ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΡΟΥΣΦΕΤΙΑ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ

ΠΡΙΝ

 Το 1903 με Νόμο της Κρητικής Πολιτείας παραχωρήθηκαν οι βενετσιάνικες οχυρώσεις των Χανιών στο Δήμο για κατεδάφιση και αξιοποίηση του ελεύθερου χώρου που θα προέκυπτε. Στα χρόνια που ακολούθησαν, άλλα τμήματα κατεδαφίστηκαν, άλλα καταχώθηκαν, άλλα βρέθηκαν με μυστηριώδη τρόπο στα χέρια ιδιωτών και ανοικοδομήθηκαν, χωρίς ποτέ να αλλάξει το ιδιοκτησιακό καθεστώς (δημόσια-δημοτική ιδιοκτησία), που δε μπορούσε να αλλάξει. Πως έγινε αυτό; Αξίζει τον κόπο να το ψάξει κανείς για να βρει με ποιο τρόπο τα πάντα γίνονται στην Ελλάδα. Η πιο πρόσφατη και πιο χαρακτηριστική περίπτωση ήταν τα αναχώματα, που μέχρι πριν μερικές δεκαετίες παράγοντες του Δήμου τα παραχωρούσαν για να φυτέψουν κάποιοι φτωχοί, ή "φτωχοί", κήπους. Αυτοί φύτευαν αυθαίρετα σπίτια, χωρίς κανείς άλλος εκτός από την Αρχαιολογική Υπηρεσία να αντιδρά.

ΜΕΤΑ

 Όταν κάποτε η υπόθεση είχε παραγίνει, αποφασίστηκε να κτιστούν από το κράτος διαμερίσματα για να μεταστεγαστούν οι "τρωγλοδύτες", όπως τους έλεγαν. Ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς βρέθηκε με διαμέρισμα, χωρίς να παραδώσει και το δημοτικό ακίνητο στον ιδιοκτήτη, ως όφειλε. Πολλοί μάλιστα τα νοίκιασαν σε μετανάστες. Χρειάστηκε να υπάρξει ένας μακροχρόνιος δικαστικός αγώνας από την προηγούμενη δημοτική αρxή για να εκκενωθούν και στη συνέχεια να κατεδαφιστούν από το Γραφείο Τειχών του ΤΔΠΕΑΕ. Έμεινε το κτήριο του Ρωσικού Στρατώνα και λίγες ιδιοκτησίες, για τις οποίες δεν έχουν τελεσιδικήσει οι αποφάσεις. Αυτά για να καταλάβουμε γιατί το ελληνικό κράτος και η αυτοδιοίκηση έχουν αυτά τα χάλια, αφού δεν προστατεύουν την ιδιοκτησία τους για χάρη των ψηφαλακιών. Μήπως είναι δικά τους;