ΑΝ ΟΙ ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ ΗΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Του Μπέρλολτ Μπρέχτ
Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, ρώτησαν τον κ. Κ ..θα φερόνταν τότε καλά στα μικρά ψαράκια;
-Σίγουρα ανταποκρίθηκε εκείνος. Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θάχτιζαν για τα μικρά ψαράκια στην θάλασσα τεράστια κλουβιά και θάβαζαν μέσα διάφορες τροφές, φυτά και ζωντανά. Θα φρόντιζαν τα κλουβιά νάχουν μέσα πάντα καθαρό νερό και γενικά θα τα εφοδίαζαν με διάφορες εγκαταστάσεις υγιεινής. Όταν λόγου χάρη ένα ψαράκι τραυμάτιζε την ουρά του, οι καρχαρίες θα τούβαζαν αμέσως ένα επίδεσμο μην τυχόν ψοφήσει και το χάσουν πριν την ώρα τους. Έπειτα για να μην μελαγχολούν τα ψαράκια θα οργάνωναν κατά διαστήματα μεγάλες γιορτές γιατί τα κεφάτα ψαράκια είναι πιο νόστιμα από τα θλιμμένα. Τούτα τα μεγάλα κλουβιά βέβαια θα είχαν και τα σχολεία τους. Εκεί τα ψαράκια θα μάθαιναν πώς να κολυμπάνε στο στόμα του καρχαρία. Θάπρεπε λόγου χάρη να μάθουν γεωγραφία για να μπορούν να βρίσκουν τους μεγάλους καρχαρίες όταν αυτοί κάπου θα τεμπέλιαζαν. Βέβαια το σπουδαιότερο θα ήταν η ηθική διάπλαση των μικρών ψαριών. Θα τους μάθαιναν ότι για ένα ψαράκι δεν υπάρχει μεγαλύτερη και ωραιότερη αρετή από το να θυσιάζεται πρόθυμα κι ότι όλα τα ψαράκια θάπρεπε να πιστεύουν τυφλά στους καρχαρίες, προπαντός όταν αυτοί τους λένε ότι θα φροντίσουν για ένα ωραίο μέλλον. Τα ψαράκια θάπρεπε να φυλάγονται από κάθε λογής ταπεινές και εγωιστικές διαθέσεις κι αν τύχαινε κανένα από δαύτα να φανερώσει τέτοιες αδυναμίες τα’ άλλα ψαράκια θάπρεπε να το αναφέρουν αμέσως στους καρχαρίες. Αν οι καρχαρίες βέβαια ήταν άνθρωποι θα έκαναν αναμεταξύ τους και διάφορους πολέμους για να κυριέψουν τα ξένα ψαράκια. Στους πολέμους αυτούς ο κάθε καρχαρίας θα πολεμούσε με τα δικά του ψαράκια. Θα μάθαιναν στα ψαράκια ότι ανάμεσα στα ψαράκια του τάδε καρχαρία με του άλλου υπάρχει τεράστια διαφορά. …..
Αν βέβαια οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα είχαν και την δική του τέχνη. Θα είχαν ωραίους πίνακες που θα παρίσταναν τα δόντια των καρχαριών με θαυμαστά χρώματα. Τα θέατρα στο βυθό θα έδειχναν πως ηρωικά ψαράκια κολυμπάνε ενθουσιασμένα στο στόμα των καρχαριών. Κ’ η μουσική θα ήταν γλυκιά …..
Δε θάλειπε βέβαια και η θρησκεία αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι. Αυτή θα δίδασκε ότι τα ψαράκια μοναχά στην κοιλιά του καρχαρία θα γεύονται την αληθινή ζωή.
Εξάλλου αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι όλα τα ψαράκια δε θα ήταν ίσα και όμοια όπως συμβαίνει σήμερα. Μερικά από αυτά θα αποκτούσαν αξιώματα και θα τα τοποθετούσαν πάνω από τα’ άλλα ψαράκια. Όσα μάλιστα ήταν και λίγο μεγαλύτερα θα είχαν το λεύτερο να τρώνε τα πιο μικρά. Αυτό μάλιστα θα ήταν ευχάριστο για τους καρχαρίες γιατί έτσι κείνοι δε θα χρειάζονταν πια παρά να καταπίνουν συχνότερα μεγαλύτερες μπουκιές. ..Κοντολογίς μόνο αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα είχαμε πολιτισμό στη Θάλασσα.
Στην ευχάριστη ιστορία αυτή-που είναι για παιδάκια μιας κάποιας ηλικίας – ας αντικαταστήσουμε τους καρχαρίες με όλους αυτούς τους «καρχαρίες» που μας έρχονται στο μυαλό. Ντόπιους και ξενόφερτους!!!
Του Μπέρλολτ Μπρέχτ
Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, ρώτησαν τον κ. Κ ..θα φερόνταν τότε καλά στα μικρά ψαράκια;
-Σίγουρα ανταποκρίθηκε εκείνος. Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θάχτιζαν για τα μικρά ψαράκια στην θάλασσα τεράστια κλουβιά και θάβαζαν μέσα διάφορες τροφές, φυτά και ζωντανά. Θα φρόντιζαν τα κλουβιά νάχουν μέσα πάντα καθαρό νερό και γενικά θα τα εφοδίαζαν με διάφορες εγκαταστάσεις υγιεινής. Όταν λόγου χάρη ένα ψαράκι τραυμάτιζε την ουρά του, οι καρχαρίες θα τούβαζαν αμέσως ένα επίδεσμο μην τυχόν ψοφήσει και το χάσουν πριν την ώρα τους. Έπειτα για να μην μελαγχολούν τα ψαράκια θα οργάνωναν κατά διαστήματα μεγάλες γιορτές γιατί τα κεφάτα ψαράκια είναι πιο νόστιμα από τα θλιμμένα. Τούτα τα μεγάλα κλουβιά βέβαια θα είχαν και τα σχολεία τους. Εκεί τα ψαράκια θα μάθαιναν πώς να κολυμπάνε στο στόμα του καρχαρία. Θάπρεπε λόγου χάρη να μάθουν γεωγραφία για να μπορούν να βρίσκουν τους μεγάλους καρχαρίες όταν αυτοί κάπου θα τεμπέλιαζαν. Βέβαια το σπουδαιότερο θα ήταν η ηθική διάπλαση των μικρών ψαριών. Θα τους μάθαιναν ότι για ένα ψαράκι δεν υπάρχει μεγαλύτερη και ωραιότερη αρετή από το να θυσιάζεται πρόθυμα κι ότι όλα τα ψαράκια θάπρεπε να πιστεύουν τυφλά στους καρχαρίες, προπαντός όταν αυτοί τους λένε ότι θα φροντίσουν για ένα ωραίο μέλλον. Τα ψαράκια θάπρεπε να φυλάγονται από κάθε λογής ταπεινές και εγωιστικές διαθέσεις κι αν τύχαινε κανένα από δαύτα να φανερώσει τέτοιες αδυναμίες τα’ άλλα ψαράκια θάπρεπε να το αναφέρουν αμέσως στους καρχαρίες. Αν οι καρχαρίες βέβαια ήταν άνθρωποι θα έκαναν αναμεταξύ τους και διάφορους πολέμους για να κυριέψουν τα ξένα ψαράκια. Στους πολέμους αυτούς ο κάθε καρχαρίας θα πολεμούσε με τα δικά του ψαράκια. Θα μάθαιναν στα ψαράκια ότι ανάμεσα στα ψαράκια του τάδε καρχαρία με του άλλου υπάρχει τεράστια διαφορά. …..
Αν βέβαια οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα είχαν και την δική του τέχνη. Θα είχαν ωραίους πίνακες που θα παρίσταναν τα δόντια των καρχαριών με θαυμαστά χρώματα. Τα θέατρα στο βυθό θα έδειχναν πως ηρωικά ψαράκια κολυμπάνε ενθουσιασμένα στο στόμα των καρχαριών. Κ’ η μουσική θα ήταν γλυκιά …..
Δε θάλειπε βέβαια και η θρησκεία αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι. Αυτή θα δίδασκε ότι τα ψαράκια μοναχά στην κοιλιά του καρχαρία θα γεύονται την αληθινή ζωή.
Εξάλλου αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι όλα τα ψαράκια δε θα ήταν ίσα και όμοια όπως συμβαίνει σήμερα. Μερικά από αυτά θα αποκτούσαν αξιώματα και θα τα τοποθετούσαν πάνω από τα’ άλλα ψαράκια. Όσα μάλιστα ήταν και λίγο μεγαλύτερα θα είχαν το λεύτερο να τρώνε τα πιο μικρά. Αυτό μάλιστα θα ήταν ευχάριστο για τους καρχαρίες γιατί έτσι κείνοι δε θα χρειάζονταν πια παρά να καταπίνουν συχνότερα μεγαλύτερες μπουκιές. ..Κοντολογίς μόνο αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα είχαμε πολιτισμό στη Θάλασσα.
Στην ευχάριστη ιστορία αυτή-που είναι για παιδάκια μιας κάποιας ηλικίας – ας αντικαταστήσουμε τους καρχαρίες με όλους αυτούς τους «καρχαρίες» που μας έρχονται στο μυαλό. Ντόπιους και ξενόφερτους!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου