Η Κρήτη βρίσκεται εδώ και δύο αιώνες στη κατοχή των Ενετών, η σημαία του Αγίου Μάρκου κυματίζει στο νησί, αν και πριν λίγα χρόνια η αποστασία του Αγίου Τίτου είχε ταρακουνήσει την Γαληνότητα της Βενετίας. Τα χρόνια 1400-1450 με την εσωτερική ειρήνη και την ποιο μακρόχρονη εσωτερική ηρεμία θεωρούνται σαν τα καλύτερα που πέρασε το βασανισμένο νησί. Βρισκόμαστε λίγο πριν την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως και η Βυζαντινή αυτοκρατορία παραπαίει, τότε λοιπόν φτάνει ο Φλωρεντίνος μοναχός Μπουοντελμόντι.
Αναφέρει λοιπόν
Συνεχίζοντας την πορεία μας και διευθυνθήκαμε πρώτα προς τον αρχαίο Ραμνούντα, που σήμερα το λένε λιμάνι Γραμπούσας. Εισχωρήσαμε πλέοντες ανάμεσα σε βράχους σ’ ένα λιμάνι που το κρίναμε προφυλαγμένο από ανέμους. Έπειτα απλώσανε γρήγορα το πανί και προσεγγίσαμε το ψηλό ακρωτήριο.
Δεν μιλάει για το κάστρο της Γραμβούσας, γιατί απλά δεν υπήρχε μιας και κτίσθηκε το 1579-1584 από τους Βενετούς. Πρέπει όμως να υπήρχε και από αρχαιοτάτων χρόνων μικρό φρούριο γιατί ο Όμηρος την Γραμβούσα και την Αγριογραμβούσα που τις ονομάζει Κωρύκιαι νήσοι αναφέρει: « Ένα μπρούτζινο νησί με ένα μπρούτζινο φρούριο στην κορυφή, όπου ζούσε ο Αίολος με τους γιους και τις κόρες του τρεφόμενοι με φουριάρικες κατσίκες*. Τελευταία ο γεωγράφος Τιμόθεος Σεβερίν του πανεπιστημίου της Οξφόρδης ψάχνοντας στα αρχεία της Βενετίας το ημερολόγιο του εργολάβου της Γραμβούσας, διαπίστωσε ότι πράγματι υπάρχει αναφορά για αρχαίο φρούριο
Βλέπομε όχι μακριά προς βορρά το νησί που λέγεται Συγγελιό (Συγκλιό) Είχε μια πόλη που έβλεπε προς βορρά ….Σήμερα υπάρχουν μόνο άγρια γαϊδούρια. Οι πειρατές έρχονται συχνά στο νησί.
Ο περιηγητής μοναχός ήταν απο τους πρώτους που πέρασε απο την γειτονιά μας γράφοντας ένα ενδιαφέρον βιβλίο μετά...φυσικά είδε πολλά έγραψε λίγα...μιας και όλοι αυτοί οι επισκέπτες εκείνα τα χρόνια είχαν απώτερο σκοπό την αρπαγή κειμηλίων. Πάντως κάτι μαθαίνουμε ...
* Οι φουριάρικες κατσίκες τελικά ήταν πάντα κάτοικοι αυτού του νησιού!!!!
Αναφέρει λοιπόν
Συνεχίζοντας την πορεία μας και διευθυνθήκαμε πρώτα προς τον αρχαίο Ραμνούντα, που σήμερα το λένε λιμάνι Γραμπούσας. Εισχωρήσαμε πλέοντες ανάμεσα σε βράχους σ’ ένα λιμάνι που το κρίναμε προφυλαγμένο από ανέμους. Έπειτα απλώσανε γρήγορα το πανί και προσεγγίσαμε το ψηλό ακρωτήριο.
Δεν μιλάει για το κάστρο της Γραμβούσας, γιατί απλά δεν υπήρχε μιας και κτίσθηκε το 1579-1584 από τους Βενετούς. Πρέπει όμως να υπήρχε και από αρχαιοτάτων χρόνων μικρό φρούριο γιατί ο Όμηρος την Γραμβούσα και την Αγριογραμβούσα που τις ονομάζει Κωρύκιαι νήσοι αναφέρει: « Ένα μπρούτζινο νησί με ένα μπρούτζινο φρούριο στην κορυφή, όπου ζούσε ο Αίολος με τους γιους και τις κόρες του τρεφόμενοι με φουριάρικες κατσίκες*. Τελευταία ο γεωγράφος Τιμόθεος Σεβερίν του πανεπιστημίου της Οξφόρδης ψάχνοντας στα αρχεία της Βενετίας το ημερολόγιο του εργολάβου της Γραμβούσας, διαπίστωσε ότι πράγματι υπάρχει αναφορά για αρχαίο φρούριο
Βλέπομε όχι μακριά προς βορρά το νησί που λέγεται Συγγελιό (Συγκλιό) Είχε μια πόλη που έβλεπε προς βορρά ….Σήμερα υπάρχουν μόνο άγρια γαϊδούρια. Οι πειρατές έρχονται συχνά στο νησί.
Ο περιηγητής μοναχός ήταν απο τους πρώτους που πέρασε απο την γειτονιά μας γράφοντας ένα ενδιαφέρον βιβλίο μετά...φυσικά είδε πολλά έγραψε λίγα...μιας και όλοι αυτοί οι επισκέπτες εκείνα τα χρόνια είχαν απώτερο σκοπό την αρπαγή κειμηλίων. Πάντως κάτι μαθαίνουμε ...
* Οι φουριάρικες κατσίκες τελικά ήταν πάντα κάτοικοι αυτού του νησιού!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου