Επερώτηση της «Λαϊκής Συσπείρωσης», στο περιφερειακό συμβούλιο Κρήτης με θέμα τη λήψη μέτρων για την επάρκεια και την ποιότητα του νερού στην Κρήτη.
Για τη συζήτηση στο περιφερειακό συμβούλιο της επερώτησης της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Κρήτης με θέμα τη λήψη μέτρων για την επάρκεια και την ποιότητα του νερού.
Φταίει ο ...Χατζηπετρής τελικά για το οξυμένο πρόβλημα της επάρκειας και ποιότητας του νερού, που έχει φτάσει σε οριακό σημείο, σε βάρος των λαϊκών αναγκών για πρόσβαση σε φτηνό και ποιοτικό νερό ύδρευσης και άρδευσης.
Αυτό ήταν το συμπέρασμα από τη συζήτηση, στο περιφερειακό συμβούλιο στις 11 Ιουλίου, της επερώτησης της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Κρήτης με θέμα τη λήψη μέτρων για την επάρκεια και την ποιότητα του νερού στην Κρήτη.
Ειδικότερα, η περιφερειακή αρχή, με χιλιοειπωμένες γενικολογίες, με προσχήματα και μετάθεση ευθυνών σε δήμους και κυβέρνηση, επιχείρησε κατ’ αρχάς να αποσείσει κάθε δική της ευθύνη για το πρόβλημα.
Επίσης να συγκαλύψει τον ενιαίο χαρακτήρα των ευθυνών κεντρικού και τοπικού κράτους, την ώρα που κυβερνήσεις, περιφερειακές και δημοτικές αρχές, ενιαία, ως κρίκοι του αστικού κράτους, προωθούν την ιδιωτικοποίηση του νερού και την πλήρη ανταποδοτικότητα στη διαχείριση των υδάτινων πόρων, παράλληλα με την υποβάθμιση των υπηρεσιών και την απαξίωση των αναγκαίων υποδομών, στερώντας από τον λαό το δικαίωμά του στο νερό.
Η περιφερειακή αρχή επικαλέστηκε, επίσης, την έλλειψη οικονομικών πόρων ακόμη και για μικρά έργα, όπως η διάνοιξη μιας γεώτρησης. Μάλλον ξεχνά πως για αυτή την υποχρηματοδότηση είναι συνυπεύθυνη. Όχι μόνο δεν διεκδικεί την απαιτούμενη κρατική χρηματοδότηση για την πλήρη κάλυψη των λαϊκών αναγκών, αλλά συγκαλύπτει τις εκάστοτε κυβερνητικές ευθύνες. Αποσιωπά ότι «λεφτόδεντρα» υπάρχουν για τις επενδύσεις των λίγων, για τα κέρδη του κεφαλαίου, ενώ για τον λαό υπάρχουν μόνο περικοπές σε κρατικές δαπάνες, που αφορούν ακόμα και στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, αύξηση της φορολογίας και των χαρατσιών, για να πιάνονται οι δημοσιονομικοί στόχοι και πρωτογενή πλεονάσματα.
Εκ μέρους της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Κρήτης, ο επικεφαλής, Αλέκος Μαρινάκης, τόνισε ότι οι τεράστιες ελλείψεις, όπως και οι ασυντήρητες και μη λειτουργικές υποδομές είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολούθησαν με συνέπεια όλες οι κυβερνήσεις και η τοπική διοίκηση.
Αναφέρθηκε αναλυτικά τόσο στα προβλήματα στην ύδρευση, καθώς κάτοικοι και επισκέπτες σε πολλές περιοχές στην ανατολική, αλλά και στη δυτική Κρήτη, στερούνται το νερό, αλλά και στο πρόβλημα της άρδευσης.
Ειδικότερα, τα προβλήματα στην άρδευση χτυπούν κόκκινο, κινδυνεύουν να χαθούν καλλιέργειες, αν δεν έχουν, σε πολλές περιπτώσεις, ήδη χαθεί, ενώ επιβάλλονται περιορισμοί στις καλοκαιρινές και θερμοκηπιακές καλλιέργειες, πράγμα που σημαίνει απώλεια εισοδήματος των μικρομεσαίων αγροτών, χωρίς κανείς να μιλά για το πώς θα αναπληρωθεί αυτό το χαμένο εισόδημα.
Ο Αλέκος Μαρινάκης υπογράμμισε την ανάγκη να προχωρήσουν, χωρίς καθυστέρηση, με χρηματοδότηση και ευθύνη του κράτους, χωρίς επιχειρηματική δράση, έργα και υποδομές τα οποία εξασφαλίζουν επαρκές και ποιοτικό νερό όλη τη διάρκεια του χρόνου (πχ έργα εμπλουτισμού των επίγειων και υπόγειων υδροφορέων, προστασίας του περιβάλλοντος, ανάταξης οικοσυστημάτων των ποταμών και των λιμνών, υποδομής για τη στήριξη της αγροτικής παραγωγής, βελτίωση διαχείρισης του υδατικού δυναμικού με την αξιοποίηση της επιστημονικής έρευνας και των νέων τεχνολογιών, κτλ).
Έργα που με την πολιτική «κόστους- οφέλους» δεν είναι προτεραιότητα, όπως είναι αυτά που αφορούν την καπιταλιστική ανάπτυξη της περιοχής.
Επίσης, αναφέρθηκε στην ανάγκη να προχωρήσουν τα αναγκαία έργα, όπως το Φράγμα της Πλακιώτισσας και η κατασκευή και λειτουργία του αρδευτικού δικτύου του έργου, το φράγμα του Ταυρωνίτη (που έχει εξαγγελθεί με τον απαράδεκτο τρόπο κατασκευής της ΣΔΙΤ), όπως οι λιμνοδεξαμενές του Πλατάνου και της Κουντούρας, καθώς και το διυλιστήριο και τα δίκτυα άρδευσης και ύδρευσης για το Φράγμα των Ποταμών, τα συμπληρωματικά έργα του ταμιευτήρα των Μπραμιανών, των αντιπλημμυρικών έργων της Γριάς Λυγιάς και του φράγματος του Μύρτους, κτλ. Να δοθεί λύση στα έργα έχουν «στοιχειώσει» όπως είναι πχ το φράγμα Βαλσαμιώτη, οι λιμνοδεξαμενές Χρυσοσκαλίτισσας, Αγίων Θεοδώρων και Έλους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι όχι μόνο «μεγάλα» έργα, αλλά ακόμη και βασικές υποδομές έχουν εγκαταλειφτεί από την μεριά του κράτους, είναι η κατάσταση με την ύδρευση στον δήμο Αποκόρωνα, όπου οι κάτοικοι (Κάινα, Κόκκινο Χωριό, κλπ.) έχουν μεγάλο πρόβλημα με τις συνεχείς διακοπές του νερού, για εβδομάδες ή και μήνα, σε έναν δήμο με πλούσιο υδατικό δυναμικό!
Τέλος, ο Αλέκος Μαρινάκης επεσήμανε ότι η «Λαϊκή Συσπείρωση», πάντα, με όλες της τις δυνάμεις, στηρίζει τους αγώνες για την κατοχύρωση του νερού ως κοινωνικό αγαθό.
Αγώνες που πρέπει να δυναμώσουν, ιδιαίτερα τώρα που η κυβέρνηση παίρνει νέα μέτρα για την παραπέρα εμπορευματοποίηση του νερού, (ενάντια στα οποία ήδη ξεσηκώθηκαν οι ΤΟΕΒ της Κρήτης), αλλά και τώρα που εμφανίζονται με έντονο τρόπο στα λαϊκά νοικοκυριά, την αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους τα αποτελέσματα της πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού που προωθούν κυβερνήσεις, ΕΕ, τοπική διοίκηση, επιχειρηματικοί όμιλοι.
Αυτό ήταν το συμπέρασμα από τη συζήτηση, στο περιφερειακό συμβούλιο στις 11 Ιουλίου, της επερώτησης της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Κρήτης με θέμα τη λήψη μέτρων για την επάρκεια και την ποιότητα του νερού στην Κρήτη.
Ειδικότερα, η περιφερειακή αρχή, με χιλιοειπωμένες γενικολογίες, με προσχήματα και μετάθεση ευθυνών σε δήμους και κυβέρνηση, επιχείρησε κατ’ αρχάς να αποσείσει κάθε δική της ευθύνη για το πρόβλημα.
Επίσης να συγκαλύψει τον ενιαίο χαρακτήρα των ευθυνών κεντρικού και τοπικού κράτους, την ώρα που κυβερνήσεις, περιφερειακές και δημοτικές αρχές, ενιαία, ως κρίκοι του αστικού κράτους, προωθούν την ιδιωτικοποίηση του νερού και την πλήρη ανταποδοτικότητα στη διαχείριση των υδάτινων πόρων, παράλληλα με την υποβάθμιση των υπηρεσιών και την απαξίωση των αναγκαίων υποδομών, στερώντας από τον λαό το δικαίωμά του στο νερό.
Η περιφερειακή αρχή επικαλέστηκε, επίσης, την έλλειψη οικονομικών πόρων ακόμη και για μικρά έργα, όπως η διάνοιξη μιας γεώτρησης. Μάλλον ξεχνά πως για αυτή την υποχρηματοδότηση είναι συνυπεύθυνη. Όχι μόνο δεν διεκδικεί την απαιτούμενη κρατική χρηματοδότηση για την πλήρη κάλυψη των λαϊκών αναγκών, αλλά συγκαλύπτει τις εκάστοτε κυβερνητικές ευθύνες. Αποσιωπά ότι «λεφτόδεντρα» υπάρχουν για τις επενδύσεις των λίγων, για τα κέρδη του κεφαλαίου, ενώ για τον λαό υπάρχουν μόνο περικοπές σε κρατικές δαπάνες, που αφορούν ακόμα και στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, αύξηση της φορολογίας και των χαρατσιών, για να πιάνονται οι δημοσιονομικοί στόχοι και πρωτογενή πλεονάσματα.
Εκ μέρους της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Κρήτης, ο επικεφαλής, Αλέκος Μαρινάκης, τόνισε ότι οι τεράστιες ελλείψεις, όπως και οι ασυντήρητες και μη λειτουργικές υποδομές είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολούθησαν με συνέπεια όλες οι κυβερνήσεις και η τοπική διοίκηση.
Αναφέρθηκε αναλυτικά τόσο στα προβλήματα στην ύδρευση, καθώς κάτοικοι και επισκέπτες σε πολλές περιοχές στην ανατολική, αλλά και στη δυτική Κρήτη, στερούνται το νερό, αλλά και στο πρόβλημα της άρδευσης.
Ειδικότερα, τα προβλήματα στην άρδευση χτυπούν κόκκινο, κινδυνεύουν να χαθούν καλλιέργειες, αν δεν έχουν, σε πολλές περιπτώσεις, ήδη χαθεί, ενώ επιβάλλονται περιορισμοί στις καλοκαιρινές και θερμοκηπιακές καλλιέργειες, πράγμα που σημαίνει απώλεια εισοδήματος των μικρομεσαίων αγροτών, χωρίς κανείς να μιλά για το πώς θα αναπληρωθεί αυτό το χαμένο εισόδημα.
Ο Αλέκος Μαρινάκης υπογράμμισε την ανάγκη να προχωρήσουν, χωρίς καθυστέρηση, με χρηματοδότηση και ευθύνη του κράτους, χωρίς επιχειρηματική δράση, έργα και υποδομές τα οποία εξασφαλίζουν επαρκές και ποιοτικό νερό όλη τη διάρκεια του χρόνου (πχ έργα εμπλουτισμού των επίγειων και υπόγειων υδροφορέων, προστασίας του περιβάλλοντος, ανάταξης οικοσυστημάτων των ποταμών και των λιμνών, υποδομής για τη στήριξη της αγροτικής παραγωγής, βελτίωση διαχείρισης του υδατικού δυναμικού με την αξιοποίηση της επιστημονικής έρευνας και των νέων τεχνολογιών, κτλ).
Έργα που με την πολιτική «κόστους- οφέλους» δεν είναι προτεραιότητα, όπως είναι αυτά που αφορούν την καπιταλιστική ανάπτυξη της περιοχής.
Επίσης, αναφέρθηκε στην ανάγκη να προχωρήσουν τα αναγκαία έργα, όπως το Φράγμα της Πλακιώτισσας και η κατασκευή και λειτουργία του αρδευτικού δικτύου του έργου, το φράγμα του Ταυρωνίτη (που έχει εξαγγελθεί με τον απαράδεκτο τρόπο κατασκευής της ΣΔΙΤ), όπως οι λιμνοδεξαμενές του Πλατάνου και της Κουντούρας, καθώς και το διυλιστήριο και τα δίκτυα άρδευσης και ύδρευσης για το Φράγμα των Ποταμών, τα συμπληρωματικά έργα του ταμιευτήρα των Μπραμιανών, των αντιπλημμυρικών έργων της Γριάς Λυγιάς και του φράγματος του Μύρτους, κτλ. Να δοθεί λύση στα έργα έχουν «στοιχειώσει» όπως είναι πχ το φράγμα Βαλσαμιώτη, οι λιμνοδεξαμενές Χρυσοσκαλίτισσας, Αγίων Θεοδώρων και Έλους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι όχι μόνο «μεγάλα» έργα, αλλά ακόμη και βασικές υποδομές έχουν εγκαταλειφτεί από την μεριά του κράτους, είναι η κατάσταση με την ύδρευση στον δήμο Αποκόρωνα, όπου οι κάτοικοι (Κάινα, Κόκκινο Χωριό, κλπ.) έχουν μεγάλο πρόβλημα με τις συνεχείς διακοπές του νερού, για εβδομάδες ή και μήνα, σε έναν δήμο με πλούσιο υδατικό δυναμικό!
Τέλος, ο Αλέκος Μαρινάκης επεσήμανε ότι η «Λαϊκή Συσπείρωση», πάντα, με όλες της τις δυνάμεις, στηρίζει τους αγώνες για την κατοχύρωση του νερού ως κοινωνικό αγαθό.
Αγώνες που πρέπει να δυναμώσουν, ιδιαίτερα τώρα που η κυβέρνηση παίρνει νέα μέτρα για την παραπέρα εμπορευματοποίηση του νερού, (ενάντια στα οποία ήδη ξεσηκώθηκαν οι ΤΟΕΒ της Κρήτης), αλλά και τώρα που εμφανίζονται με έντονο τρόπο στα λαϊκά νοικοκυριά, την αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους τα αποτελέσματα της πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού που προωθούν κυβερνήσεις, ΕΕ, τοπική διοίκηση, επιχειρηματικοί όμιλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου