Η ΠΑΤΡΙΔΑ

 Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
Πάνε περίπου τριάντα χρόνια που η λέξη πατρίδα σπάνια αναφερόταν από τα ελληνικά χείλη, επίσημα ή μη επίσημα.
Είχε αντικατασταθεί από τη λέξη κράτος. Τώρα στην εποχή της κατάρρευσης αρχίζει συχνά να αναφέρεται από επίσημα χείλη, τα οποία μάλιστα καλούν τους Έλληνες πολίτες να δείξουν φιλοπατρία(!), γιατί η πατρίδα είναι σε κίνδυνο!
Και βέβαια είναι σε κίνδυνο εμείς, όμως πρέπει να ξαναθυμηθούμε τί σημαίνει πατρίδα
Αυτή λοιπόν η έννοια πατρίδα(γη) γιατί, επίθετο είναι η λέξη πατρίδα που προσδιορίζει τη λέξη γη, περιέχει κάποια βασικά χαρακτηριστικά.
 Η πατρίδα, λοιπόν, γη έχει ανθρώπους με κοινή καταγωγή, κοινή γλώσσα, κοινή θρησκεία και κοινό τρόπο ζωής. Ο ιστορικός Ηρόδοτος ομιλεί για το όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και το ομότροπον».
Η γλώσσα είναι το βασικότερο στοιχείο, γιατί εμπεριέχει και μεταδίδει όλα τα άλλα στοιχεία, γι αυτό και ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός ταύτιζε τον αγώνα για την ελευθερία του σκλαβωμένου γένους με τη σωτηρία της γλώσσας του: «Άλλο δεν έχω στο νού μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα»
Ο Οδυσσέας Ελύτης, ο άλλος ποιητής μας , αγωνιστής και ο ίδιος στα βουνά της Αλβανίας στον ύμνο για την πατρίδα μας «Το άξιον Εστί» βάζει σαν πρώτη έγνοια τη γλώσσα:
«Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική
Φτωχικό το σπίτι στις  αμμουδιές του Ομήρου.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου
 στις αμμουδιές του Ομήρου».
Αυτή, όμως τη γλώσσα μας τη φτωχύναμε, όσο μπορούσαμε με....
.. τα καινούρια γράμματα και πιο πολύ διδάσκεται μέσα από τις ελληνικούρες των μεγιστάνων των μέσων ενημέρωσης στους νεοέλληνες. Και τα greek liks συνεχώς κερδίζουν έδαφος στα  ηλεκτρονικά μηνύματα. Και μας διαφεύγει, ότι φτωχαίνοντας η γλώσσα φτωχαίνει η σκέψη μας κι ένα μέρος από την πατρίδα.
 Μας είπαν, ότι πάνω από όλα είναι η δημοκρατία, συνεπαρμένοι αμφισβητήσαμε πολλά και γίναμε τόσο ατομικιστές που ξεχάσαμε τί σημαίνει προσωπική και συλλογική ευθύνη και ιερούς δεσμούς απεμπολήσαμε. Στα πλαίσια μιας παγκοσμιοποίησης που χρόνια παπαγαλίζομε ξεχάσαμε και τον κοινό τρόπο ζωής μας, γιατί έπρεπε, λέει να εναρμονισθούμε με τους πολιτισμένους προστάτες μας που μας έδιναν χρήματα φιλικά(!). Και τη γη μας αφήσαμε ή αλλάξαμε τους καρπούς της, με άλλους εξωτικούς, εκεί που κατά τον ποιητή «θείοι και ξάδερφοι θεοί μελαχροινοί άδειαζαν λάδι και κρασί σε πελώρια κιούπια...»
Και την Ιστορία θεωρήσαμε περιττή και όλο και λιγότερο τη διδάσκαμε σαν να ήταν άσχετη από την οικονομία μας και την πολιτική μας
Και ύστερα: «ντυμένοι φίλοι ήρθαν οι εχθροί μας τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας και τα δώρα τους άλλα δεν ήταν παρά υποταγή και δύναμη.
Έστησαν και θεμελίωσαν πύργους κραταιούς και επαύλεις τους νόμους τους θεσπίζοντας τα καλά και συμφέροντα (Ελύτης)».
Έτσι σιγά-σιγά αλλοιώθηκαν τα στοιχεία της πατρίδας και σήμερα αυτή η πατρίδα ρακένδυτη υλικά και  ιδεολογικά παίρνει τους δρόμους της επαιτείας.
«Μοναχή το δρόμο παίρνει και ξανάρχεται μοναχή δεν είναι εύκολες οι θύρες όταν η χρεία τις κουρταλεί» έλεγε από τότε ο Διονύσιος Σολωμός
Μα και ο Ανδρέας Κάλβος, ο άλλος εθνικός μας ποιητής ξαναγίνεται επίκαιρος καθώς αναρωτιέται, όπως και στα χρόνια που το γένος ήταν σκλαβωμένο και ταπεινωμένο :
«Αυγεριναί του ηλίου ακτίνες τί προβαίνετε;
Τάχα αγαπάει να βλέπει έργα ληστών
το μάτι των ουρανίων;
Ω Έλληνες, ω θείαι ψυχαί 
που εις τους μεγάλους κινδύνους
φανερώνετε ακάματον ενέργειαν,
πώς,πώς της ταλαιπώρου πατρίδος
δεν πασχίζετε να σώσετε τον στέφανον 
από τα χέρια ανόσια ληστών τυράννων;»
Περίλυποι, σήμερα, διαπιστώνομε ότι είναι «μάταιες οι προσπάθειες μας των συφοριασμένων σαν των Τρώων χαμένες. Κομμάτι κατορθώνομε μα πάλι κάτι βγαίνει και μας σταματά»....όπως και σήμερα θα διαπίστωνε ο Κ.Καβάφης
Και κανείς από τους ιθύνοντες δεν πρόλαβε κάτι.΄Ολα θυσιάστηκαν για την εξουσία..........
Μεθαύριο αυτή η πικρή πατρίδα έχει την επέτειο ενος μεγάλου ΟΧΙ. Δεν ξέρομε τι εορτασμοί θα γίνουν. Αναρωτιόμαστε όμως τί έχει να επιδείξει αυτή η πατρίδα  παρελαύνουσα, όπως την κατάντησαν και κυρίως σε ποιούς θα τα επιδείξει και σε ποιούς θα στρέψει την κεφαλή δεξιά για να χαιρετίσει. Ίσως το χαμήλωμα των ματιών και η σιωπή θα ήταν ο καλύτερος εορτασμός αλλά και η συγγνώμη σε αυτούς που θυσιάστηκαν για ιδανικά ..........