1970 Μονοπώλιον, ένα μαγαζί που δεν ήταν στην Σκαλίδη αλλά στον παράλληλο της Περίδου απο την κάτω μεριά. Αλάτι-πετρελαιο-σπίρτα-τράπουλες, οινόπνευμα τα γνωστά προϊόντα που πουλούσε το κρατικό μαγαζί και όλα με την ταινιούλα που δήλωνε οτι είναι νόμιμα και έχει πληρωθεί ο φόρος...(κάτι τέτοιο έπρεπε να κάνουμε και τώρα)
Κάθε τόσο το φορτηγό έφερνε την πραμάτεια του απο τις κρατικές αποθήκες των Χανίων και το σωματείο των φορτοεκφορτωτών την ξεφόρτωνε. Ως το 1984 περίπου που ήταν ανοικτό υπεύθυνος ο Θεοδωράκης Γιώργος.Δίπλα ακριβώς ήταν το μηχανουργείο σιδεροκατασκευών, έτσι λέει η ταμπέλα στην μέση των δυο μαγαζιών, του Σταύρου Λακιωτάκη με τους τόρνους του. Ότι σιδερένιο εξάρτημα πάθαινε φθορά και ήθελε αντικατάσταση, ειδικά στις μηχανές και στα εξαρτήματα των καϊκιών, ο καλύτερος μάστορας ο κυρ Σταύρος. Ίσως μαζί με τον Φραγγεδόγιαννη και οι μόνοι που δούλευαν την οξυγονοκόλληση στην πόλη της Κισάμου με την ασετιλίνη να αποτελεί πόθο όλων μας τότε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου