε η Επαρχία, ύστερα από την κατάληψη τού φρουρίου της Γραμβούσας το 1825. Η κατάληψη κατέστησε το νησί συνδετικό κρίκο με την Κεντρική Διοίκηση στην Ελλάδα και τούς αρμοστές της, ορμητήριο για δύο εκστρατείες στην Ανατολική Κρήτη και κέντρο νυκτερινών εξορμήσεων οργανωμένων ομάδων "καλησπέρηδων" ή "μπαταξήδων", τους οποίους στο τέλος, οι έντρομοι Τούρκοι ονόμαζαν "Γραμβουσιανούς". Η Γραμβούσα αναγνωρίζεται ότι αναζωογόνησε και κράτησε την Επανάσταση ζωντανή με ελεύθερη την ύπαιθρο και τους Τούρκους κλεισμένους στα φρούρια, ύστερα από την πτώση πού προηγήθηκε, τις διώξεις και αγριότητες των Αιγυπτίων στρατηγών Χασάν και Χουσεΐν, με αποκορύφωμα τις φρικτές σφαγές τού Λαφονησιού και Τηγανίου το 1824 και 1825. Αξιοθαύμαστο το σχέδιο για την κατάληψη τού φρουρίου και βασικός ο ρόλος των Μεσογειανών ναυτικών, όπως και η ζωή τόσων ψυχών πάνω στον βράχο του νησιού, όπως την περιέγραψε στο 1ο Συνέδριο για την Κίσαμο ο Κώστας Φουρναράκης, πρώην Διευθυντής Ιστορικού Αρχείου Κρήτης. Εντυπωσιακή επίσης και η καθημερινή ζωή μέσα στο φρούριο της Κισάμου, όπως την απεκάλυψε ο ερευνητής Βουρλιώτης Μανόλης στο ίδιο Συνέδριο. Μεγάλο κεφάλαιο επίσης η συμμετοχή των Κισαμιτών στις πολεμικές επιχειρήσεις στην Πελοπόννησο, άλωση Τριπολιτσάς, Μύλους, Σάλωνα και στο Φάληρο με την σημαία του Καραΐσκάκη, όπου έπεσαν 40 Κισαμίτες, σύμφωνα με την Ιστορία του Μιχαήλ Αναστασάκη. Στενή είναι και η σχέση της Κισάμου με την Ύδρα, λόγω τού Μανώλη Τομπάζη, αρμοστή και απελευθερωτή τού φρουρίου της Κισάμου το 1823 και ένθερμου υποστηρικτή του αγώνα τής Κρήτης και άλλων Υδραίων όπως του πλοιάρχου Μακρυμούρη πολιορκητή της Γραμβούσας. Ανεδείχθησαν εξέχουσες Κισαμίτικες φυσιογνωμίες στρατιωτικών όπως του Δρακωνιανού και των οπλαρχηγών από όλη την Επαρχία, τα ονόματα των οποίων αναφέρονται και στις Ιστορίες Καλλίνικου Κριτοβουλίδη και Βασιλείου Ψιλάκη, πολιτικών όπως του Ν. Ρενιέρη πρώτου Προέδρου της Ελληνικής Βουλής στην Τροιζήνα, τού Χρυσαφόπουλου και κληρικών, πού δέχτηκαν να εκποιήσουν άμφια και εκκλησιαστικά κειμήλια για τις ανάγκες τού Αγώνα. Μορφές, όπως του μάρτυρα Επισκόπου Κισάμου Μελχισεδέκ, των αδελφών της Γωνιάς πού έθεσαν την Μονή στην διάθεση τού Αγώνα, του μετέπειτα επίσης Αρχιεπισκόπου Μισαήλ Αποστολίδη, διδασκάλου τού Όθωνα στο Μόναχο και συνοδού τού νέου βασιλέα κατά την είσοδό του στο Ναύπλιο. Όσο για τα πειρατικά, πού δυσφήμισαν τον Αγώνα και προκάλεσαν την αντίδραση τής Κεντρικής Κυβέρνησης και τού Άγγλου ναυάρχου Σταίηνς, ασφαλώς θα πρέπει να τεθούν, αλλά κάτω από τις ακριβείς τους διαστάσεις. Ιδιαίτερα δε οι αιχμές εκ μέρους του Βασιλείου Ψιλάκη για την αγγλική διόγκωση του θέματος της πειρατείας, με στόχο την κάλυψη της προειλημμένης ήδη αποφάσεως για τον αποκλεισμό της Κρήτης από το νέο Ελληνικό Κράτος. Χρέος τιμής προς την Κρήτη είναι να έρθουν στο φως όλα τα διπλωματικά αρχεία και πρακτικά συνδιασκέψεων πού θα καταδείξουν τις σκοπιμότητες του αποκλεισμού τής Κρήτης από το νέο Κράτος. Η ανάδειξη τού Αγώνα κάθε κρητικού διαμερίσματος, ενισχύει και την συνολική εικόνα της συνεισφοράς της Κρήτης στο ’21, η οποία δεν είναι δυστυχώς γνωστή ή έστω ευρέως γνωστή, γενικά έξω από τα όρια της Μεγαλονήσου. Τούτο αποτελεί ερώτημα και στοίχημα και για την Εθνική Επιτροπή Εορτασμού του 2021, αν δηλαδή η εμβέλεια του Εορτασμού θα φωτίσει τις θυσίες από τον Προύθο και τις Παραδουνάβιες μέχρι την Κύπρο, ή θα περιοριστεί στο περίγραμμα τού νεοϊδρυθέντος Ελληνικού Κράτους το 1830. Ιδιαίτερα μάλιστα, κατά την τρέχουσα συγκυρία πού πλήττεται ιδιαίτερα η Κρήτη, πρώτα με αμφισβήτηση νησίδων, κυρίως της Γαύδου, μετά με την άρνηση θαλασσίων ζωνών, τόσο στις νησίδες όσο και στην ίδια την Κρήτη και τέλος με την άρνηση ισχύος τής ανεξαρτησίας τής ίδιας τής Κρήτης, ύστερα από τούς κόκκινους κρητικούς χάρτες πού κυκλοφορούν στην Τουρκία. Και για μεν το νομικό καθεστώς τής Κρήτης δεν τίθεται θέμα, καθώς είναι κατοχυρωμένο με συγκεκριμένες συνθήκες και πράξεις και αδιαμφισβήτητο για 107 συναπτά χρόνια. Ούτε για τα δικαιώματα των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες, επιτρέπει αμφισβητήσεις η Σύμβαση τού ΟΗΕ για το Δίκαιο τής Θάλασσας, η οποία είναι δεσμευτική και για όσες χώρες δεν έχουν προσχωρήσει στη Σύμβαση. Η Τουρκία δεν προσχώρησε μεν, αλλά συμμετείχε ενεργά στις οκταετείς προπαρασκευαστικές εργασίες, κατά τις οποίες έδωσε απηνείς μάχες εναντίον των δικαιωμάτων των νησιών, αλλά η Διεθνής Κοινότητα αποφάσισε διαφορετικά. Η συντριπτική πλειοψηφία διμερών συμβάσεων εξάλλου για οριοθετήσεις θαλασσίων ζωνών είναι με την αρχή τής μέσης γραμμής, η δε νομολογία τού Διεθνούς Δικαστηρίου είναι σύμφωνη ή σχετική με τις ελληνικές θέσεις για χώρες με ίδια ή παρεμφερή νησιωτικό χαρακτήρα όπως ο ελληνικός. Οι δε νησίδες γύρω από την Κρήτη, οργανικά συνδεδεμένες με την διοικητική και οικονομική ζωή της Κρήτης, τις αμυντικές και συγκοινωνιακές της ανάγκες είναι αναπόσπαστο μέρος τού κυρίου σώματος τής Κρήτης. Στα Συντάγματα δε της Κρητικής Πολιτείας του 1899 και 1907 αναφέρονται ρητά οι νησίδες γύρω από την Κρήτη, χωρίς ένσταση εκ μέρους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ή των Μ. Δυνάμεων, συνεπώς η Κρήτη ενσωματώθηκε στην Ελλάδα ως όλον και όχι ως μέρος. Οι νησίδες τέλος, έχουν μακραίωνα ελληνική και χριστιανική παράδοση και μάλιστα η Γαύδος, της οποίας τα ελληνικά και χριστιανικά στοιχεία από την μυθολογικό παρελθόν μέχρι τη σύγχρονη εποχή είναι αδιάσειστα.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου