ΠΩΣ ΣΤΕΓΑΣΤΗΚΕ Η ΜΕΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ (ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ) ΣΤΗΝ ΚΙΣΑΜΟ

Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
Η σημερινή γραφή αναφέρεται στην πορεία που ακολούθησε η σχολική στέγη για τα Γυμνάσια και Λύκεια της πόλης της Κισάμου .
Είναι γνωστό ότι το Γυμνάσιο Καστελίου Κισάμου άρχισε να κτίζεται το 1924 επί επισκόπου Ανθίμου Λελεδάκη, ο οποίος εμπνέεται και την δημιουργία του, και πρωτοστατεί στην ανοικοδόμηση του με πρόεδρο της επιτροπής που ορίζει τον εξαίρετο αρχιμανδρίτη π. Θεοδόσιο Λουκογιαννάκη. Να σημειωθεί ότι έμπνευση του ίδιου επισκόπου ήταν και η ανοικοδόμηση της Μονής Παρθενώνος ενωρίτερα, όπου λειτούργησε παρθεναγωγείο για τη μόρφωση των κοριτσιών. Με την ευκαιρία να αναφερθεί, ότι για τον μακαριστό αυτό επίσκοπο, που έπαιξε αυτό το ρόλο στην εκπαίδευση, κανένας δρόμος μέχρι σήμερα στην πόλη μας δεν έχει ονομαστεί με το  όνομα του. Ανοικοδομήθηκε σε οικόπεδο που προσεφέρθη από πολίτη του τότε Καστελίου. Το κτίριο του Γυμνασίου παρέμεινε ημιτελές .Ολοκληρώθηκε αυτό που είναι μέχρι σήμερα σε σχήμα Π με περιστύλιο στα νότια και εσωτερική αυλή.
Το υπόλοιπο ημιτελές επεκτεινόταν νότια και μαζί με το βόρειο τμήμα σχημάτιζε τετράγωνο, αφήνοντας στη μέση την αυλή. Αυτό το μισοτελειωμένο, κτισμένο με τσιμεντόλιθους, μεσοχωρισμένο σε αίθουσες, χωρίς σοβά γκρεμίστηκε γύρω στις αρχές του 60, για να μεγαλώσει η νότια αυλή. Δεν ξέρω μήπως κάθε φορά που κατεδαφίζομε θα πρέπει να κάνομε και δεύτερες σκέψεις.
Όλοι οι μιας κάποιας ηλικίας θα θυμόμαστε την βόρεια αυλή με τους πελώριους ευκαλύπτους πριν να περάσει ο καινούριος δρόμο , ο επονομαζόμενος «λεωφόρος».
Δυτικά υπήρχε το Γυμναστήριο ανοικτό μόνο προς την ανατολή ένα μεγάλο μακρινάρι με αποδυτήρια στην νότια και βόρεια πλευρά. Ευκαιριακά αναφέρω ότι μέχρι και το 1975 το γυμναστήριο ήταν χρήσιμο και σαν γυμναστήριο, και εξετάσεις έγραφαν τάξεις πολυπληθείς μέσα, και εκδηλώσεις γινόταν εκεί. Κάποια στιγμή κρίθηκε ακατάλληλο, ετοιμόρροπο, κλείστηκε, αχρηστεύθηκε. Ωστόσο ούτε, κατέρρευσε, ούτε γκρεμίστηκε, ζει και βασιλεύει, απλά κανείς δεν ασχολήθηκε ούτε πρόταση έγινε για επέμβαση και αξιοποίηση του. Ένας εξαιρετικός χώρος μέσα στην πόλη που μπορούσε πολλά να προσφέρει με ανάλογη σοβαρή επέμβαση.
Σε αυτό το Γυμνάσιο πέρασαν και μορφώθηκαν γενιές και γενιές. Δίδαξαν εκατοντάδες καθηγητές. Με πολλές προσπάθειες το συντήρησαν οι κατά καιρούς Γυμνασιάρχες, συνήθως επαιτώντας από την πολιτεία. Εδώ έφταναν τα παιδιά με τα πόδια από τα πιο κοντινά χωριά και τα πιο μακρινά που νοίκιαζαν μια κάμερα, στο Καστέλλι, για να συνεχίσουν η μόρφωση τους μετά το Δημοτικό. Όταν ο μακαριστός Ειρηναίος έφτιαξε τα οικοτροφεία ο αριθμός των μαθητών μεγάλωσε με τα παιδιά που έφτασαν και από χωριά του Σελίνου.Το Γυμνάσιο, οκτατάξιο, εξατάξιο, αργότερα συνεχώς, μεγάλωνε σε μαθητές.
Το 1963 με τη μεταρρύθμιση του Γ. Παπανδρέου η Μέση Εκπαίδευση χωρίζεται σε τριτάξιο Γυμνάσιο και τριτάξιο Λύκειο. Και τα δύο σχολείο στεγάζονται στο ίδιο κτίριο. Ωστόσο τη δεκαετία του 70 με παραχώρηση οικοπέδου από την εκκλησία, στην τοποθεσία, Άγιος Αντώνιος μετά την Καμάρα οικοδομείται νέο κτήριο από τον Ο.Σ.Κ., όπου προορίζεται για τις Τεχνικές Σχολές που στεγάζονται και λειτουργούν στη Μητρόπολη αφού ο κύριος εμπνευστής της τεχνικής εκπαίδευσης στην Κίσαμο ήταν ο Επίσκοπος Ειρηναίος. Αυτός την εμπνεύστηκε, αυτός τη στέγασε στο χώρο της Μητρόπολης, μαζί με οικοτροφεία. Σήμερα ελάχιστοι από αυτούς τους χώρους λειτουργούν. Τώρα πλέον οι τεχνικές σχολές γίνονται δημόσιες και η Τεχνική Εκπαίδευση εξελίσσεται. Το κτίριο αυτό σύγχρονο στεγάζει το σχολείο που κατά καιρούς μετονομάζεται με βάση τις μεταβολές στην εκπαίδευση σε Τεχνικό Λύκειο, όπου περιλαμβάνεται και τεχνική σχολή  Τ.Ε.Σ, επαγγελματικό Λύκειο, ΕΠΑΛ.

Τώρα πλέον πέρα των καθηγητών τεχνικών ειδικοτήτων, διορίζονται  καθηγητές όλων των ειδικοτήτων της μέσης εκπαίδευσης. Ο Μαθητής μετά το Γυμνάσιο μπορεί να ακολουθήσει ή το επαγγελματικό  Λύκειο ή το Γενικό Λύκειο όπως λέγονται. Τα σχολεία σιγά –σιγά εξελίσσονται σε ισότιμα, τουλάχιστον θεωρητικά, με το πλεονέκτημα των Επαγγελματικών να δίδουν και μια ειδικότητα.
Την ίδια δεκαετία στη θέση Γλυκορίζια ...

........νότια της πόλης, στις υπώρειες της Κουνουπίτσας, έχει αρχίσει η ανοικοδόμηση ενός νέου κτιρίου με προορισμό τη στέγαση του Λυκείου, του οποίου η αποπεράτωση χρονίζει.
Στην αρχή της δεκαετίας του 80 και με ό,τι μεταβολές φέρνει στην εκπαίδευση η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου, η  Κίσαμος έχει ένα Γυμνάσιο με περίπου τετρακόσιους μαθητές και ένα Λύκειο με περίπου τριακόσιους. Όλοι αυτοί συστεγαζόμαστε στο παλιό κτίριο του γυμνασίου το οποίο τώρα και χρόνια λειτουργεί με παραρτήματα με έξι περίπου αίθουσες επιπλέον, που ενοικιάζονται σε πλησίον καταστήματα και άλλα οικήματα.
Αρχές του 80 τίθεται επιτακτική η ανάγκη για δεύτερο γυμνάσιο, το οποίο και ιδρύεται αλλά παραμένει στο ίδιο κτίριο όπου η κατάσταση γίνεται ασφυκτική.
Την ίδια χρονιά  δημιουργείται από την πολιτεία το Μεταλυκεικό Τμήμα, ένα είδος φροντιστηρίου για τους μαθητές που θέλουν να δώσουν εξετάσεις στο πανεπιστήμιο. Είναι ένα αυτοδύναμο σχολείο με δικό του διευθυντή και καθηγητές που προσλαμβάνονται από την Διεύθυνση Εκπαίδευσης. Ο τότε διευθυντής Γ. Π. αναζητά αίθουσες για τη στέγαση του Μεταλυκειακού και καταφεύγει στο τεχνικό Λύκειο όπου  με σύμφωνη γνώμη του Διευθυντή Γ.Σ. παραχωρούνται δύο αίθουσες. Εκεί διαπιστώνεται  ότι υπάρχουν αίθουσες διαθέσιμες που θα μπορούσε να μεταφερθεί ένα σχολείο και να αποσυμφορηθεί το παλαιό κτίριο του Γυμνασίου. Ο Διευθυντής του Τεχνικού Λυκείου Γ.Σ. με προθυμία συμφωνεί και η ιδέα πρόταση συζητείται σοβαρά.
Κατόπιν πολλών συζητήσεων και συνεννοήσεων των παραγόντων της εκπαίδευσης και των γονέων συμφωνείται η μεταφορά. Από το Τεχνικό Λύκειο παραχωρείται ένας όροφος ολόκληρος για  ένα σχολείο.Στο ερώτημα ποιοι θα μεταφερθούν, πρυτάνευσε η λογική για τη μεταφορά του Λυκείου, με την αιτιολογία ότι τα παιδιά είναι της αυτής ηλικίας και θα παρακολουθούν τελειώνοντας το Γυμνάσιο, ανάλογα με τα ενδιαφέροντα τους, όχι λόγω διαφοράς μυαλού, οι μεν τεχνική εκπαίδευση, οι δε το Γενικό Λύκειο,
Έτσι όταν ολοκληρώθηκε το σχολείο στα Γλυκορίζια φυσικό ήταν  να μεταφερθεί εκεί το Δεύτερο Γυμνάσιο. Για μια εικοσαετία διδάξαμε στο Λύκειο και συνυπήρξαμε με τα γνωστά προβλήματα, με καλή  θέληση, όχι αξεπέραστα. Είναι γεγονός ότι η Τεχνική εκπαίδευση, πάντα αντιμετώπιζε προβλήματα, γιατί συνήθως ήταν υποστελεχωμένη, ήταν πολυπληθέστερη, απαιτούσε περισσότερα λειτουργικά έξοδα και δυστυχώς ανόητα υποτιμημένη, πολλές φορές, μια εκπαίδευση που όπως απόδειξαν και οι σημερινές συνθήκες έπρεπε να έχει την πρώτη μέριμνα του κράτους και κυρίως τη σύνδεση με την παραγωγή. Επίσης να σημειωθεί ότι την ίδια περίοδο  ιδρύονται τα πολυκλαδικά  Λύκεια, πρωτοποριακά, βέβαια αλλά δεν κατάφεραν όσα οι εμπνευστές τους οραματίστηκαν. Ωστόσο τα δύο Λύκεια στον τόπο μας θα μπορούσαν κάποτε να είχαν εξελιχθεί σε πολυκλαδικό.
Τώρα και κάποια χρόνια γίνεται μια χλιαρή συζήτηση, χωρίς συγκεκριμένες προτάσεις για νέα σχολική στέγη Λυκείου, που η υλοποίηση απομακρύνεται.    
Εφικτό θεωρείται όμως η ανακαίνιση, ανάπλαση του παλαιού συγκροτήματος.
Θα μπορούσε να συσταθεί επιτροπή επίσημη από διευθυντές και εκπαιδευτικούς των δύο Λυκείων και την πολιτεία  με συγκεκριμένες προτάσεις για εκπόνηση μελέτης ανάπλασης, ανακαίνισης του υπάρχοντος χώρου των δύο συγγενών σχολείων.
Από όσα γνωρίζομε από την εμπειρία διδασκαλίας είκοσι και πλέον χρόνων στον παραπάνω χώρο, το κτίριο αυτό κατασκευάσθηκε από τον Ο.Σ.Κ. από κατασκευαστική εταιρεία της τότε εποχής, που με περίπου το ίδιο σχέδιο, με τα ίδια υλικά κατασκεύασε σχολεία σε όλη  την Ελλάδα και όσο το δυνατόν με μικρότερο κόστος. Αγνοώντας το περιβάλλον, την παραδοσιακή αρχιτεκτονική ενός τόπου,άφησε μια γενιά σχολείων  όχι τόσο όμορφα. Με πολλές ελλείψεις και παραλείψεις .(π.χ.το γυμναστήριο πάντα πλημμύριζε το χειμώνα). Η τσιμεντένια αυλή ακατάλληλη για γυμναστική και παιχνίδι. Χωρίς χώρο για ένα πράσινο δέντρο, έτσι ώστε τα παιδιά να τσουρουφλίζονται το παρατεταμένο καλοκαίρι. Σήμερα λοιπόν θα μπορούσαν με μια σοβαρή μελέτη και αίθουσες να κατασκευαστούν καινούριες και ανελκυστήρες να μπουν αναγκαίοι για κτίρια με τόσες σκάλες (πάντα είχαμε πρόβλημα με ατυχήματα παιδιών στα πόδια), να διαμορφωθεί η αυλή και να δεντροφυτευτεί η αυλή. Τέλος να παραδοθεί επίσημα από την κατασκευαστική εταιρεία αλλά και να παραλειφθεί από την πολιτεία. (Πράγμα που δεν έχει συμβεί λέγεται ποτέ..... για το αντίστοιχο κτίριο .)
Κατά καιρούς κάποιοι ερχόταν έλεγαν δεν έχει πρόβλημα, κάτι έβαφαν, κάτι έξυναν και τα χρόνια περνούσαν. Οι φιλότιμες προσπάθειες των κατά καιρούς διευθυντών διέσωζαν την αξιοπρέπεια του κτιρίου. Ας γίνει λοιπόν μια σωστή δουλειά στο υπάρχον, τώρα. Άλλωστε παρόμοια πρόταση είχε διατυπωθεί  σε ανάρτηση από εκπαιδευτικό του τεχνικού λυκείου και πρώην δημοτικού συμβούλου.
Η Τεχνολογία σήμερα μπορεί να κάνει κάθε είδους βελτιώσεις.