Σύμφωνα με το νόμο του 1909 (άρθρα 14 και 15) κάθε κάτοικος από το 18ο έτος της ηλικίας του και άνω έπρεπε να εργαστεί αμισθί για την κατασκευή ενός δημοτικού έργου μείζονος σημασίας. Ο χρόνος εργασίας του ήταν 8, 6 και 4 μεροκάματα. Παράλληλα δινόταν η δυνατότητα σε όσους δεν ήθελαν να υποβληθούν οι ίδιοι στην εργασία, να πληρώνουν το αντίτιμό της, το οποίο καθοριζόταν ανά τριμηνία από το Δήμαρχο και το Συμβούλιο του Δήμου επί τη βάσει της τρέχουσας τιμής των ημερομισθίων.
Επί δημαρχίας Φουρναράκη λοιπόν και με την βοήθεια των Ελληνοαμερικανών “φίλων” μας, το νερό μεταφέρετε από την “Κρύα Βρύση” στα πρώτα σπίτια του Καστελλιού με το σύστημα αυτό. Προσωπική εργασία.
Επί δημαρχίας Φουρναράκη λοιπόν και με την βοήθεια των Ελληνοαμερικανών “φίλων” μας, το νερό μεταφέρετε από την “Κρύα Βρύση” στα πρώτα σπίτια του Καστελλιού με το σύστημα αυτό. Προσωπική εργασία.
Για την ιστορία αν και η φώτο έχει ξαναπαρουσιαστεί στο καρότσι ο Δουβλετής, αριστερά ο Δήμαρχος Φουρναράκης, δίπλα του ο δημοτικός σύμβουλος Δεσποτάκης και μετά ο Χρήστος Λιγοψυχάκης...ο επόμενος δεν ξεκαθαρίζεται.
Για το νερό που μεταφέρθηκε απο την Κρύα Βρύση στην πόλη της Κισάμου, δούλεψαν ακόμα όλοι οι μαθητές των σχολείων της πόλης στην διάνοιξη του χαντακιού, φυσικά ξέσπασε και ένας μίνι πόλεμος ανάμεσα στους Πυργιανούς και στους Καστελλιανούς μιας και ως και τότε αυτό τι νερό το αξιοποιούσαν οι κάτοικοι του Πύργου για να ποτίζουν τους κήπους τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου