Και πουν οι ανδρειωμένοι σου τ’ άμορφα παλληκάρια.»
Που΄ναι, αλήθεια θεέ μου, εκείνοι οι μεγάλοι και ηρωικοί Παππούδες μας, που σμίγοντας την πίστη με την δύναμη των, έκαμαν τα μεγάλα και υπεράνθρωπα έργα.
Που είναι αυτοί που με την ομολογία και την αναφορά τους στη θεία δύναμη κατάφεραν τόσα πολλά ενώ αντίθετα οι μικροί και τιποτένιοι θεοποιούνε την μικρότητα των και μιλούν με κομπασμό για τα μικρά και ασήμαντα των έργα.
Που είναι τέλος πάντων εκείνοι οι σεμνοί ήρωες, που είχαν κρεμασμένα στα στήθη τους μαζί με τα άρματα της Κρήτης, το Τίμιο Ξύλο και την Παναγία και μέσα στην καρδία των έκαιγε η φλόγα της τιμής και της ανθρωπιάς; Που είναι εκείνη η γενιά των αρχόντων και των ανδρειωμένων;
Που είναι εκείνες οι «σειρές» των ανθρώπων που πιστεύανε και πολεμούσανε, που δουλεύανε και τραγουδούσανε, που είχαν αρετή και λόγο και γεμίσανε την Κρήτη με τρόπαια και επιτεύγματα που τα ζηλεύει ο κόσμος όλος.
ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου