Τα παιδιά των ΕΠΑΛ είναι τα παιδιά τα αδιάφορα για το μάθημα, τα παιδιά τα ζωηρά, τα δύσκολα, τα -κάποιες φορές - παραβατικά. Είναι όμως και τα παιδιά που έρχονται στο σχολείο και σέρνονται από τη νύστα όχι επειδή το προηγούμενο βράδυ τα έπιναν αλλά επειδή δούλευαν. Είναι τα παιδιά με τις μαθησιακές δυσκολίες που δεν είχαν ποτέ τη στήριξη που έπρεπε από το σπίτι ή το σχολείο και που δεν κατάφεραν ποτέ να ξεπεράσουν το "αφού δεν τα παίρνει τα γράμματα" του γονιού ή του δασκάλου, με αποτέλεσμα να αναπτύξουν αποστροφή για το διάβασμα. Είναι επίσης τα παιδιά με τα χίλια-δυο οικογενειακά προβλήματα που στο απλό ερώτημα "τι δουλειά κάνει ο πατέρας σου;" δεν μπορούν να σου απαντήσουν γιατί πάνε χρόνια από την τελευταία φορά που είχαν νέα του (το 1/4 της τάξης σε τμήμα που δίδασκα πριν μερικά χρόνια. Αλήθεια, τι μαλακίες μας βάζει ώρες-ώρες και ρωτάμε το υπουργείο;). Γενικά, φίλες και φίλοι μου, το πόσο άμεσα εξαρτάται η σχολική επιτυχία από την ταξική και κοινωνική θέση της οικογένειας μόνο διδάσκοντας σε κάποιο Επαγγελματικό Λύκειο μπορείς να το συλλάβεις σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια.
Σε αυτά τα παιδιά η κυβέρνηση στερεί το δικαίωμα να συνεχίσουν στο δρόμο που επέλεξαν και που - κατά πως φαίνεται - το μόνο δικαίωμα που τους αναγνωρίζει είναι αυτό της εκμετάλλευσης στο πλαίσιο της μαθητείας. Μια κυβέρνηση που καμώνεται πως είναι "της αριστεράς", αλλά στην πολιτική, ευτυχώς, δεν είσαι ότι δηλώσεις και η παρέα του Τσίπρα θα καταγραφεί στην πολιτική ιστορία του τόπου σαν ένας εσμός τυχοδιωκτών που δεν δίστασε να μεταχειριστεί κάθε πιθανό και απίθανο μέσο για να γαντζωθεί στην καρέκλα της εξουσίας. Αλλά καμία καρέκλα δεν κρατάει για πάντα, φίλοι συριζαίοι που σήμερα αντιμετωπίζεται με ύφος χιλίων καρδιναλίων την κοινωνία που διαμαρτύρεται για τις άθλιες αποφάσεις σας, και όταν ξεκαβαλήσετε δεν θα καταδέχονται να σας φτύσουν ούτε οι μύγες! Και αυτό ισχύει από τον άνθρωπο που έγινε συνώνυμο της κωλοτούμπας μέχρι τον κάθε ανεκδιήγητο Διευθυντή Εκπαίδευσης που παραδέχεται ότι με το κόψιμο των "ολιγομελών" τμημάτων θα αναγκαστούν κάποια παιδιά να παρατήσουν το σχολείο, καθώς είναι αδύνατο να μετακινούνται καθημερινά στα Χανιά (δείτε την ανακοίνωση) αλλά το μόνο που τον νοιάζει είναι να βγάλειτην ευθύνη από πάνω του...
Για τους μη γνωρίζοντες, τα περίφημα "ολιγομελή τμήματα" που κόβει το Υπουργείο Παιδείας συστηματικά από πέρυσι αφορούν αποκλειστικά τα τεχνικά μαθήματα. Τα παιδιά παρακολουθούν τα μαθήματα Γενικής Παιδείας σε τμήματα άνω των 20 παιδιών και στη συνέχεια χωρίζονται σε τομείς (στη Β' Τάξη) και σε ειδικότητες (στη Γ' Τάξη). Ε, αυτά τα τμήματα εξ ορισμού δεν μπορούν να είναι "πολυμελή", ειδικά στα επαρχιακά σχολεία, εκτός και αν οι επιλογές των παιδιών περιοριστούν σε ένα επίπεδο που δεν θα μιλάμε πλέον για επιλογή αλλά για επιβολή επαγγελματικού προσανατολισμού. Και δεν θα έπρεπε να είναι στο κάτω-κάτω αν θέλουμε να γίνεται ουσιαστική δουλειά και όχι παιδοφύλαξη. Για να καταλάβετε,το υπουργείο θέτει ως ελάχιστο αριθμό μαθητών τα 10 άτομα όταν -κατ' εμέ τουλάχιστον- αυτό θα έπρεπε να ήταν το ταβάνι. Από εκεί και κάτω απαιτείται κατ' εξαίρεση έγκριση της λειτουργίας του τμήματος από το Υπουργείο, η οποία φέτος για αρκετά τμήματα δεν ήρθε ποτέ. Και θα ακολουθήσουν του χρόνου ακόμα περισσότερα τμήματα και αργότερα ολόκληρα σχολεία. Αν το επιτρέψουμε...
ΥΓ. Ένα αναγκαίο υστερόγραφο για το συνάφι μου. Τίποτα δε θα αλλάξει αν δεν αφήσουμε κάποια στιγμή στην άκρη την ταυτότητα του υπαλλήλου που τρέμει και τη σκιά του, που αναζητεί κάλυψη σε νόμους και διατάγματα προκειμένου να πράξει οτιδήποτε και δεν προτάξουμε την ταυτότητα του παιδαγωγού που οφείλει με το παράδειγμά και τη δράση του να διαπαιδαγωγεί και να διαμορφώνει συνειδήσεις. Τίποτα όμως...
Του Γιάννη Βαρδαλαχάκη, καθηγητή στο ΕΠΑΛ Κισάμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου