Η επίσκεψη στην Κίσαμο είναι μοναδική εμπειρία. Η γνωριμία με την επαρχία δεν έχει να κάνει μονάχα με το ζεστό και φωτεινό ήλιο, την κρυστάλλινη θάλασσα, τα φαράγγια, την παρθένα γη, την μεγάλη χρονική διάρκεια διακοπών σας στην περιοχή. Η γνωριμία με την επαρχία Κισάμου είναι ταυτόχρονα κι ένα ταξίδι στην μακραίωνη ιστορία της, τον πολιτισμό, την παράδοση, τα ήθη και έθιμα, την φιλόξενη ψυχή των ανθρώπων της....Όσοι δεν μπορείτε να το ζήσετε... απλά κάντε μια βόλτα στο ιστολόγιο αυτό και αφήστε την φαντασία σας να σας πάει εκεί που πρέπει...μην φοβάστε έχετε οδηγό.... τις ανεπανάληπτες φωτογραφίες του καταπληκτικού Ανυφαντή.





Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ

.... Ή Η ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ.
Το πρωί που πήγαινα στο Ηράκλειο, πάνω σε μια από τις κακές στροφές, μια μαύρη κατσίκα προσπαθούσε με μακαριότητα να διασχίσει τη λεγόμενη Εθνική Οδό (Ή ΒΟΑΚ:Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης, για όσους δεν γνωρίζουν) στις κακές στροφές κοντά στο Φόδελε. Μια φορτωμένη νταλίκα ανέβαινε από Ηράκλειο. Η μεγάλη μαεστρία του οδηγού, που κόντεψε να πέσει απάνω μου, έσωσε το ζώο."Μπράβο είπα, να ένας ζωόφιλος, η κατσίκα να είναι καλά", αφού όλοι οι υπόλοιποι έχουν γεμίσει τη λεγόμενη Εθνική Οδό με διαλυμένα κάθε ράτσας ζώα. Kecek Yolasi (τουρκιστί οδός της κατσίκας), θα έπρεπε να λέγεται με τα τόσα συμπαθή ζώα, που βόσκουν αμέριμνα στις παρυφές του και περνούν μακάρια απέναντι, όταν θέλουν να αλλάξουν χορτάρι.Χώρια τα άλλα ζώα, που εκπροσωπούν την κρητική πανίδα.
Κατά τις δυο η ώρα επέστρεφα, όταν είδα κίνηση πάνω στη γνωστή κακή στροφή (εκεί που κάνεις πρώτα το σταυρό σου, κατεβάζεις ταχύτητα στα 30 και λες "αν επιζήσω, δε θα ξαναφάω κρέας την Παρασκευή, θα πηγαίνω κάθε Σάββατο στον Εσπερινό και θα εξομολογούμαι τρεις φορές τουλάχιστον το χρόνο) και κάποιον να κάνει νόημα να προχωρήσω ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΑΡΓΑ. Σταμάτησα και είδα τις αγωνιώδεις προσπάθειες της Πυροσβεστικής και κάποιων άλλων να τραβήξουν με ένα γερανό μια καμένη νταλίκα, που έπεσε, καβαλώντας τις μπάρες, στον απότομο γκρεμό και πήρε φωτιά. Με ανακούφιση έμαθα πως ο οδηγός είχε τον άγιο της Εθνικής οδού μαζί του και δεν έπαθε τίποτα. Τράβηξα μερικές φωτογραφίες, ένας αστυνομικός ήλθε να μου γυρέψει το λόγο. 
Παραπάνω, στην ίδια στροφή, η ίδια μαύρη κατσίκα (κούτσαινε λιγάκι, όπως και η πρωινή), προσπαθούσε στο ίδιο σημείο να περάσει το δρόμο απέναντι. Αφού έκανα και εγώ ακροβατικά (ευτυχώς δεν περνούσε άλλος εκείνη την ώρα), άφησα την κατσίκα να συνεχίζει τις προσπάθειές της. 
Μετά από όλα αυτά και όσα άλλα έχουν δει τα μάτια μου (και τα μάτια σας) σκέφτομαι, ότι αφού δεν αποφασίζουν να τη φτιάξουν τόσα χρόνια, τουλάχιστον να τη βαφτίσουμε, ή "Οδό των Μακάρων(αριτών)", ή "Μακαρία η οδός". Έτσι κι αλλιώς την Κρήτη μια φορά τη λέγανε "Η χώρα των Μακάάάάρων".
Μιχ. Αν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: