Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ RASKOLNICK

              ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ
Κακά τα ψέματα: καλό μήνα δεν μπορείς να τον πεις, γιατί δεν ξεκίνησε καθόλου καλά, με τις "αγορές" ποτισμένες με ηρεμιστικά, χωρίς να έχουν την παραμικρή διάθεση να χορέψουν πεντοζάλη, όπως πολλοί ελπίζαμε και περιμέναμε.
Τι θα γινόταν όμως αν η επόμενη Δευτέρα μας ξημέρωνε με ένα βροντερό, με ένα παρανοϊκό, αν θέλεις να το πούμε έτσι, "ΟΧΙ"? 
Τι θα γινόταν, άραγε, αν για πρώτη φορά στην ιστορία μας, αντί για να διχαστούμε πάλι σε βασιλικούς και βενιζελικούς ή σε εθνικόφρονες και σε "μιάσματα" κι αντί να γίνομε πάλι αδερφοφάδες σαν τους παππούδες μας, ενώναμε τα χέρια? Τι θα γινόταν αν αντί να προκαλέσουμε, πάλι διχασμένοι κατά που ταιριάζει στο αίμα μας, καμιάν ανεπανόρθωτη εθνική καταστροφή, αντίθετα ενωνόμασταν κάτω από ένα κοινό όνειρο? Έστω, ένα όνειρο τρελό, ένα όνειρο απατηλό, που λέει κι εκείνο το παλιό το τραγουδάκι… 
Θυμήθηκα με την αφορμή, ένα κείμενο που είχα γράψει κάποτε με τίτλο "Τα Σαΐνια και οι Ηλίθιοι". Μιλούσα για τα σαΐνια, για όλους....
.... αυτούς τους ευέλικτους παρατρεχάμενους∙ αυτούς που έχτισαν τις καριέρες τους ακροπατώντας στους υπόγειους διαδρόμους της διαφθοράς και της διαπλοκής, εκεί που ευδοκιμούσαν πάντα τα άνθη του κακού∙ αυτούς τους λίγους που πάντα εκμεταλλεύονταν το διχασμό μας για να ζουν εις βάρος μας, ντροπιάζοντας τη ράτσα μας… 
Τι θα γινόταν αν αυτήν τη φορά απομονώναμε στη γωνία αυτά τα σαΐνια κι αν όλοι εμείς, οι πολλοί ηλίθιοι, γινόμασταν ξαφνικά και ως δια μαγείας μια φωνή και μια γροθιά, δίνοντας σαν απάντηση ένα συντριπτικό "ΟΧΙ"?
Ναι, ρωτώ τι θα γινόταν αν σ’ αυτόν τον αγώνα του Δαβίδ με τον Γολιάθ της παραπληροφόρησης και με το πιστόλι των κλειστών τραπεζών στον κρόταφο, αποφασίζαμε, παρόλα αυτά, να πούμε "ΟΧΙ"!
"ΟΧΙ", στο κουρέλιασμα της χάρτας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
"ΟΧΙ", στην αβελτηρία του ευρωιερατείου
"ΟΧΙ", στην πενταετή απάτη των "σωτήρων", ντόπιων και ξένων
"ΟΧΙ", στην εθελοτυφλία των "θεσμών"
"ΟΧΙ", στην καταπάτηση του ευρωπαϊκού κεκτημένου
"ΟΧΙ", στη μικρόνοια των λογιστών
"ΟΧΙ", κυρίως, στους ντόπιους γκρίζους λύκους που στην αναμπουμπούλα χαίρονται κι ουρλιάζουν από τις τηλεοράσεις μας την ελπίδα τους στην έλευση του χάους, που νομίζουν ότι θα τους ξελασπώσει από τις ανυπολόγιστες ευθύνες τους για την κατάντια αυτού του τόπου.
Τι θα γινόταν? Μπορεί και τίποτα, αλλά μπορεί, ενωμένοι,  να πετυχαίναμε και πολλά! Ίσως τελικά να πετυχαίναμε να κάνομε τα παχύδερμα των αγορών να χορέψουν εκείνον τον πεντοζάλη! 
Ψήφισε "ΝΑΙ", σου λένε. Σκύψε το κεφάλι, σου λένε. Καλύτερα πέσε στα τέσσερα, όπως έλεγε κι εκείνο το θρασίμι που απολύσαμε τον περασμένο Γενάρη και που επιμένει να μολύνει με την κινδυνολογία του τον αέρα που αναπνέουμε! Στα τέσσερα, για ν’ ανοίξουν πάλι οι  τράπεζες και να ξαναγυρίσει η ζωή σου στην κανονικότητα!
Την κανονικότητα της ανεργίας, την κανονικότητα της επισφάλειας, την κανονικότητα της ζημιάς που έχουν προκαλέσει οι ανόητοι και ανήθικοι πειραματισμοί της ευρωπαϊκής ηγεμονίας και των ανεκδιήγητων ντόπιων υποτακτικών της, που μέχρι προχθές μας μαστίγωναν ανελέητα, βαφτίζοντας “success story”, αυτό το ανυπόφορο μαρτύριο στο οποίο έχουν υποβάλει την κοινωνία μας.
Ξεχνάς?
Αυτοί είναι το "ΝΑΙ" και αυτούς θα στηρίξεις, σημειώνοντας το τετραγωνάκι με το "ΝΑΙ" στο ψηφοδέλτιο που θα ρίξεις στην κάλπη της ερχόμενης Κυριακής. Έχεις καμιά αμφιβολία γι’ αυτό? Δεν έχεις, το ξέρεις και το ξέρω. 
Το μόνο που έχουμε να φοβηθούμε είναι ο φόβος μας, το ξέρεις και το ξέρω… Γι' αυτό μας βομβαρδίζουν με φόβο. Με ψεύτικο φόβο! Επειδή είναι σεσημασμένοι ψεύτες, το ξέρεις και το ξέρω...
Που ξέρεις, αν ενώσουμε τα χέρια μας όλοι εμείς οι ηλίθιοι, μπορεί τα φαινόμενα να απατούν και να αποδειχτεί ένας καλός Ιούλιος. Καλό μήνα, λοιπόν…