Η κοινωνία του τόπου μας, ο νομικός κόσμος της Χώρας, η κρητική παροικία των Αθηνών και ιδιαίτερα οι Κισαμίτες, η αγαπημένη του οικογένεια, αποχαιρέτησαν στο Καστέλλι σήμερα, άλλοι παρόντες και άλλοι νοερά από μακριά, τον Γιάννη Μυγιάκη, τον μειλίχιο δικαστή, ακέραιο άνθρωπο, αποδεδειγμένο πατριώτη και τον αφοσιωμένο οικογενειάρχη, νικημένο από την επάρατη μάστιγα της εποχής μας.Ο Γιάννης Μυγιάκης υπήρξε διαρκές πρότυπο και παράδειγμα για μια ολόκληρη γενεά νέων επιστημόνων του τόπου. Από τις Λουσακιές ορμώμενος, από γονείς αγνούς και στοργικούς, απόφοιτος του Γυμνασίου Καστελλίου Κισάμου, τα δύσκολα μετακατοχικά χρόνια, επιτυγχάνει στην Νομική Σχολή Αθηνών και στην συνέχεια στο Δικαστικό Σώμα, καταλαμβάνοντας όλες τις βαθμίδες. Κοσμεί την Δικαιοσύνη με την ευθυκρισία του, το ήθος και την βαθύτατη και ενδελεχή νομική του γνώση καθώς και την επίμονη επεξεργασία των αποφάσεών του. Οι αποφάσεις και νομικές γνωμοδοτήσεις του, αποτελούν πάντα, και σήμερα, σημεία παραπομπής και αναφοράς για τους νέους νομικούς. Ορισμένες αποτελούν ορόσημα της δικαστικής νομολογίας, όπως αναγνωρίζουν οι ομότεχνοι του νομικοί όλων των ηλικιών. Αισθητή η απώλεια του στον νομικό κόσμο, σε εποχές όπου φωτεινά υποδείγματα και πρότυπα όπως ο Γιάννης Μυγιάκης χρειάζονται ως πηγές έμπνευσης και δημιουργίας σε όλους τους χώρους.
Μεγάλη απώλεια όμως και για την Κρήτη, την κρητική παροικία των Αθηνών, τους Κισαμίτες Αττικής και τον τόπο καταγωγής του, τον οποίον υπεραγαπούσε. Οργάνωσε το πατρογονικό του σπίτι στις Μεράδες με αγάπη, όπου υποδεχόταν φίλους και συγγενείς με όλο το αυθόρμητο φιλόξενο πνεύμα του και τις αστείρευτες ιστορίες και αναμνήσεις του.
Ευαίσθητος για τα θέματα και την πρόοδο του τόπου, συμπαραστάθηκε σε κάθε προοδευτικό έργο και πρωτοβουλία είτε στον περίγυρο των αγαπημένων του Λουσακιών είτε ευρύτερα. Υπήρξε πιστός υποστηρικτής τού κοινωνικού έργου τού Μακαριστού Μητροπολίτη Ειρηναίου στην αρχή και του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Αμφιλόχιου σήμερα. Βοήθησε δε ουσιαστικά, διακριτικά και αθόρυβα σαν αληθινός πατέρας, κάθε νέο συμπατριώτη, σε όποιο μέρος της Ελλάδας και αν υπηρέτησε.
Απαράμιλλη υπήρξε όμως η αφοσίωση, τρυφερότητα και αγάπη του Γιάννη Μυγιάκη, όχι μόνο προς την στενότερη, αλλά και προς την ευρύτερη οικογένειά του στην οποία στάθηκε πάντα σοφός σύμβουλος και οδηγός.
Με την αγαπημένη σύντροφο της ζωής του Ξένια, μοιράστηκε όλες τις χαρές και λύπες ενός αρμονικότατου μακρού συζυγικού βίου. Στα αντάξια παιδιά του Νέλλη και Αντώνη έδωσε τις αρχές και τις αξίες του δικού του ήθους και στα αγαπημένα του εγγόνια έδειξε όλη την αδυναμία του τα τελευταία χρόνια. Αλλά με την σειρά τους, οι αγαπημένοι του, και πάνω από όλους, η σύζυγός του Ξένια, ανταπέδωσαν με μεγάλη υπομονή και αυτοθυσία, την αγάπη τους και συμπαράστασή τους κατά την δύσκολη, και ηρωική πάλη τού αγαπημένου τους με την ασθένεια. Όλοι τους έχουν την συμπαράσταση και την συμμετοχή μας στο πένθος τους, για την απώλεια του ακριβού τους συζύγου, πατέρα και παππού.
Αποχαιρετόντας σήμερα τον αναντικατάστατο Γιάννη ας μου επιτραπεί να τον ευχαριστήσω και προσωπικά για τα, όχι απλώς συγγενικά, αλλά πραγματικά αδελφικά αισθήματα πού έδειξε προς το πρόσωπό μου από πολύ νωρίς. Κυριότερο δείγμα, η πρότασή του να βαφτίσω την αγαπημένη του πρωτότοκη κόρη Νέλλη, μια ευγενική πρόταση και χειρονομία πού δεν έπαυσε να με συγκινεί κατά την διάρκεια όλων των χρόνων που μεσολάβησαν.
Κυριάκος Ροδουσάκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου