ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

του Βασίλη Κασιμάτη


Πρόταση: Αλλαγή του πολιτεύματος από Προεδρευόμενη Δημοκρατία σε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία;
Έφτασε ο κόμπος στο χτένι ...
Το άνοιγμα του φακέλου που αποτελεί ταμπού για ... πολλούς!
                 
Τα τελευταία 2,5 χρόνια έστειλαν την Ελλάδα πίσω στον Μεσαίωνα. Ουδέν κακόν αμιγές καλού, όμως. Η διδαχή προκύπτει απλόχερα φθάνει να τραβήξουμε την ... κουρτίνα, για να δούμε ότι γεννάται μια νέα τάξη πραγμάτων. Ας ασχοληθούμε λοιπόν με τα ταμπού μας, μπας και κάπου εκεί κρύβονται αλήθειες.
Από το περασμένο Νοέμβριο όταν «έπεσε» η κυβέρνηση Παπανδρέου και ανέλαβε η κατά τα άλλα εντολοδόχος κυβέρνηση Παπαδήμου, πολλά έγιναν στο τόπο και ακόμα περισσότερα είδαν ξαφνικά το φώς της δημοσιότητας. Τίποτα όμως δεν έγινε προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης, της ευημερίας, τίποτα και προς την αναζήτηση λύσεων και προτάσεων για την τελική διέξοδο της χώρας από τον οικονομικό βούρκο που τα αλλότρια συμφέροντα, μεθοδευμένα μας βούτηξαν.  
Αυτό που πραγματικά έγινε και εξακολουθεί να συμβαίνει είναι η βύθιση της Ελλάδας σε ολοένα και περισσότερα χρέη έως ότου μονάχοι μας έρθουμε και πούμε ... «ελάτε και πάρτε ότι βρείτε, εμείς φεύγουμε». Μα ήδη οι Έλληνες άρχισαν να φεύγουν και ήδη ζούμε το 2ο μεταναστευτικό έπειτα από την δεκαετία του΄50.
Είδαμε προ ημερών πρωτοκλασάτα στελέχη της πρώην αλλά και της νυν κυβέρνησης (Μιχ. Χρυσοχοϊδης, Λούκα Κατσέλη) να παραδέχονται ευθαρσώς ότι δεν είχαν διαβάσει το Μνημόνιο, όμως το υπέγραψαν, γιατί έτσι τους είπαν να κάνουν! Πολλές οι αναφορές τις τελευταίες εβδομάδες από πολιτικούς που παραδέχονται ότι η κυβερνητική πρακτική από το 2009 και τούδε ήταν ένα μεγάλο λάθος. 
Τα λάθη επιτρέπονται όταν γίνονται από παιδιά. Όταν όμως αυτά γίνονται από πολιτικούς εις βάρος μιας ολόκληρης χώρας τότε τι; 
Δεν έχει προβλέψει ο Έλληνας νομοθέτης κάτι σχετικό πλην της βουλευτικής ασυλίας; 
Δηλαδή, «συγγνώμη λάθος και πάω σπίτι μου» ή ακόμα χειρότερα ... «διεκδικώ εκ νέου μια καρέκλα στην αρχηγεία του ΠΑΣΟΚ ή μια κοινοβουλευτική έδρα της χώρας»; 
Και αυτά την ώρα που από τα Ευρωπαϊκά σαλόνια ακούμε διαρκώς ότι από τη μια είμαστε σε τροχιά εξυγίανσης και από την άλλη (Μέρκελ) δεν πρόκειται να σηκώσουμε ποτέ κεφάλι, ενώ ταυτόχρονα οι οικονομικοί και κοινωνικοί εκβιασμοί διογκώνονται σε αλύτρωτο σημείο.
η συνέχεια ΕΔΩ