Του Γιώργου Παπακωνσταντή
Τις τελευταίες ημέρες παρατηρούμε άλλο ένα θέατρο του παραλόγου να συμβαίνει στην Ελληνική Επικράτεια. Ο τίτλος είναι «Τοπική Αυτοδιοίκηση» και άνετα θα μπορούσε να είναι και το πιο σύντομο ανέκδοτο.
Με το νόμο για τη συνένωση των Καποδιστριακών δήμων σε μεγαλύτερες ενότητες, τον περιβόητο «Καλλικράτη», υπήρχε η ελπίδα, ότι κάτι θα άλλαζε στον τρόπο λειτουργίας των δημοτικών αρχών. Στόχος ήταν προφανώς ο εξορθολογισμός της λειτουργίας των υπηρεσιών, οι οικονομίες κλίμακας, η βελτίωση της αποτελεσματικότητας, ο εκσυγχρονισμός και η βελτίωση των υπηρεσιών προς τους πολίτες. Όλα αυτά ως στόχοι είναι απολύτως σωστά και κατανοητά. Όμως δεν αρκεί να θέτεις στόχους για να τους πετυχαίνεις. Πρέπει και να κάνεις συγκεκριμένες ενέργειες προς αυτή την κατεύθυνση και, κυρίως να πείθεις γι αυτό.
Δυστυχώς, με αφορμή τα συμπτώματα της οικονομικής κρίσης, φαίνονται περισσότερο από ποτέ οι αιτίες και τα συμπτώματα της γενικότερης παθογένειας της Ελληνικής Κοινωνίας και βέβαια ........
