Του Παναγιώτη Μπατσαρισάκη
Η Ελλάδα βρέθηκε στη δίνη της παγκόσμιας κρίσης που ξέσπασε από το 2008, με αποκλειστική ευθύνη των πολιτικών των κυβερνήσεων, οι οποίες τις τελευταίες δεκαετίες χρησιμοποίησαν τον κρατικό δανεισμό για πελατειακές τους ανάγκες και επιδιώξεις.
Σίγουρα υπήρχε τρόπος αποφυγής εμπλοκής της χώρας στις μνημονιακές εποχές, όμως υπήρξε αδυναμία συνεννόησης τόσο της πολιτικής όσο και της οικονομικής ηγεσίας της χώρας.
Από την ώρα που έγιναν δημόσια δηλώσεις από ανώτατους παράγοντες για «τιτανικό που βουλιάζει» αυτονόητο ήταν να σταματήσει ο εξωτερικός δανεισμός.
Και για να μην αδικούμε την νοημοσύνη του Έλληνα πρέπει να γίνει σαφές ότι χώρα χωρίς δανεισμό στην υφήλιο δεν υπάρχει.
Στην Ελλάδα είχε ξεφύγει το χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ, αλλά οι δείκτες αυτοί μπορούσαν να ρυθμιστούν και όχι να γίνουμε έρμαια των δανειστών (Ευρώπη + ΔΝΤ ) μέσα σε ενιαίο νόμισμα.
Το τι πέρασε και τι περνά η χώρα είναι γνωστό και χιλιογραμμένο, με αποτέλεσμα την πλήρη αποδιοργάνωση του κοινωνικού ιστού, και το μόνο που έχει απομείνει είναι η ....
Για χάρη του ενιαίου νομίσματος αλλά και των γιγαντιαίων συμφερόντων των πλούσιων χωρών κρατούν την πολλαπλά χρεοκοπημένη χώρα ζωντανή γιατί άλλως οι ζημιές παγκόσμια θα’ ναι τεραστίων διαστάσεων.
Θα έλεγε κανείς γιατί η Αγγλία αποχώρησε χωρίς προβλήματα;…. Η απάντηση είναι ότι δεν συμμετείχε ποτέ στο ενιαίο νόμισμα, έχοντας την γνωστή λίρα (pound) με εξαιρετική παγκόσμια δύναμη στις αγορές συναλλάγματος.
Η Ελλάδα είναι πλέον ο μοχλός αποδόμησης του ενιαίου νομίσματος και αυτός είναι ο λόγος που μας κρατάνε «ζωντανούς» γιατί αν αρχίσει το ξήλωμα τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για όλους και
ας λέει άλλα ο γνωστός επί των οικονομικών ανθέλληνας υπουργός στην Ευρώπη.
Παγκόσμια οι Έλληνες αξιολογούνται στις πρώτες θέσεις για την ποιότητα τους, αλλά η οικονομία μας αξιολογείται με τον χειρότερο τρόπο.
Παρ’ όλη την άρρωστη κατάσταση που επικρατεί παρουσιάσθηκαν δείκτες όπως η ανάπτυξη και ο πληθωρισμός να κινούνται θετικά άλλα γύρω από το μηδέν και ιδιαίτερα ο πληθωρισμός από αρνητικός τον Δεκέμβριο ήταν +0,3% και στην Ευρώπη + 1,2%.
Το άγχος και η προσπάθεια του κου Ντράγκι είναι ο στόχος του, ο πληθωρισμός να φτάσει στην Ευρώπη στο +2% και γι αυτό γίνεται προσπάθεια για την ποσοτική χαλάρωση της τάξεως του 1,2 τρις και πιθανή επέκταση του στο 1,7 τρις, μέχρι τον Ιούνιο.
Η Ελλάδα βέβαια δεν καρπώθηκε τίποτα απολύτως μέχρι τώρα λόγω μνημονίων. Το μόνο που ελπίζουμε είναι τα 3,8 δις μετά τον Μάρτιο αν κλείσουν θετικά οι αξιολογήσεις. Μεγάλες ευθύνες προκύπτουν για τις πολιτικές ηγεσίες που δεν διεκδίκησαν , δεν έπεισαν την Ευρώπη για το δίκιο μας δηλαδή να συμμετέχουμε ισότιμα με τα άλλα κράτη της ΟΝΕ στην ποσοτική χαλάρωση, αφού είμαστε μέσα στο ενιαίο νόμισμα.
Τα τραπεζικά δάνεια με τις καταθέσεις το 2008 ήταν στα ίδια επίπεδα περίπου 240 δις και οι δύο κατηγορίες, δείκτης σχετικά ανεκτός διεθνώς.
Μετά την κρίση οι δείκτες πήραν δραματική τροπή με τις καταθέσεις να είναι περίπου 120 δις και τα δάνεια να παραμένουν σε δυσθεώρητα ύψη μη εξυπηρετούμενα. Εξ αιτίας της κατάστασης, δηλαδή χωρίς την ανακύκλωση του τραπεζικού δανεισμού, αλλά στην ουσία του στραγγαλισμού της αγοράς από την έλλειψη ρευστότητας δεν πρόκειται ούτε η μηδαμινή ανάπτυξη που παρατηρήθηκε να είναι βιώσιμη και ούτε ο πληθωρισμός θα έχει την τύχη που θέλει ο κος Ντράγκι ( 2% ) πανευρωπαϊκά.
Είναι να απορεί κανείς πως επιδιώκουν ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας, όταν ένα μέλος της ΟΝΕ είναι κυριολεκτικά στραγγαλισμένο στοχευμένα, επιβάλλοντας του λάθος μέτρα χωρίς να ενδιαφέρονται για μεταρρυθμίσεις που πρέπει επιτέλους να γίνουν στον τόπο για να υπάρξει πραγματική ανάπτυξη και ανάκαμψη.
* Παναγιώτης Μπατσαρισάκης, Οικονομ. Αναλυτής – Επιχειρηματικός Σύμβουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου