ΗΛΙΑΣ ΣΠΑΝΤΙΔΑΚΗΣ

Πρόκειται για τον Ελληνα Λούη Τίκα, τον συνδικαλιστή ηγέτη που δολοφονήθηκε στο Κολοράντο, γιατί ήθελε να κάνει ανθρωπινότερη τη ζωή των εργαζόμενων στα ορυχεία. Ο Λούης Τίκας δεν είναι άλλος από τον Ηλία Σπαντιδακη από τα Λουτρά Ρεθύμνου, ο οποίος πήγε μετανάστης στην Αμερική το 1886 σε ηλικία 20 ετών. 

ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ
ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΛΟΚ
ΜΑΔΑΡΑ

Έφθασε στο λιμάνι της Νέας Υόρκης και από εκεί στο Κολοράντο, όπου δούλευε σε ανθρακωρυχεία, όπως οι περισσότεροι τότε Έλληνες. Η εργασία σ’ αυτά ητο σκληρή, αλλά πιο σκληρή η εκμετάλλευση των εταιρειών σε βάρος των. Ουσιαστικά οι εταιρείες είχαν οργανώσει τη ζωή τους κατά τρόπο φεουδαρχικό και τους εκμεταλλεύοντο ληστρικότατα. Σπίτια, καταστήματα, ταβέρνες, εκκλησίες, νερό φως τα πάντα ανήκαν στην εταιρεία που τα κοστολογούσε κατά 25 % ακριβότερα, σε σύγκριση με την ελεύθερη αγορά. Και δεν είχαν άλλη επιλογή διότι ήτο υποχρεωτικό να είναι πελάτες των ευκολιών της εταιρείας για να επιστρέφουν σ’ αυτήν το πενιχρό εισόδημα τους. Για το σκοπό αυτό δεν τους πλήρωναν  σε δολάρια αλλά σε «σκριπ».
Στους εργαζόμενους άνηκε η σκληρή  δουλειά, κάτω από τις πιο ανασφαλείς και άθλιες συνθήκες. Για να αντιληφθείτε το μέγεθος της εκμετάλλευσης ο εργαζόμενος  πλήρωνε για τροφή και ύπνο 30 δολάρια  όταν το ημερομίσθιο δεν ξεπερνούσε τα 2 δολάρια.                                               
Ο Λούης Τίκας φύσει φιλελεύθερος χαρακτήρ δεν ανέχεται τη σκληρή εκμετάλλευση και αδικία. Οργανώνει τους εργάτες του ορυχείου και μετά περιέρχεται με δικά του χρήματα τις Πολιτείες της Αμερικής για να συνεγείρει και ενώσει τους εργάτες του κλάδου του. Οι εταιρείες αφηνιάζουν με την πρωτοβουλία του ανυπότακτου Έλληνα και  καιροφυλακτούν να τον πλήξουν. Το Πάσχα του 1914  οδηγείται και ο Λούης Τίκας στο δικό του σταυρό. Οι σφαίρες της Εθνοφυλακής τον βρήκαν πάνω στο Πασχαλινό φαγοπότι, στο χορό και στο γλέντι. Τον πυροβόλησε πισώπλατα ο υπομοίραρχος Linderfeld την στιγμή που τον είχαν ακινητοποιήσει δυο  εθνοφρουροί.  Επακολουθεί σωστό μακελειό. Η Εθνοφρουρά σκοτώνει δεκάδες εργαζόμενους που διαμαρτυρήθηκαν για τη δολοφονία. Τα πτώματα των έμειναν άταφα επί τριήμερον. Η κηδεία του Τίκα μετεβλήθη σε λαϊκό προσκύνημα και διαμαρτυρία κατά της βίας και εκμετάλλευσης.
πηγή