ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ......
Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν πως η ιστορία επαναλαμβάνεται σε όλες της τις παραμέτρους και πως για μια ακόμη φορά βρισκόμαστε σε αδιέξοδο. Στη χώρα μας από τη μια μεριά οι "άνετοι" στο χειρισμό τέτοιων θεμάτων, από την άλλη οι "καμένοι στο χυλό" από την προηγούμενη φορά, από την άλλη οι πατριδοκάπηλοι και οι πλακατζήδες μαζί με μια μεγάλη μερίδα του λαού, που είναι γνήσιοι πατριώτες, που δυστυχώς πέφτουν συχνά στην παγίδα των κάθε λογής λαϊκιστών. Πριν από μερικά χρόνια, όταν ξαναπαρουσιάστηκε το πρόβλημα, υποτίθεται πως οι γείτονες είχαν κάνει μια υποχώρηση, αλλάζοντας τη σημαία με το άστρο της Βεργίνας, που είχαν αρχικά. Αν δούμε όμως τη συνέχεια και ιδίως τα τελευταία χρόνια με το πρόγραμμα "Σκόπια 2014", όπου γέμισαν τις πλατείες της πρωτεύουσάς τους με δαπανηρά αγάλματα και μνημειακά κτήρια (το κιτς σε όλο του το μεγαλείο) με στόχο την "τεκμηρίωση" του "Μακεδονισμού", όταν η χώρα αυτή έχει τόσα άλλα πιεστικά προβλήματα, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό δεν είναι κάτι το απλό και συνηθισμένο. Είναι μια ιδεολογία, που εμφυτεύεται στο γειτονικό λαό με διαρκή και πολύπλευρη πλύση εγκεφάλου από τη νηπιακή ηλικία, που δύσκολα αλλάζει, ακόμη και αν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, όπως είναι οι Αλβανοί, δεν την ασπάζεται. Υποθέτω πως αντιλαμβανόμαστε ότι η οικονομική ζημιά και το γενικότερο κόστος που πλήρωσαν όλα αυτά τα χρόνια εξαιτίας της διαμάχης με την Ελλάδα ήταν απίστευτο. Όμως επέμειναν στις θέσεις τους, άσχετα αν η σημερινή, αδύναμη κοινοβουλευτικά κυβέρνηση, ισχυρίζεται ότι έχει αλλάξει πολιτική στον τομέα αυτό, πιεζόμενη εκ των πραγμάτων.
Είναι φανερό ότι οι μικρές και εύκολες υποχωρήσεις με τις αλλαγές του ονόματος του αεροδρομίου και της εθνικής οδού, έναντι κάποιων σοβαρών ανταλλαγμάτων από την πλευρά της Ελληνικής κυβέρνησης, είναι το "τυρί στη φάκα" για να φανεί ότι υπάρχει καλή διάθεση και πρόθεση για επίλυση του προβλήματος. Θα είχε αντίκρυσμα σαν "μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης", αν συνοδευόταν με καθαίρεση των εκτρωματικών αγαλμάτων και εγκατάλειψη, ή τροποποίηση του προγράμματος "Σκόπια 2014" (θα μπορούσαν μάλιστα να το συνδυάσουν με έρευνα για οικονομικά σκάνδαλα της προηγούμενης κυβέρνησης-που φαίνεται πως έγιναν-όπως συνηθίζεται στις Βαλκανικές χώρες) σε άλλες κατευθύνσεις πιο ωφέλιμες, καθώς και κάποιες άλλες ενέργειες που δεν απαιτούν νομοθετική ρύθμιση.
Το σοβαρότερο όμως θέμα της αλλαγής του ονόματος και των άλλων θεμάτων που σχετίζονται με τον αλυτρωτισμό, είναι σίγουρο πως δε μπορεί να λυθεί ούτε τώρα, ούτε στο μέλλον από την πλευρά τους. Αν τεθεί θέμα δημοψηφίσματος και στις δυο χώρες, δεν είναι καθόλου σίγουρο με την πόλωση που φουντώνει τελευταία από τους λάθος χειρισμούς αμφοτέρων, πως θα περάσει το "ναι". Από την άλλη οι πολλές αλλαγές στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας με μια τέτοια ισχνή πλειοψηφία(και ετερόκλητη σύνθεση) είναι σχεδόν βέβαιο-όπως το λέει ήδη ο Σκοπιανός πρωθυπουργός- ότι δεν θα περάσουν. Ό,τι γίνεται στην Ελλάδα σε επίπεδο κομμάτων και λαού, γίνεται και στην ΠΓΔΜ. Ακόμη και τα κόμματα που απαρτίζουν την κυβέρνηση, είναι διχασμένα. Όλοι ψαρεύουν σε θολά νερά και κοιτάζουν ποιος θα φορτώσει το "μουτζούρη" στον άλλο. Επομένως "μια τρύπα στο νερό".
Εμείς πιθανώς θα δώσουμε κάποια σοβαρά πράγματα-με βαρύτατο εσωτερικό κόστος και διχασμό-οι άλλοι θα δώσουν κάποιες υποσχέσεις, οι οποίες όμως είναι έως αδύνατο να υλοποιηθούν. Θα μας πουν "εμείς θέλουμε, αλλά δε μπορούμε να αλλάξουμε το Σύνταγμα" (όπως θα λέγαμε και εμείς σε ανάλογη περίπτωση). Και όπως έγινε και παλιότερα, αφού εξασφαλίσουν αυτά που θέλουν, θα συνεχίσουν στη γραμμή, που χάραξαν όλα αυτά τα χρόνια γιατί γι' αυτούς είναι θέμα επιβίωσης. Και οι δικοί μας θα συνεχίσουν να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος είναι πατριώτης και ποιος είναι προδότης, γιατί έτσι μάθαμε ως γνήσιοι Έλληνες από αιώνων.
Μιχάλης Ανδριανάκης
Είναι φανερό ότι οι μικρές και εύκολες υποχωρήσεις με τις αλλαγές του ονόματος του αεροδρομίου και της εθνικής οδού, έναντι κάποιων σοβαρών ανταλλαγμάτων από την πλευρά της Ελληνικής κυβέρνησης, είναι το "τυρί στη φάκα" για να φανεί ότι υπάρχει καλή διάθεση και πρόθεση για επίλυση του προβλήματος. Θα είχε αντίκρυσμα σαν "μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης", αν συνοδευόταν με καθαίρεση των εκτρωματικών αγαλμάτων και εγκατάλειψη, ή τροποποίηση του προγράμματος "Σκόπια 2014" (θα μπορούσαν μάλιστα να το συνδυάσουν με έρευνα για οικονομικά σκάνδαλα της προηγούμενης κυβέρνησης-που φαίνεται πως έγιναν-όπως συνηθίζεται στις Βαλκανικές χώρες) σε άλλες κατευθύνσεις πιο ωφέλιμες, καθώς και κάποιες άλλες ενέργειες που δεν απαιτούν νομοθετική ρύθμιση.
Το σοβαρότερο όμως θέμα της αλλαγής του ονόματος και των άλλων θεμάτων που σχετίζονται με τον αλυτρωτισμό, είναι σίγουρο πως δε μπορεί να λυθεί ούτε τώρα, ούτε στο μέλλον από την πλευρά τους. Αν τεθεί θέμα δημοψηφίσματος και στις δυο χώρες, δεν είναι καθόλου σίγουρο με την πόλωση που φουντώνει τελευταία από τους λάθος χειρισμούς αμφοτέρων, πως θα περάσει το "ναι". Από την άλλη οι πολλές αλλαγές στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας με μια τέτοια ισχνή πλειοψηφία(και ετερόκλητη σύνθεση) είναι σχεδόν βέβαιο-όπως το λέει ήδη ο Σκοπιανός πρωθυπουργός- ότι δεν θα περάσουν. Ό,τι γίνεται στην Ελλάδα σε επίπεδο κομμάτων και λαού, γίνεται και στην ΠΓΔΜ. Ακόμη και τα κόμματα που απαρτίζουν την κυβέρνηση, είναι διχασμένα. Όλοι ψαρεύουν σε θολά νερά και κοιτάζουν ποιος θα φορτώσει το "μουτζούρη" στον άλλο. Επομένως "μια τρύπα στο νερό".
Εμείς πιθανώς θα δώσουμε κάποια σοβαρά πράγματα-με βαρύτατο εσωτερικό κόστος και διχασμό-οι άλλοι θα δώσουν κάποιες υποσχέσεις, οι οποίες όμως είναι έως αδύνατο να υλοποιηθούν. Θα μας πουν "εμείς θέλουμε, αλλά δε μπορούμε να αλλάξουμε το Σύνταγμα" (όπως θα λέγαμε και εμείς σε ανάλογη περίπτωση). Και όπως έγινε και παλιότερα, αφού εξασφαλίσουν αυτά που θέλουν, θα συνεχίσουν στη γραμμή, που χάραξαν όλα αυτά τα χρόνια γιατί γι' αυτούς είναι θέμα επιβίωσης. Και οι δικοί μας θα συνεχίσουν να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος είναι πατριώτης και ποιος είναι προδότης, γιατί έτσι μάθαμε ως γνήσιοι Έλληνες από αιώνων.
Μιχάλης Ανδριανάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου