Γράφει ο Δρ Γιάννης Θ. Πολυράκης
Λένε πως κέρδισε την εύνοια της Ιστορίας, σαν την αντάμωσε στο δίστρατο του χρόνου. `Έψαχνε εκείνη να βρει μια στέρια γη να σπείρει θρύλους. Και τη βρήκε:
Στην κακοτράχαλη την απεραντοσύνη των Μαδάρων με τις πενήντα εφτά νεφελοσκέπαστες (άνω των 2.000 μέτρων) κορυφές, πρόκληση κι αντροκάλεσμα στον Ψηλορείτη με μόνο τρεις και στο θεοκατοίκητο τον Όλυμπο, με δώδεκα.
Εις το θεογεννήτορα το όρος Δίκτη.
Εις το θεόμορφο βουνό κοιμητήρι του Δία, τον Γιούχτα.
Εις το μοναδικό φαράγγι της Σαμαριάς και στ ατελείωτα υπόλοιπα φαράγγια που αυλακώνουν την απεραντοσύνη της βουνίσιας ραχοκοκαλιάς του νησιού.
Στα αναρίθμητα σπήλαια.
Στα βαθύσκιωτα δάση των κωνοφόρων με τις κρυστάλλινες πηγές.
Στις ηλιοφίλητες ακρογιαλιές και στα νησάκια που τις πλαισιώνουν σιμά ή μακρύτερα.
Στην προικισμένη γεωγραφική της θέση, δεμένης αρμονικά όσο και άρρηκτα με μια αξιοζήλευτη ποιότητα του κλίματος και με ένα ποιοτικά άριστο έδαφος, μήτρα γόνιμη σε όποια φύτρα της λάχει.
Κι έσπειρε η Ιστορία θρύλους με απλοχεριά που κάρπισαν και θέριεψαν κι έφτασαν ως τις δικές μας μέρες, καθώς από τους άπειρους εκείνους θρύλους, κάποια ψήγματα και μόνο, μαρτυρούν πως:
Στο όρος Δίκτη γεννήθηκε ο γιος του Κρόνου και της Ρέας, ο Δίας, πατέρας των θεών και των ανθρώπων της εποχής. Οι δε ένοπλοι Κουρήτες, με πυρρίχιο (θορυβώδη-πολεμικό) χορό ήθελαν να καλύψουν το κλάμα του νεογέννητου Δία, προκειμένου να τον προφυλάξουν από τον τεκνοκτόνο πατέρα του.
Ο Γκίγκιλος στις Σφακιανές Μαδάρες, ήταν η αρχική η κατοικία του Δία, πριν να μεταφερθεί στον Όλυμπο.
Ο Γιούχτας (χρονική παραφθορά του λατινικού «Γιούπιτερ» όπως μετονόμασαν οι Ρωμαίοι το «όρος του Διός») δέχτηκε το νεκρό σώμα του Δία. Σήμερα, οι κορυφές του, σε μακρινή θέαση, σχηματίζουν με φόντο το γαλάζιο του ουρανού ένα ανδρικό κεφάλι σε ύπτια θέση και το οποίο η παράδοση θέλει να απεικονίζει τη μορφή του Δία.
Μα πριν ακόμη γίνει το Δωδεκάθεο γνωστό στο Πανελλήνιο, στην Κρήτη λατρεύονταν άλλοι και προγενέστεροι θεοί όπως ο Ουρανός, η Γη, ο Κρόνος, η Ρέα, ο Απόλλωνας.
Στα ίδια τούτα μέρη γεννήθηκε η θεά του κυνηγιού Βριτόμαρτις (η `Αρτεμις μετέπειτα), παρέα με την αχαϊνη τον ένα και μοναδικό (σ' όλο τον κόσμο) από τα τότε ως τα σήμερα κρητικό αίγαγρο (Capra aegagrus cretica), παρέα με τη Νεράιδα Ακακκαλίδα και με τη Νύμφη Καλυψώ (που κράτησε για επτά χρόνια τον Οδυσσέα στη σπηλιά της στην Ωγυγία (Γαύδο)).
Στα ίδια τούτα μέρη γεννήθηκε η θεά της γεωργίας η Δήμητρα, ο θεός της χαράς και του κρασιού ο Διόνυσος, ο θεός της θάλασσας ο Ποσειδώνας, ο Ερμής και πολλοί άλλοι. (Αξίζει να σημειώσουμε πως τόση ήταν η αίγλη και η δόξα του νησιού τα προϊστορικά εκείνα χρόνια, ώστε οι άλλοι `Έλληνες παραδέχονταν πως δεν μπορούσε, παρά στην Κρήτη να είχαν γεννηθεί οι θεοί τους. `Η τουλάχιστον από την Κρήτη να ξεκίνησαν, ή έστω από την Κρήτη να πέρασαν πρώτα, πριν εγκατασταθούν στον Όλυμπο).
Στην Κρήτη πρέπει να αναζητηθεί η αιτία για την οποία το γνωστό δελφίνι της Μυθολογίας (σύμβολο του Απόλλωνα) έσωσε από βέβαιο πνιγμό τον Αρίωνα τον Κιθαρωδό, στη διάρκεια του ταξιδιού του από τον Τάραντα της Ιταλίας (αποικίας της πόλης Τάρρα των Σφακίων). Κι ο θεός Απόλλωνας είχε ιδιαίτερη φιλία με τους Σφακιανούς.
Είχε η Κρήτη ολάκερη ένα ιπτάμενο και σιδερόφραχτο προστάτη τον Τάλω, που έφερνε τρεις γύρους το νησί καθημερνά κι έκαιγε με την ανάσα του τη φλογοβόλο τον κάθε επίδοξο επιδρομέα.
Στην αρχαία πόλη Κάτρη (κάπου στα σημερινά Ασκύφου) εφιλοξενείτο ο Μενέλαος της Σπάρτης ύστερα από πρόσκληση του παππού του Κατρέα (πρωτότοκου γιου του Μίνωα) το 1200 π.Χ., όταν ο Πάρις της Τροίας, επωφελούμενος από την απουσία του, έκλεψε την ωραία Ελένη και έγινε η αιτία του Τρωικού Πολέμου.
Δυσεξήγητες ανθρώπινες οπτασίες οι «Δροσουλίτες» των Σφακίων, ορατές στον τυχερό θεατή κάποια Μαγιάτικα λυκαυγή, αποτελούν άλυτο αίνιγμα ακόμη και στους σημερινούς ειδικούς επιστήμονες.
Και η Κρήτη, υπεύθυνα σαν καλή μάνα, σεβάστηκε τη σπορά των θρύλων και για να τους δικαιώσει γέννησε πολιτισμούς, φώτισε και φωτίζει την οικουμένη, γέννησε και μεγάλωσε ηγέτες, πολέμαρχους και παλικάρια, επιστήμονες, λογοτέχνες, καλλιτέχνες, επιχειρηματίες και συνεχίζει. Φρόντισε και φροντίζει να μην απουσιάζει από καμιά σελίδα της Ιστορίας και του πολύπτυχου ελληνικού γίγνεσθαι από τα πανάρχαια τα χρόνια μέχρι σήμερα, καθώς:
Ευτύχησε να γίνει μάνα 100 φημισμένων πόλεων στην αρχαιότητα. «Εκατόμπολις» κατά τον Όμηρο με την αναφορά του στην Ιλιάδα: «Άλλοι θεοί Κρήτην εκατόμπολιν αμφενέμοντο», που επαληθεύεται και από τον Φιλόστρατο, ο οποίος στα «Ηρωικά» του γράφει: «..Ανήρ την Μίνω του Κρητός αρχήν δίδωσιν ημίν ξυμμάχους εκατόν πόλεις» και επιβεβαιώνει ο Ισαάκ Τσέτσης: "Και Ξενίων δε εν τω περί Κρήτης, τας εκατόν πόλεις της Κρήτης κατ' όνομα λέγει". Αναφορές που δικαιολογούνται από τον μεγάλο αριθμό κατοίκων του νησιού κατά την αρχαιότητα.
Συνεχιζεται
