..... που ξεφύτρωσαν στη νότια Κρήτη
Της Κατερίνας Φραγκάκη*
Με αφορμή μια διαδικτυακή συζήτηση που είχα με μια κατά τα λοιπά καλή φίλη μου διαπίστωσα κάτι που το βρήκα ιδιαίτερα στενάχωρο.
Η συζήτηση ήταν για την ξαφνική εμφάνιση ολόκληρων γερμανικών χωριών στη νότια Κρήτη, δίπλα στην Ψαρή, τον Κερατό- καμπο και το Σίβα, φαινόμενο κατά την άποψή μου ιδιαίτερα ανησυχητικό και στη “διένεξη” με τη φίλη μου για το κατά πόσον αυτό θα έπρεπε να έχει επιτραπεί ή όχι.
Δυστυχώς δεν καταλήξαμε σε κοινό σημείο επαφής δεδομένου ότι η φίλη μου, έχοντας μεταναστεύσει και ζώντας μόνιμα στην Αγγλία κι έχοντας δημιουργήσει πολυεθνική οικογένεια εκεί, είναι πολύ μακριά - γεωγραφικά και συνειδησιακά πλέον πιστεύω - από την ελληνική πραγματικότητα.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που, χωρίς να έχει τις βασικές υποδομές να συντηρήσει τους δικούς της πολίτες, τα τελευταία έτη έχει κληθεί, λόγω των καταστροφικών χειρισμών των πολιτικών της ηγεσιών, να διαχειριστεί και να επωμιστεί, τις τύχες εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών από χώρες όπως η Αλβανία, η Βουλγαρία, τα Σκόπια, η Ρωσία και προσφάτως η Κίνα, η Ινδία και το Πακιστάν. Το νεότερο φαινόμενο λοιπόν, της σωρηδόν εποίκησης μερικών από τα ομορφότερα μέρη της ιδιαίτερης πατρίδας μου και υποψιάζομαι και άλλων τόπων της Ελλάδας δεν μπορώ παρά να το καταδικάσω. Με ανησυχία. Με ένταση. Με καχυποψία για τον τρόπο και τους λόγους που γίνεται. Διότι δε μιλάμε για το χτίσιμο μιας δύο, πέντε βιλλών σε μια ευρύτερη περιοχή, μιλάμε για κανονική κατάληψη ορισμένων από τα ωραιότερα παραλια από ορδές Γερμανών.
Αλλο ένα πλήγμα το θεωρώ εγώ αυτό για τη χώρα μου. Με ποιό τρόπο και βάσει ποιων πολιτικών χειρισμών έγινε αποδεκτό κάτι τέτοιο; Τόσο πια εξώφθαλμα ξεπουλάμε τη χώρα μας; Εμείς οι πάλαι ποτέ σοφοί, οι ......