Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ

Συνέχεια VΙ

Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη

Η ΓΥΝΑΙΚΑ
*************
Εξαιρετική θέση μέσα στην  κοσμοθεωρία του ποιμενάρχη κατέχει η γυναίκα. Η μάνα η λάλη –γιαγιά, η σύζυγος, η αδερφη, η αρχόντισσα, η καπετάνισσα, η δασκάλα, η αιώνια γυναίκα, η καθαγιασμένη με την κυοφορία και τη γέννηση του Σωτήρα των ανθρώπων. «Ο Αδάμ υπογραμμίζει ο Δεσπότης είναι πήλινος, μα η Εύα είναι από καλύτερο υλικό και δε φτιάχτηκε ούτε από το κεφάλι, ούτε από τα πόδια του Αδάμ., μα από την πλευρά. Και ερμηνεύει: Πρώτος συμβολισμός ισότητας των δύο φύλων, για να φτάσομε στο καινόν του αποστόλου Παύλου «Ουκ ένι άρσεν ή θήλυ». Αλλού πάλι με το σχετικό του χιούμορ δίδει στη γυναίκα όλες τις  δικαιοδοσίες, καθώς βάζει  κεφαλή του νοικοκυριού τον άνδρα,,αλλά λαιμό τη γυναίκα που τον κατευθύνει κατά πως εκείνη θέλει .Ωστόσο κάτι λείπει από τη γυναίκα  που το συμπληρώνει ο άνδρας και κάτι από τον άνδρα που το συμπληρώνει  η γυναίκα. Ο άνδρας έχει τόλμη  η γυναίκα υπομονή, ο άνδρας ιπποτισμό, η γυναίκα αφοσίωση Η γυναίκα είναι καμωμένη να μεγαλουργεί μέσα  στην αγάπη και κάθε έργο  και ανέβασμα της πρέπει να ξεκινά από αυτή την ιδιορρυθμία της. Κάθε χειραφέτηση που  παραστρατίζει από αυτή εκφυλίζει την γυναίκα και την υποβαθμίζει "Γυναίκες ό,τι και αν γίνετε, όπου και αν φτάσετε, μείνετε πάντα γυναίκες", υπενθυμίζει. Δεν κρύβει όμως την ανησυχία του ότι ο φεμινισμός μπορεί να δίνει στη γυναίκα το δικαίωμα να γίνεται υπουργός, δικαστής, χωροφύλακας, η ανθρωπότητα όμως χάνει την ιερότητα της οικογενειακής εστίας που υπήρξε ο υγιέστερος θεσμός των ανθρωπίνων πολιτισμών. Και τη ζημιά αυτή την πληρώνομε ήδη και θα την πληρώσει ακόμη το ανθρώπινο γένος, μέχρι να χρειαστεί ξανά να αναφωνήσει το «χαίρε η ανόρθωσις των ανθρώπων, χαίρε η κατάπτωσις των δαιμόνων». Ρητή είναι η εντολή του Δεσπότη ότι ένας  χριστιανός άντρας δε θα καταδεχτεί ποτέ να ταπεινώσει το πλάσμα του θεού που λέγεται γυναίκα, όποιες περιστάσεις και αν τη ρίξουν στα χέρια του.
Ο ΓΑΜΟΣ
************
Τις όμορφες και γόνιμες αντιθέσεις ανάμεσα στα φύλα έρχεται να συνθέσει ο χριστιανικός γάμος σε μια μεγαλειώδη συνύπαρξη που λέγεται ανδρόγυνο και που θα καλύψει τη μονομέρεια κάθε φύλου.
Βέβαια ο άνθρωπος έχει κάτι από εκείνη την απόλυτη μοναξιά του θεού, λέει ο Κiergegaard  και έρχονται στιγμές που καμιά συντροφιά και κανείς δεσμός δε γεμίζει το κενό της ψυχής του, μα ο αληθινός γάμος μπορεί να σταθεί η καλύτερη συντροφιά και παρηγοριά πάνω σε αυτόν τον κόσμο που τον βαραίνει η ατέλεια και η σχετικότητα. Στον αληθινό γάμο δεν υπάρχει ανώτερος και κατώτερος, γιατί όλα τα  εξισώνει η αγάπη. Ο χριστιανικός γάμος δεν είναι συνεταιρισμός κεφαλαίου ή τίτλων σπουδών, ή παιδιών που ο καθένας ζητά απ αυτόν ανάλογα με το κεφάλαιο που κατέθεσε. Ο γάμος είναι δεσμός μυστικός ψυχών και σωμάτων, ελεύθερη ένωση καρδιών και θελήσεων. Αλήθεια ακούστε με πόση στοργή και τρυφερότητα συμβουλεύει τα ανδρόγυνα στο βιβλίο του «Προς ένα χριστιανικό γάμο»:
Αγαπητά μου ανδρόγυνα καλλιεργείτε και ομορφαίνετε αδιάκοπα την αγάπη, την  ομόνοια, την αφοσίωση. Όσα βάσανα και αν έχετε, όσα πλούτη και αν κυνηγάτε, ξεμοναχιάζετε μερικές στιγμές την εβδομάδα ή έστω το μήνα και θυμηθείτε το γάμο σας, τους όρκους σας. Ξεχωρίσετε τη μέρα του γάμου σας να τη γιορτάζετε. Κι όταν έρχεται η πικρία και οι παρεξηγήσεις, μη κρύβεστε, ή κακιώνετε μουτρώνοντας. Μιλάτε μεταξύ σας, συγχωράτε, αγαπάτε. Είναι κρίμα να μπορεί ο άνθρωπος να μπαλώνει τα ρούχα του, να κολλά τα σιδερικά του και να μην ξανανιώνει την αγάπη του.