Το υπουργείο πολιτισμού είχε πει να αναλάβει τη φύλαξη και να μπει εισιτήριο στο φρούριο. Ο Δήμος θα έπαιρνε το κυλικείο και την υποχρέωση του καθαρισμού και λειτουργίας των χώρων υγιεινής. Το κυλικείο με τους μετριότερους υπολογισμούς (βάλε και όσους ντόπιους διημερεύουν και διανυκτερεύουν (παράνομα βέβαια) στην ξεραϊλα και την ερημιά). Αν όλοι είχαν μια εξυπηρέτηση κυλικείου (με λογικές τιμές) και υγιεινής, δεν θα έτρεχαν οι επιβάτες και οι άλλοι στα πλοία. Άλλη εκμετάλλευση η Γραμβούσα δε χωρεί. Με τη δικαιολογία όμως του Νόμου Ελ. Βενιζέλου για κοινοτικούς βοσκότοπους προστατεύουν τις κατσίκες που καταστρέφουν τα πάντα η κοινότητα πήγε στα δικαστήρια να διεκδικήσει το νησί ΣΑΝ ΒΟΣΚΟΤΟΠΟ, ενώ είναι κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος και μνημείο και είχε παραχωρηθεί στο ΥΠ.ΠΟ (όχι στην Τουρκία). Θα ήταν ο πρώτος οργανωμένος επισκέψιμος αρχαιολογικός χώρος του νομού Χανίων. Και μόνο το άυλο όφελος της οργανωμένης κατάστασης και όχι των ελεύθερων αφοδευτηρίων, θα έκανε καλό στην εικόνα μας ως τόπου και ως χώρας. Χώρια, πού όσο και να ήταν το τίμημα, θα έμεναν λεφτά στο Δήμο. Και χωρίς συνεργασία Δήμου-ΥΠΠΟ, ο χώρος δεν αξιοποιείται.
Τα ίδια είχα κάνει στη Σπιναλόγκα το 2000, που την εκμεταλλευόταν οι γύρω ιδιώτες. Συνεργαστήκαμε με τους ίδιους όρους με την τότε Κοινότητα Ελούντας και σήμερα τα έσοδα, μόνο από τα εισιτήρια (που πήγαιναν στους ιδιώτες), ξεπερνούν το 1 εκ. Ευρώ.
Μιχάλης Ανδριανάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου