Στην εποχή της κρίσης των οικονομικών, ηθικών και πολιτιστικών αξιών, ίσως έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον η παρατήρηση της ζωής των προγόνων μας κάποιες δεκαετίες πριν, όταν όλα ήταν πιο απλά και οι άνθρωποι αυτοσχεδίαζαν δημιουργικά και παραγωγικά.
Μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο, ένα Αγροτικό Μουσείο ίσως έχει να δώσει στον σύγχρονο πολίτη αυτής της πολύπαθης χώρας το ερέθισμα ότι δεν ήταν πάντα τόσο ρηχές και βάρβαρες οι συνθήκες ζωής. Αν και η καθημερινότητα απαιτούσε περισσότερο κόπο και μόχθο, δεν είχε οπωσδήποτε το ίδιο ψυχικό κόστος.
Σ΄ένα γραφικό χωριό της Κρήτης, στο Πισκοπιανό Χερσονήσου, στην καρδιά της τουριστικής Ελλάδας, το Αγροτικό Μουσείο Μενέλαου Παρλαμά, είναι μια όαση στην πολιτιστική ερημία που επιβάλει ο μαζικός τουρισμός.
Σκαρφαλωμένο στη πλαγιά του βουνού, στο τέλος του αμφιθεατρικά κτισμένου παραδοσιακού χωριού, από λαξευτή πέτρα και ξύλο, άνοιξε πριν από λίγες ημέρες την “αγκαλιά” του και έδειξε τους θησαυρούς του στους δεκάδες επισκέπτες του.
Στεγασμένο στο παλαιό ελαιοτριβείο, τη “φάμπρικα” όπως το έλεγαν οι παλαιότεροι, εκτίθενται τα σύνεργα εκείνα που χρησίμευαν για την πολτοποίηση του ευλογημένου καρπού της ελιάς.
Μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο, ένα Αγροτικό Μουσείο ίσως έχει να δώσει στον σύγχρονο πολίτη αυτής της πολύπαθης χώρας το ερέθισμα ότι δεν ήταν πάντα τόσο ρηχές και βάρβαρες οι συνθήκες ζωής. Αν και η καθημερινότητα απαιτούσε περισσότερο κόπο και μόχθο, δεν είχε οπωσδήποτε το ίδιο ψυχικό κόστος. Σ΄ένα γραφικό χωριό της Κρήτης, στο Πισκοπιανό Χερσονήσου, στην καρδιά της τουριστικής Ελλάδας, το Αγροτικό Μουσείο Μενέλαου Παρλαμά, είναι μια όαση στην πολιτιστική ερημία που επιβάλει ο μαζικός τουρισμός.
Στεγασμένο στο παλαιό ελαιοτριβείο, τη “φάμπρικα” όπως το έλεγαν οι παλαιότεροι, εκτίθενται τα σύνεργα εκείνα που χρησίμευαν για την πολτοποίηση του ευλογημένου καρπού της ελιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου