Γράφει ο Γιώργος Κορτσαλιουδάκης
Η σπουδαία θεατρική ομάδα-παρέα της μικρής μας πόλης επανέρχεται δυναμικά, ανανεωμένη και μάλιστα με διπλή διανομή σε τρεις ρόλους (λόγω του ενδιαφέροντος και της διαθεσιμότητας των μελών – σημάδι ότι κάτι γίνεται πολύ σωστά ) με μία χορταστική κωμωδία και μία άκρως απολαυστική παράσταση, με πάμπολλες ατάκες και ερμηνείες που θα θυμόμαστε για καιρό.
Η φαρσοκωμωδία «..Περιμένοντας τον γιατρό..» αποτελεί εξελληνισμένη θεατρική διασκευή της σπουδαίας γαλλικής κωμωδίας του Laurent Baffie, που από το 2005 σπάει κυριολεκτικά ταμεία όπου κι αν έχει παιχτεί από επαγγελματικές και ερασιτεχνικές ομάδες.
Η υπόθεση του έργου εκτυλίσσεται στον προθάλαμο ενός διάσημου ψυχιάτρου, στην αίθουσα αναμονής, όπου συναντώνται έξι ασθενείς, που ο καθένας εμφανίζει ιδιότυπες, εκτός κανονικότητας και νόρμας, συμπεριφορές. Είναι κυρίως ό,τι στην καθημερινή μας συζήτηση αναφέρουμε ως νευρώσεις, μονομανίες, ακίνδυνες αλλά ενοχλητικές, κυρίως για τους άλλους, αφού συνήθως εμποδίζουν την επικοινωνία, δημιουργούν αμηχανίες αλλά και δυσχεραίνουν τη συνεννόηση.
Η απόδοση του θεατρικού κειμένου διαμορφώνει ένα κλίμα ανατρεπτικό, με κωμικές φάσεις, που βγάζουν γέλιο άφθονο και αβίαστο. Εναλλάσσονται καταιγιστικά δραματικές σκηνές, με εικόνες γεμάτες από ειλικρινέστατο χιούμορ οι δε αριστοφανικές βωμολοχίες του έργου ( και είναι πολλές !!!!) όχι μόνο δεν ενοχλούν καθόλου, αλλά έχουν ενσωματωθεί τόσο αριστοτεχνικά που δεν σοκάρουν.
Ο Θανάσης Τριανταφύλλου σκηνοθέτησε το έργο γεωμετρώντας δύο ουσιαστικά διαφορετικές παραστάσεις (λόγω της διπλής διανομής) και πρόταξε κυρίως τον ρυθμό και τις σωστές ισορροπίες τόσο ανισόρροπων τύπων, με διπλή διδασκαλία σε τρεις ρόλους, έτσι ώστε υποχρεώνει όλους εμάς τους «υποψιασμένους» θιασώτες της ομάδας να παρακολουθήσουμε το έργο και με τις δύο διανομές - σας το συστήνω ανεπιφύλακτα !!!! ( σημ. οι υπεύθυνοι του φιλολογικού συλλόγου προνόησαν να έχουν μειωμένο εισιτήριο για όσους προσέλθουν για δεύτερη φορά !!!!!)
Η σκηνοθεσία του, ζωντανή, συμπαγής και ευέλικτη πετυχαίνει το ζητούμενο που είναι να αναδειχθεί το ποιόν του κάθε χαρακτήρα και η ρίζα της κάθε διαταραχής ξεχωριστά, φωτίζοντας ταυτόχρονα εκείνες τις πλευρές που μπορούν να λειτουργήσουν αντισταθμιστικά, απέναντι στο «πάσχον» κομμάτι. Για μία δε ακόμη φορά η μουσική επένδυση διακρίνεται για πρωτοτυπία και αποτελεί στοιχείο της σκηνοθετικής αυτοαναφορικότητας.
Στον ρόλο – αποκάλυψη του Βασίλη Δαμάογλου ( για τους φίλους Ομάρ Ταρίφ ) του Θεσσαλονικιού ταρίφα, λάτρη του ΠΑΟΚ, που έχει μανία με τους αριθμούς και μετράει τα πάντα και που είναι μία από τις μεγάλες εκπλήξεις της παράστασης ο Λευτέρης Τριανταφυλλάκης έπλασε έναν πληθωρικό, απολαυστικό και ολοκληρωμένο χαρακτήρα, χωρίς να πέσει στην παγίδα της καρικατούρας, συγκεντρώνοντας βέβαια και τις περισσότερες αβανταδόρικες ατάκες του έργου και εναλλάσσοντας τον ρυθμό – ρεύμα της παράστασης.
Η θεατρική ομάδα απέκτησε μία πολύ σημαντική μονάδα και τον αναμένουμε σε πολλά υποσχόμενους μελλοντικούς ρόλους.
Στην διπλή διανομή του ρόλου του Φώτη ο οποίος πάσχει από το σύνδρομο του «Gilles de La Tourette» ή αλλιώς «σύνδρομο της κοπρολαλίας», βρίζοντας ακατάπαυστα, γαβγίζοντας και κάνοντας άσεμνες χειρονομίες χωρίς όμως να το συνειδητοποιεί, ο σκηνοθέτης εμπιστεύθηκε τους έμπειρους μα και τόσο διαφορετικούς στο παίξιμό τους Σπύρο Παππά και Κωστή Κυριτσάκη.
Ο Σπύρος Παππάς, με έκδηλη την έκπληξη και την αθωότητα στο πρόσωπό του για τις «πηγαίες αταβιστικές αντιδράσεις του» έχει έξοχη ατάκα, μην έχοντας σταματημό στο υβρεολόγιό του, προκαλεί χείμαρρο γέλιου.
Ο Κωστής Κυριτσάκης έδειξε μεγάλη άνεση και ορμή και ανεπιτήδευτα και με σκηνική μοχθηρία σχεδίασε έναν απολαυστικό τύπο βωμολόχου που κατόρθωσε να τον επιβάλει όχι μόνο χωρίς να ενοχλήσει αλλά να τον επιζητείς.
Δύο φοβεροί τύποι, τόσο ίδιοι μα και τόσο ξεχωριστοί στον ίδιο ρόλο !!!
Και οι δύο σκαρώνουν ένα εκπληκτικό δίδυμο - εναλλάξ- με τον Λευτέρη Τριανταφυλλάκη και χαρίζουν 90 λεπτά πραγματικής διασκέδασης και ξεγνοιασιάς.
Δεν υστερούν όμως σε τίποτα και οι υπόλοιποι ηθοποιοί.
Στον ρόλο της Νννν …ίτσας μιας υποχόνδριας Λαρισαίας βλάχας που έχει εμμονή με την καθαριότητα και τα μικρόβια, επίσης έχουμε διπλή διανομή.
Η «περσόνα» Ουρανία Αργυροπούλου, με άνεση και μπρίο χτίζει με προσωπικές πινελιές τον ρόλο και αποκαλύπτει μία προσωπικότητα σε όλες τις σωστές αναλογίες και είναι σίγουρα από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της παράστασης.
Σε πρώτη εμφάνιση επίσης η Ευαγγελία Πατελάκη, βγάζει τσαγανό και ενθουσιασμό στον ίδιο ρόλο και πείθει για την ιδιαιτερότητα και την ψύχωσή της μέσα σε ένα κολασμένα «βρώμικο» περιβάλλον για το χαρακτήρα της.
Η διπλή διανομή ολοκληρώνεται στον ρόλο της Μαρίας Κλεοπάτρας Μπιμπίκα, μίας θεούσας που πάσχει από ψυχαναγκασμό και το σύνδρομο της επαλήθευσης, ξεχνάει δηλαδή αν πχ έσβησε το θερμοσίφωνα στο σπίτι και παθαίνει υστερία…
Είναι ο ρόλος που η διανομή ανέδειξε και το μεγαλύτερο κοντράστ επί σκηνής κάτι που με μεγάλη μαεστρία αποκάλυψε ο σκηνοθέτης και ανέλαβαν να υπηρετήσουν τόσο η Ινώ Γεωργακάκη, όσο και η Μάντυ Βαρουχάκη. Ουσιαστικά τον ίδιο ρόλο και τον ίδιο λόγο, τις ίδιες αντιδράσεις και την ίδια διάδραση με τους λοιπούς ρόλους υπηρέτησαν με άλλο σκηνικό ύφος και τρόπο κάτι που καταδεικνύει και την σκηνοθετική ευελιξία και την πληθωρικότητα και την γκάμα των ηθοποιών που διαθέτει η ομάδα.
Από την μία μεριά η Ινώ Γεωργακάκη, τιθάσευσε τον χαρακτήρα αποφεύγοντας τον πειρασμό της καρικατούρας και ενέπνευσε στον ρόλο μία φαρισαϊκή εσωτερικότητα υπονομεύοντας τον ιδεοψυχαναγκασμό του σε βαθύτερα εσωτερικά συμπλέγματα και τραύματα. Έχοντας διάχυτο το προφανές χιούμορ και την εύκολη ατάκα, πρόταξε την ειρωνεία και τον αυτοσαρκασμό με αποτέλεσμα να καταστήσει τον ρόλο για το κοινό από απωθητικό σε συμπαθή.
Από την άλλη η Μάντυ Βαρουχάκη, έκτισε τον ρόλο εξωτερικά και εσωτερικά με νάζι και φρεσκάδα, απογειώνοντας τις ευκολίες του και «μονομαχώντας» με ατακαδόρικο χιούμορ και χειρονομίες με τους άλλους ρόλους που είχαν ευκολία στις ατάκες και το χιούμορ. Δουλεύοντας περισσότερο στην κίνηση σχεδίασε σκαμπρόζικα τον πλέον περίπλοκο για να σταθεί σκηνικά ιδιόρρυθμο τύπο.
Στον ρόλο του Μπάμπη ο όποιος δεν μπορεί να περπατήσει πάνω στις γραμμές του πατώματος και έχει μεγάλο θέμα με την απόλυτη συμμετ..ρρία !!!!! και τη διαρρύθμιση των αντικειμένων με αυστηρό και συγκεκριμένο τρόπο, «κουρδίζει» ερμηνευτικά σώμα και πνεύμα ο Χάρης Κοκολάκης, ο οποίος με σοβαρότητα, απλότητα και μέτρο προκαλεί αβίαστα το γέλιο με την αφαίρεση και όχι με την πράξη.
Την πάσχουσα από «παλιλαλία», δηλαδή από την επανάληψη λέξεων και φράσεων Λίλη Παπαγεωργοδημητρομανωλάκη, υποδύεται με σκηνική κομψότητα η Αργυρώ Χαραλαμπάκη, πείθοντας για τα όσα υποφέρει στην καθημερινότητά της, ενώ σωστή και κομψή είναι στον ρόλο της Γραμματέα του γιατρού η Ίριδα Βεστάκη.
Τα σκηνικά του μόνιμου και σταθερού …. εργάτη της ομάδας Θοδωρή Παρασκάκη , για μία ακόμη φορά , συναρμοζόμενα με τις απαιτήσεις του κειμένου , απογειώνουν την σκηνοθεσία και την ερμηνεία των ηθοποιών, όπως και οι φωτισμοί του Νίκου Μιχελιδάκη, ενώ το μακιγιάζ και οι κομμώσεις από τις κυρίες Μαρία Μουντάκη, Αγάπη Ανδρονικάκη και Μαρία Κώστογλου -Γιαννουδάκη, είναι άψογα και προσδίδουν κύρος και επαγγελματισμό σε ένα σχήμα ερασιτεχνικό.
Εκείνοι που αποδεικνύονται ως συνεπείς και ακούραστοι «επαγγελματίες» του πολιτισμού για τον τόπο μας είναι οι αφανείς και συνεπείς ανιδιοτελείς εργάτες του Δ.Σ. του Φιλολογικού Συλλόγου, ο οποίος άνοιξε τις φτερούγες του για μία ακόμη φορά στην προσπάθεια της Πρόβας Τετραώρου. Ιδιαίτερα η ψυχή του συλλόγου κα Ελένη Γεωργακάκη, είναι σταθερή αναφορά σε ό,τι καλό και δημιουργικό συμβαίνει στα πολιτιστικά δρώμενα της Κισάμου, ενώ και ο κ. Νίκος Τριποδάκης με τρόπο εύληπτο και γλαφυρό «εισήγαγε» το κοινό στην παράσταση.
Οι πνευματικοί δημιουργοί της πόλης μας αξίζουν και του χειροκροτήματος και του επαίνου μας γιατί χωρίς οικονομικό ή άλλο όφελος αφιερώνουν χρόνο και ιδρώτα για να ψυχαγωγούν και να «φωτίζουν» την μικρή μας κοινωνία με τα πολλά υποφωτισμένα στενοσόκακα. Αυτό το φως πρέπει να δυναμώσει και να συνεχίζει να μας φωτίζει...
Σημ. Οι παραστάσεις θα συνεχιστούν στο Δημαρχείο Κισάμου την 31/5, 1/6 και 2/6 και ώρα 9 το βράδυ.