ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...

..από τους σωτήρες της!
Ενώ ο Σαμαράς υπόσχεται ότι «θα βάλει μπροστά για ανάπτυξη, μόλις ξεπεράσουμε τα δύσκολα», το ελληνικό πρόβλημα εξακολουθεί να ταλανίζει τις απανταχού πολιτικές ηγεσίες, τις οικονομικές ελίτ, τους γκουρού των οικονομικών, τους φιλοσόφους κλπ. Το πρόβλημα δισεπίλυτο, οι θεωρίες άπειρες, όπως και οι συγκρούσεις με βάση τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις και είναι πολύ δύσκολο να κατανοηθεί ποιο είναι το σωστό και πιο το λάθος.
Μια νέα προσέγγιση στο θέμα επιχειρεί ο Σλοβένος φιλόσοφος Σλαβόϊ Ζίζεκ στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο The Year of Dreaming Dangerously (Η χρονιά των επικίνδυνων ονείρων), όπου μεταξύ άλλων καταπιάνεται και με την Ελλάδα.
Μία Ελλάδα που αποτέλεσε, όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Ζίζεκ, «το πειραματόζωο για την επιβολή ενός νέου κοινωνικοοικονομικού μοντέλου με ένα παγκόσμιο διακύβευμα: ένα αποπολιτικοποιημένο, τεχνοκρατικό μοντέλο, όπου οι τραπεζίτες και άλλοι ειδικοί μπορούν να συντρίψουν τη Δημοκρατία». Με την αμέριστη, αν και ύπουλη συνδρομή των ΜΜΕ, καθώς «τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σκότωσαν τη ριζοσπαστική δυναμική των γεγονότων, είτε θόλωσαν την απειλή για τη δημοκρατία, και έπειτα φύτεψαν λουλούδια στα πτώματά τους».
Στην περίπτωση της Ελλάδας, οι κυρίαρχες «εξηγήσεις», που χρησίμευσαν ως δικαιολογίες για την επιβολή των αυστηρών μέτρων λιτότητας, ήταν δύο -και οι δύο εξίσου λανθασμένες. Κατά το γερμανικό-ευρωπαϊκό επιχείρημα οι Έλληνες ήταν τεμπέληδες, απατεώνες φοροφυγάδες, που έπρεπε να διδαχθούν τη οικονομική και δημοσιονομική πειθαρχία. Η ερμηνεία που δόθηκε από την πλευρά των Ελλήνων ήταν ότι η εθνική τους κυριαρχία κινδυνεύει από τους νεοφιλελεύθερους τεχνοκράτες των Βρυξελλών.
Και τα δύο επιχειρήματα ωστόσο, έθεσαν στο περιθώριο τα δεινά που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει ο μέσος Έλληνας. Όταν το άλγος έγινε τόσο οξύ, ώστε να είναι πλέον αδύνατο να αγνοηθεί, «προσφέρθηκε» μία τρίτη ερμηνεία για όσα συμβαίνουν, «η πιο αποκρουστική απ’ όλες», κατά τον σλοβένο φιλόσοφο: οι Έλληνες ήταν θύματα ανθρωπιστικής κρίσης και έχριζαν βοηθείας, ωσάν να είχε πλήξει τη χώρα τους μια φυσική καταστροφή ή ένας πόλεμος.
Η αλήθεια είναι, κατά την εκδοχή του Ζίζεκ, ότι οι Έλληνες όχι μόνο δεν είναι τα παθητικά θύματα που εμφανίζονται να είναι, αλλά αγωνίζονται κατά του οικονομικού κατεστημένου που προσπαθεί να τους επιβληθεί.
Ο διανοητής καλεί τις προοδευτικές δυνάμεις σε όλον τον κόσμο να εκφράζουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους, και να «σώσουν την Ελλάδα από τους σωτήρες της».
Γιατί «η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση: είναι το πειραματόζωο» ενός νέου μοντέλου.
Όπως υποστηρίζει ο Ζίζεκ, οι καιροί οξείας κρίσης που διανύουμε, μπορούν να χρησιμεύσουν για να διαβρωθεί η ιδεολογία που στηρίζει τον καπιταλισμό, προσφέροντας τη δυνατότητα στους ανθρώπους να αντικρίσουν την ασχήμια του κόσμου, ακριβώς έτσι όπως είναι.