ΜΕΤΑΞΥ ΣΟΒΑΡΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΕΙΟΥ

Το χθεσινό τροχαίο μέσα στην πόλη με το βυτιοφόρο και το μηχανάκι ήταν θεωρώ κάτι το αναμενόμενο και μάλιστα άργησε να γίνει. Ο δρόμος είναι σαν μια συνέχεια της εθνικής οδού με τους οδηγούς να προσπαθούν να περάσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα αυτόν τον εφιάλτη, δίχως να λογαριάζουν και πολλά. 25 λεπτά από τα Χανιά ένας οδηγός με καλή ταχύτητα, 20 λεπτά να περάσει από την μια μεριά της πόλης την άλλη και ίσως και λίγο παραπάνω αν βρεθείς την ώρα που έρχονται τα πολλά λεωφορεία προς τους καλοκαιρινούς προορισμούς Φαλάσαρνα, Μπάλο.
Η αλήθεια είναι ο συγκεκριμένος δρόμος δεν είναι δρόμος πόλης, ούτε σήματα υπάρχουν, ούτε διαγραμμίσεις ούτε καν μια διαχωριστική γραμμή στη μέση υπάρχει που να μας καθοδηγεί αν βρισκόμαστε ή όχι στο αντίθετο ρεύμα.. Για τις διαβάσεις δεν το σχολιάζω είναι πολυτέλεια.....
Τριτοκοσμική κατάσταση με αναστροφές, προσπεράσματα, κόντρες, σούζες, κορναρίσματα εκνευρισμός, και το 80% των αυτοκινήτων να έχει μια, δυο, τρεις και πολλές φορές τέσσερις ρόδες πάνω στα πεζοδρόμια.... φυσικά δίχως πεζοδρόμια και όσα υπάρχουν είναι διατηρητέα πλέον αφού τα πιάνει ο νόμος περί προστασίας άυλης κληρονομιάς.
Δεν θα σχολιάσω ότι στα προγράμματα των συνδυασμών και πρώτο πρώτο της νυν δημοτικής αρχής στις προηγούμενες στις προπροηγούμενες, στις προπροπροηγούμενες εκλογές ήταν η παράκαμψη της πόλης, αλλά θα πω αυτό,  πόσο δύσκολο είναι να βρεθεί ένας δρόμος για τα φορτηγά, τις νταλίκες, τα γιώτ και ότι άλλο μας διαπερνά καθημερινά και εμείς να παίζουμε παλαμάκια γιατί πέρασαν πολλά αυτοκίνητα; 
29 χρόνια και δεν έχουμε καταλάβει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα μας είναι αυτό; Ότι δεν μπορούμε να γίνουμε προορισμός με αυτήν την τραγική κατάσταση;
Απορώ βέβαια με τους νέους δημοτικούς συμβούλους που δεν ανοίγουν το στόμα τους λες και ο σκοπός που εκλέχτηκαν είναι άλλος... 
Ποιος όμως ; 
Εγώ θα ντρεπόμουν να εκλεγώ και να μην έχω άποψη, να μην καταθέτω άποψη, να μην αγωνίζομαι για το σωστό.