Ο ΔΙΠΛΑΝΟΣ ΜΑΣ

Έρχονται μέρες γιορτινές και λίγο πολύ όλοι ετοιμαζόμαστε να περάσουμε αυτές τις μέρες με τους αγαπημένους μας, τους δικούς μας ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας και φυσικά  όσο καλύτερα μπορούμε. Βέβαια αυτή είναι  η καλή  πλευρά του νομίσματος, η γνωστή, η θεωρούμενη ως φυσιολογική, η παραδοσιακή, όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά, αυτών που όχι μόνο δεν μπορούν να κάνουν χαρούμενες γιορτές αξιοπρεπώς, αλλά ούτε περνάει από το μυαλό τους ακόμα και η λέξη γιορτή;  Είναι όλοι αυτοί που η κάθε μέρα που ξημερώνει είναι ίδια, νοιώθουν την αμφιβολία, τις αντιξοότητες, στερούνται την ζεστασιά, την θαλπωρή, το χαμόγελο, ένα πλούσιο πιάτο, αναζητούν ένα ζεστό ζευγάρι κάλτσες, είναι αυτοί οι ανώνυμοι διπλανοί μας, οι  κοινωνικά αποκλεισμένοι για χίλιους - δύο λόγους, οι μαύροι, οι άσπροι, οι κίτρινοι, οι μελαψοί.
Είμαι σίγουρος πως τους περισσότερους από εμάς μας αγγίζει αυτό το θέμα και πως θα θέλαμε να κάνουμε κάτι γι' αυτό, όσο σκληροί κι αν είμαστε πολλές φορές προς αυτούς. Είτε όμως είμαστε πολύ  απασχολημένοι για να το σκεφτούμε πιο ολοκληρωμένα και να πράξουμε ανάλογα είτε το αφήνουμε ως είθισται για την εκκλησία. Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχει και αυτή.
Στις μέρες των Χριστουγέννων συνηθίζουμε να ψωνίζουμε δώρα για εμάς και τους δικούς μας. Ο καθένας από εμάς αποκτά καινούρια ρούχα, παπούτσια, και βέβαια πάμπολλα  άχρηστα πράγματα. Τα παλιά άραγε τι τα κάνουμε;  Ντουλάπι, πατάρι, και τέλος σε μια υπαίθρια χωματερή!!!!
Υπάρχουν όμως άνθρωποι για τους οποίους ένα μεταχειρισμένο παλτό, μια χιλιοφορεμένη μπλούζα, ένα ζευγάρι φθαρμένα παπούτσια είναι πολύτιμος θησαυρός. Γιατί να καταλήξουν λοιπόν  στα σκουπίδια; Μπορούν λοιπόν να καταλήξουν σε κάποια φιλόπτωχη οικογένεια, σε κάποιο ορφανοτροφείο ή ας τα δώσουμε απ’ ευθείας σε κάποιους που είναι δίπλα μας ξυπόλητοι, φτωχοί, κουρελιασμένοι, και τους ξέρουμε.

Μια πράξη μικρή με μεγάλη σημασία, εξάλλου οι περισσότεροι το χρωστάμε στον εαυτό μας και πάνω από όλα στο Θεό, που δεν μας έχει στερήσει την δυνατότητα να περνούμε υπέροχα και όμορφα τις γιορτές μας, που οι άνθρωποι που αγαπάμε είναι δίπλα μας και θέλουμε να περνούν όμορφα όπως θέλουν και αυτοί  για μας.
Αυτές τις γιορτές θα τις περάσουμε πολύ καλύτερα αν νιώσουμε ότι κάναμε έστω κι έναν άνθρωπο να χαμογελάσει, ας δώσουμε κάτι λοιπόν στον «αλλόδοξο», στον «άτυχο» για μένα, κάτι που δεν το στερούμεθα. Δεν φτάνουν τα λόγια να γεμίσουν ένα  άδειο στομάχι ούτε μια χαρτόκουτα να καλύψει το κρύο της μοναξιάς.Αξίζει να δώσουμε το μήνυμα πως ακόμα και αν δεν νοιάζεται η Ελληνική πολιτεία, εμείς δεν χάσαμε τον ανθρωπισμό μας.
Αν και οι υποχρεώσεις αυξάνονται, μπορούμε ωστόσο με ελάχιστο κόπο να προσφέρουμε λίγη χαρά και σε άλλους. Μπορούμε και από μόνοι μας, δεν είναι ανάγκη να δώσουμε σε οργανισμούς που τόσο πολύ έχουν αμφισβητηθεί τελευταία για το αν και κατά πόσο η βοήθεια φτάνει εκεί που πρέπει. Μόνοι μας αθόρυβα και απλά.